α:

Οι πιο επίκαιρες νομοθεσίες και κανονισμοί περί προστασίας των καταναλωτών στις Ηνωμένες Πολιτείες επιβλέπουν η Federal Trade Commission (FTC) και το Γραφείο Προστασίας Χρηματοοικονομικών Καταναλωτών (CFPB). Οι οργανισμοί συλλογής τρίτων διέπονται από τον νόμο περί πρακτικών είσπραξης οφειλών (FDCPA), ο οποίος προστατεύει τους ιδιοκτήτες προσωπικών, οικογενειακών και νοικοκυριών. Πολλές από αυτές τις ίδιες προστασίες επεκτάθηκαν αργά στη συλλογή χρεών από πιστωτές πρώτου μέρους μέσω των προτεινόμενων αλλαγών του CFPB. Οποιοδήποτε χρέος που περιλαμβάνεται στην αναφορά καταναλωτικής πίστωσης σας, ενδεχομένως οποιοδήποτε χρέος που υπερβαίνει τα $ 100, παρέχεται μερικά προστασία ιδιωτικότητας και ακρίβειας μέσω του νόμου Fair Reporting Act ή της FCRA και μιας μεταγενέστερης τροποποίησης του νόμου περί δίκαιων και ακριβών πιστωτικών συναλλαγών (FACTA).

Κάθε κράτος έχει δικούς του νόμους περί προστασίας των καταναλωτών, συχνά προστίθενται ως επεκτάσεις των κανόνων του FDCPA. Παραδείγματα του είδους των χρεών που εμπίπτουν στην προστασία FDCPA περιλαμβάνουν ιατρικούς λογαριασμούς, υπόλοιπα πιστωτικών καρτών, στεγαστικά δάνεια, δάνεια αυτοκινήτων, γραμμές λιανικής των λογαριασμών πίστωσης και χρέωσης.

Τα χρέη που προκύπτουν κατά τη διαδικασία εκκίνησης και λειτουργίας μιας επιχείρησης δεν καλύπτονται από το FDCPA. Άλλα απαλλαγμένα χρέη περιλαμβάνουν τους φόρους ακίνητης περιουσίας, τον κρατικό και ομοσπονδιακό φόρο εισοδήματος Οι παροχές υποστήριξης παιδιών και διατροφής δεν προστατεύονται υπό οποιαδήποτε μορφή και συγκαταλέγονται στα χρέη που δεν μπορούν να εκκαθαριστούν μέσω πτώχευσης. Τα εισιτήρια στάθμευσης και ορισμένα άλλα πρόστιμα δεν θεωρούνται χρέη στο πλαίσιο του FDCPA. Οι απαιτήσεις υποκατάστασης από μια ασφαλιστική εταιρεία δεν περιλαμβάνονται ως χρέη καταναλωτών, μαζί με την επιλογή άλλων τυχαίων υποχρεώσεων.

Η προστασία των FDCPA, περιλαμβανομένων των περιορισμών σχετικά με το πότε και πώς μπορεί να έλθει σε επαφή ο οφειλέτης, ποιες υπηρεσίες γνωστοποίησης πρέπει να παρέχουν και πώς μπορούν οι οφειλέτες των καταναλωτών να προσφύγουν κατά των παραβατών, δεν επεκτάθηκε σε πιστωτές που εισέπρατταν με δικά τους δάνεια. Από τεχνική άποψη, αυτό ισχύει ακόμα. Ωστόσο, ξεκινώντας από το 2013, η CFPB άρχισε τη δημοσίευση προτεινόμενης νομοθεσίας που ουσιαστικά επεκτείνει τους κανόνες FDCPA, ή περίπου παρόμοιους κανόνες, στους πρώτους πιστωτές.

Σύμφωνα με τους κανονισμούς FCRA και FACTA, οι δανειστές και οι οργανισμοί παροχής στοιχείων πιστοληπτικής ικανότητας υποχρεούνται να παρουσιάζουν με ακρίβεια πληροφορίες για την καταναλωτική πίστη σχετικά με οποιαδήποτε χρέη που επισυνάπτεται στην πιστωτική έκθεση ενός καταναλωτή. Υπάρχουν επίσης κανόνες που περιορίζουν το ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με την καταναλωτική πίστη, καθώς και το δικαίωμα για κάθε καταναλωτή να ζητά δωρεάν μια πιστωτική έκθεση μία φορά το χρόνο από κάθε γραφείο.

Ορισμένοι νόμοι για την προστασία των καταναλωτών επεκτείνονται σε στενές κατηγορίες χρέους. για παράδειγμα, η Act Truth in Lending, ή η TILA, έχει αποκαλύψεις και προστασίες για συγκεκριμένες υποθήκες.Η TILA αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου νομοθετήματος για την προστασία των καταναλωτών, του νόμου για την προστασία της καταναλωτικής πίστης ή του CCPA. Ένα άλλο μέρος του CCPA είναι ο νόμος Equal Credit Opportunity ή ο ECOA, ο οποίος προστατεύει τους αιτούντες με οποιοδήποτε είδος χρέους από τη διάκριση λόγω θρησκείας, φύλου, φυλής, χρώματος, οικογενειακής κατάστασης, εθνικότητας ή ηλικίας.