Όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται να αντέξουν ακόμα και βασικά αγαθά και υπηρεσίες, κυρίως τρόφιμα ή καταφύγια, τα πολιτικά και οικονομικά θεμέλια αρχίζουν να υποχωρούν. Οι κρίσεις που αφορούν την έλλειψη τροφίμων, όπως αυτές της Αιθιοπίας στη δεκαετία του '80 ή της Βενεζουέλας και της Ζιμπάμπουε το 2016, τείνουν να δημιουργούν αναταραχές. Δυστυχώς, η ιστορία υποδεικνύει ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις επιλέγουν να εφαρμόσουν ακόμη πιο επιζήμιες πολιτικές ενάντια στην έλλειψη τροφίμων.

Οι αναταραχές ξέσπασαν στη Βενεζουέλα νωρίτερα το 2016 λόγω σοβαρών οικονομικών συνθηκών, σημάδι απελπισίας για εκατομμύρια Βενεζουέλας που απογοητεύτηκαν από την ανεπάρκεια της δημόσιας πολιτικής και των συνθηκών διαβίωσης. Το πιο πιεστικό ζήτημα ήταν η μακροχρόνια έλλειψη τροφίμων της χώρας, η οποία ανάγκασε πολλούς ανθρώπους να περιμένουν ώρες για τα βασικά αγαθά διαβίωσης. Εάν η διοίκηση του Nicolas Maduro, διαδόχου του Hugo Chavez, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των τροφίμων του πληθυσμού του, οι επιχειρηματικές συνθήκες ενδέχεται να υποχωρήσουν ακόμη περισσότερο και η κοινωνική αναταραχή μπορεί να αναλάβει τη χώρα.

Το πολιτιστικό και πολιτικό φαινόμενο επηρεάζει ήδη την οικονομία. Οι διεθνείς εταιρείες σταμάτησαν να λειτουργούν στη Βενεζουέλα για να αποφύγουν τον κίνδυνο. Για παράδειγμα, οι αεροπορικές εταιρείες Lufthansa (LHA) και LATAM Airlines (LFL

LFLLATAM Air Grp13, 25-1,63% που δημιουργήθηκαν με Highstock 4. 2. 6 η εταιρεία Coca-Cola (KO KOCoca-Cola Co45, 94 + 1, 03% που δημιουργήθηκε με την Highstock 4. 2. 6 ). Πολλές επιχειρήσεις της Βενεζουέλας έχουν κλείσει ή μειώσουν την παραγωγή μόνο σε ό, τι γνωρίζουν ότι μπορούν να προστατεύσουν. Είναι μια άσχημη υπενθύμιση του τρόπου με τον οποίο η κακή οικονομική πολιτική μπορεί να καταστρέψει ένα άλλοτε ευημερούσα έθνος. ->

Στην Βενεζουέλα, η κυβέρνηση απάντησε στην έλλειψη τροφίμων, επιβάλλοντας αυστηρότερους ελέγχους στις επιχειρήσεις και τις αγορές, εκδιώκοντας υψηλές τιμές στο σημείο που ήταν πιο χρήσιμο για την προσέλκυση νέους προμηθευτές, επιδεινώνοντας το πρόβλημα. Τον Μάιο του 2016, ο Αντιπρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Βενεζουέλας, Ρικάρντο Κουσάννο, δήλωσε ότι το 85% των επιχειρήσεων στη Βενεζουέλα είχε σταματήσει την παραγωγή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να εκτυπώσει πολλά νέα νομίσματα για να αγοράσει προμήθειες για τους ανθρώπους της, αλλά αυτό έδωσε μόνο ασταθή πληθωρισμό που υπερβαίνει το 50%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης. Οι επιχειρήσεις που διαφορετικά θα είχαν πουλήσει σε συναδέλφους Βενεζουέλας αναγκάστηκαν να εισάγουν τα προϊόντα τους στην Κολομβία για να βρουν μια κερδοφόρα τιμή. Αν παραμείνει ανεξέλεγκτη, οι πολιτικές που οδηγούν τους βασικούς πόρους μπορούν να προκαλέσουν πολιτικές επαναστάσεις ή χειρότερα. Όπως προειδοποίησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2008, «Η ιστορία είναι γεμάτη από πολέμους που ξεκίνησαν εξαιτίας αυτού του είδους των προβλημάτων».

Αιτίες των ελλειμμάτων των τροφίμων

Ο καθηγητής Harvard Amartya Sen, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Νόμπελ το 1998 για τη μελέτη της φτώχειας και των λιμών, έδειξε ότι η πείνα δεν οφείλεται σε έλλειψη παραγόμενων τροφίμων, αλλά σε ανισότητες ή αναποτελεσματικότητα που περιβάλλουν τους μηχανισμούς διανομής.Ο Sen ισχυρίστηκε ότι ο λιμός ήταν λιγότερο πιθανό να συμβεί μέσα σε μια δημοκρατία.

Οι ελλείψεις σε τρόφιμα είναι, πρώτα απ 'όλα, περισσότερο για τον έλεγχο και τις απαιτήσεις στους πόρους παρά για έλλειψη γης ή καλλιέργειας. Σχεδόν παντού, τα τρόφιμα είναι λιγότερο άφθονα και πιο ακριβά από ό, τι μπορεί να είναι αν όχι για τις προσπάθειες των ρυθμιστικών αρχών να ελέγχουν την παραγωγή και τη διανομή τους. Ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αγρότες και οι κτηνοτροφικές εταιρείες λαμβάνουν μεγάλες επιδοτήσεις και δαπανηρές δασμολογικές προστασίες για να στηρίξουν την τιμή των τροφίμων και να μειώσουν την προσφορά τους.

Έχουν υπάρξει έλεγχοι τιμών για τα τρόφιμα στη Ζιμπάμπουε και τη Βενεζουέλα τουλάχιστον από το 2007 και το 2003 αντίστοιχα. Όταν οι εταιρείες αναγκάζονται να πουλήσουν τα τρόφιμά τους σε τιμές εκκαθάρισης κάτω από την αγορά, οι μεγάλες φεύγουν σε διαφορετικές αγορές και τα μικρά είτε επιστρέφουν στη μαύρη αγορά είτε κλείνουν συνολικά το κατάστημα. Παρόμοιες πολιτικές διοίκησης και ελέγχου δημιούργησαν ελλείψεις στη Βόρεια Κορέα, την πρώην ΗΠΑ και την Κίνα, τουλάχιστον έως ότου εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις της αγοράς.

Αντιπαραβάλλοντας διαφορετικές πολιτικές

Η βασική μικροοικονομία δείχνει ότι υπάρχουν ελλείψεις όπου υπάρχουν έλεγχοι τιμών. Συγκρίνετε την εμπειρία στη Βενεζουέλα με την εμπειρία στο Χονγκ Κονγκ. Η Βενεζουέλα είναι μια χώρα πλούσια σε φυσικούς πόρους και γη, ενώ το Χονγκ Κονγκ είναι ένα μικροσκοπικό και κυρίως ορεινό βράχο, όμως η Βενεζουέλα πάσχει από χρόνιες ελλείψεις τροφίμων ενώ το Χονγκ Κονγκ δεν το κάνει ποτέ.

Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ επιτρέπει σε αγοραστές και πωλητές να διαπραγματεύονται ανοιχτά και να ανταλλάσσουν τις τιμές που θεωρούν κατάλληλες και να διαπραγματεύονται ανοιχτά με τον υπόλοιπο κόσμο. Η χώρα εισάγει πάνω από το 90% των τροφίμων της και η συνολική εγχώρια παραγωγή τροφίμων στο Χονγκ Κονγκ ανέρχεται σε λιγότερο από 0,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ).

Η Βενεζουέλα, μια σοσιαλιστική προγραμματισμένη οικονομία, εφάρμοσε με συνέπεια τους ελέγχους των τιμών για τα τρόφιμα και ρυθμίζει αυστηρά το ποιος μπορεί και δεν μπορεί να πουλήσει τρόφιμα στην αγορά. Το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στα τρόφιμα. Κάθε χρόνο, η κυβέρνηση Maduro επιβάλλει ελέγχους σε όλα τα είδη προϊόντων και αυξάνει όλο και περισσότερο τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα αποτελέσματα έχουν καταστροφικές από οικονομική και κοινωνική άποψη, καθώς οι Βενεζουέλαδες τώρα δεν μπορούν να βρουν, μεταξύ άλλων, χαρτί υγείας, προϊόντα υγιεινής και ιατρική.