Χρέος. Ελλειμμα. Οι δύο πιο φορτωμένοι όροι σε ολόκληρη τη μακροοικονομική χρηματοδότηση, οι χροιά τους που εμπνέουν νομοθεσία και εκτελεστικές αποφάσεις που μας επηρεάζουν όλους. Ωστόσο, κάθε χρόνο, μπορείτε να βρείτε μερικούς υποψήφιους του Κογκρέσου που δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο σημαντικών εννοιών. (Δυστυχώς, ακόμη και εκλέγονται μερικές φορές.)

Μια διάκριση με μια διαφορά

Αν και αρχίζουν με μια συνηθισμένη συλλαβή και έχουν παραπλανητικά παρόμοιες έννοιες, οι λέξεις δεν έχουν καν την ίδια ετυμολογία. Το "χρέος" προέρχεται από τη λατινική λέξη "οφείλει", "έλλειμμα" από τη λέξη για "έλλειψη", ή "αποτυχία". κυριολεκτικά, το αντίθετο της "να κάνει. "Αυτό μόνο θα πρέπει να σας δώσει μια υπόδειξη για τη διαφορά μεταξύ τους. Το χρέος είναι οφειλόμενο χρήμα, το έλλειμμα είναι καθαρό χρήμα που έχει ληφθεί (εάν είναι αρνητικό). Αυτή είναι η σύντομη έκδοση, αλλά φέρει κάποια έκθεση.

Ας αντιμετωπίσουμε πρώτα το χρέος, αφού είναι ονομαστικά μεγαλύτερο. Το ομοσπονδιακό χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου είναι $ 18. 3 τρισεκατομμύρια, το έλλειμμα 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, και ποτέ δεν θα είναι το αντίστροφο. Ο πρώτος είναι ένας χρόνος που μετράει τη ζωή, ενώ ο τελευταίος είναι ένα ποσό που υπολογίζεται για μια συγκεκριμένη περίοδο. Αν το ομοσπονδιακό χρέος αυξηθεί αύριο κατά 100 δισεκατομμύρια δολάρια, αυτό θα μας έδινε συνολικά $ 18. 4 τρισεκατομμύρια ευρώ, όπου θα παραμείνει μέχρι την επόμενη αύξηση ή μείωση (εξαιρουμένων των τόκων). Επομένως, δεν είναι σαν να αποκαθίστανται όλα τα μηδενικά όταν τελειώνει η τρέχουσα περίοδος. Με έλλειμμα, από την άλλη πλευρά, εξετάζουμε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Θα ακούσετε όρους όπως το «ομοσπονδιακό έλλειμμα για το τρίτο τρίμηνο του 2013». Η λέξη «το δημόσιο χρέος για το τρίτο τρίμηνο του 2013» δεν έχει νόημα. Το χρέος μετράται σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο , το έλλειμμα σε μια χρονική περίοδο . Για να μεταφραστεί στη γλώσσα των οικονομικών καταστάσεων, το χρέος είναι σε έλλειμμα, καθώς ο ισολογισμός είναι στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων.

-

Το καλό χρέος και το κακό

Το χρέος μπορεί να είναι ο πιο δυσοίωνος αριθμός, αλλά δεν χρειάζεται να δείχνει μια αδύναμη οικονομία. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το οφειλόμενο χρέος είναι εξ ορισμού αρνητικό και δεν μπορεί ποτέ να είναι θετικό. Όσο μια χώρα χρειάζεται να χρηματοδοτήσει οτιδήποτε ακριβό, είτε είναι η μισθοδοσία των ένοπλων δυνάμεων είτε το διακρατικό σύστημα εθνικών οδών, η χώρα αυτή θα χρειαστεί να εκδώσει κάποια μορφή χρέους.

Το χρέος ενός έθνους είναι χρήματα που δανείζεται, i. μι. υποχρεώσεις που πρέπει να επιστραφούν μέχρι κάποια ημερομηνία. Η ημερομηνία αυτή είναι συνήθως καθορισμένη. ανάλογα με το εάν τα χρήματα έχουν τη μορφή γραμματίων του Δημοσίου (λιγότερο από ένα χρόνο), γραμμάτια του Δημοσίου (1-10 χρόνια), ομολογίες του Δημοσίου (ή όχι) ή ένα από τα πολλά άλλα αξιόγραφα που εκδίδει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά οι δαπάνες γενικά αυξάνουν το δημόσιο χρέος, ενώ οι εισπράξεις το μειώνουν. Πολλοί οικονομολόγοι θα υποστηρίξουν ότι το χρέος θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα τρισεκατομμύρια δολάρια σε κυκλοφορία σε νόμισμα, όλα τα οποία δεν είναι ορατά, τίποτα δεν υποστηρίζεται από οτιδήποτε απτό και η αξία του δεν τίθεται τίποτα περισσότερο από μια δημόσια συναίνεση.

Ακόμη και αν δεν λάβουμε υπόψη το νόμισμα, η ικανότητα της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου να πληρώσει γίνεται έτσι ένας φαύλος ή ενάρετος κύκλος. Η "πλήρης πίστη και πίστωση" της κυβέρνησης είναι τόσο ισχυρή που καθιστά τα εν λόγω δελτία και τις σχετικές υποχρεώσεις αρκετά ελκυστικά για να προσελκύσουν τους επενδυτές, γεγονός που στη συνέχεια ενθαρρύνει τα επόμενα θέματα χρέους. Όπου γίνεται προβληματικό είναι όταν το αμερικανικό δημόσιο ταμείο καταλήγει να δανείζει χρήματα όχι μόνο σε ιδιώτες επενδυτές αλλά στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα - πληρώνοντας τη σωστή τσέπη με αυτό που βρίσκεται στα αριστερά - να μην λέει τίποτα για τις ξένες κυβερνήσεις. Το χρέος αυτό πράγματι αυξάνεται. Το ομοσπονδιακό χρέος που κατέχει το κοινό βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο (σε σχέση με το ΑΕγχΠ) από το 1950.

Το πλεόνασμα συν το σημάδι μείον

Όσον αφορά το έλλειμμα, είναι απλά η αρνητική εκδοχή του πλεονάσματος. Πάρτε έσοδα ενός έθνους (ή ενός κράτους, μιας επιχείρησης ή ενός νοικοκυριού), αφαιρέστε τις δαπάνες του. Φυσικά, με μια ιδιωτική εταιρεία την ονομάζουμε απώλεια (ή κέρδος όταν είναι θετική.) Αλλά ο παράλληλος είναι εκεί. Ο στόχος (TGT TGTTarget Corp57, 89-2, 36% δημιουργήθηκε με το Highstock 4. 2. 6 ) δαπάνησε $ 1. 6 δισεκατομμύρια περισσότερα από ό, τι πήρε πέρυσι, η χειρότερη εμφάνιση των εταιρειών που βασίζονται στο U. S. Με μεγάλο περιθώριο επίσης. Αλλά ένας γενικός λιανοπωλητής έχει διαφορετικούς οικονομικούς στόχους από ό, τι κάνει ένα κυρίαρχο έθνος. Για τους τελευταίους, η αύξηση των εσόδων είναι σχετικά εύκολη. Απλά εφαρμόστε τη δύναμη, αυξάνοντας τους φόρους. Θεωρητικά, θα ήταν εύκολο για τις εθνικές εισπράξεις να ξεπεράσουν τις δαπάνες, κερδίζοντας έτσι μια χώρα πλεόνασμα. Ωστόσο, μια φορολογική αρχή που αυξάνει αδιακρίτως τους φόρους θα βρει σύντομα τους πολίτες της σε εξέγερση. Εν τω μεταξύ, οι πελάτες της Target μπορούν απλά να ψωνίσουν στο Kohl's (KSS KSSKohl's Corp.44-4.53% που δημιουργήθηκε με Highstock 4. 2. 6 ).

Τα πάντα είναι σχετικά

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα στον κόσμο. Το Κουβέιτ και το Μπρουνέι έχουν τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά πλεονάσματα στον κόσμο και εάν η καθαρή μετανάστευση μεταξύ αυτών των χωρών και των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ενδεικτική, η τελευταία από αυτές είναι ακόμα το πιο επιθυμητό μέρος για να ζήσουν. Εάν αναρωτιέστε πώς μπορεί να είναι αυτό, υπάρχουν περισσότερα για το παιχνίδι από το να έχουν μόνο τα έσοδα από τα έξοδα. Το ελευθεριακό επιχείρημα φαίνεται να είναι ότι και οι δύο αριθμοί θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν χαμηλότεροι και αν αυτό σημαίνει ότι το τελευταίο καταλήγει ελαφρώς μεγαλύτερο από το πρώτο, έτσι κι αλλιώς.

Η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τόσο μεγάλη - το 22% του παγκόσμιου συνόλου, παρόλο που οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν μόνο το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού - ότι το έλλειμμα, που είναι το μεγαλύτερο από τη Γη σε απόλυτους όρους, μέση της συσκευασίας σε σχετικούς όρους. Κάπως εντυπωσιακά, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ακριβώς στο διάμεσο: 108ο από τους 215 αναφερόμενους οντότητες.

Ας ρίξουμε μια παρόμοια ματιά στο εθνικό χρέος. Και πάλι, για να υπολογίσουμε το μέγεθος και την ευρωστία της εθνικής οικονομίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται λιγότερο επικίνδυνες από ό, τι όταν εξετάζουμε τους ακατέργαστους αριθμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το 39ο μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, στο 71%.Η Ελλάδα είναι περισσότερο από διπλάσια, και η Ιαπωνία είναι περισσότερο από τριπλή.

Η κατώτατη γραμμή

Το έλλειμμα μπορεί πολύ καλά να είναι αβλαβές ή καλοήθη, τουλάχιστον σε εθνικό επίπεδο. Ακόμη και σε σύγκριση με ένα πλεόνασμα. Το χρέος είναι αναπόφευκτο, δεδομένου ότι μια οικονομία δεν μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει χωρίς τους δανειολήπτες και τους δανειστές. Το μέγεθος του καθενός δεν έχει κατ 'ανάγκην σχέση με το άλλο, αλλά έχει πολλά να κάνει με το μέγεθος της υποκείμενης οικονομίας. Το χρέος είναι η συσσώρευση ετών έλλειψης (και το περιστασιακό πλεόνασμα.) Την επόμενη φορά που βλέπετε ένα τηλεοπτικό κεφάλι που κοιτάζει αγάπη στο Εθνικό Ρολόι Χρέους ή ακούγεται ότι η εξάλειψη του εθνικού μας ελλείμματος είναι η προτεραιότητα από την οποία εξαρτάται το συλλογικό μας βιοτικό επίπεδο Θα ξέρω να είμαι σκεπτικός.