α:

Το ενοχλητικό ενοίκιο μπορεί να θεωρηθεί ως έσοδο αναβαλλόμενης διάρκειας από την άποψη του ιδιοκτήτη ή της εταιρείας ενοικίασης εάν ο ιδιοκτήτης ή η εταιρεία ενοικίασης κερδίζει τα έσοδά του από τη μίσθωση ενοικίου από τους ενοικιαστές. Μη ενοχλητικό ενοίκιο συμβαίνει όταν ένας μισθωτής αποφασίσει να προκαταβάλει το ενοίκιο για μια ορισμένη περίοδο, η οποία περιγράφεται σε μια συμφωνία ενοικίασης. Για παράδειγμα, αν ένας μισθωτής οφείλει 100 δολάρια για το ενοίκιο του Ιανουαρίου και 100 δολάρια για το ενοίκιο του Φεβρουαρίου και αποφασίσει να πληρώσει το ενοίκιο δύο μηνών τον Ιανουάριο, τα 100 δολάρια για το ενοίκιο του Φεβρουαρίου θεωρούνται ενοχλητικό ενοίκιο ή αναβαλλόμενα έσοδα.

Από την άποψη του ιδιοκτήτη, η προκαταβολή για το ενοίκιο του Φεβρουαρίου πρέπει να λογίζεται στο σωστό χρονικό διάστημα ανά πρακτική λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση. Ως εκ τούτου, παρόλο που ο ιδιοκτήτης έχει ήδη λάβει την πληρωμή ενοικίου Φεβρουαρίου, δεν μπορεί να αναγνωρίσει αυτά τα έσοδα ως κέρδη μέχρι την εκτέλεση της υπηρεσίας. Σε αυτή την περίπτωση, η υπηρεσία είναι μια ιδιοκτησία ενοικίασης για το μήνα Φεβρουάριο.

Ο ιδιοκτήτης καταγράφει την παραλαβή της πληρωμής ως μη δεδουλευμένο ενοίκιο ή αναβαλλόμενη υποχρέωση εισοδήματος στον ισολογισμό του. Μετά την εκτέλεση της υπηρεσίας, στην περίπτωση αυτή, η ενοικίαση του ακινήτου στον μισθωτή τον Φεβρουάριο, το μη δεδουλευμένο ποσό ενοικίου μειώνεται στον ισολογισμό και τα έσοδα αυξάνονται κατά το ίδιο ποσό στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων του ιδιοκτήτη.

Όταν ο ιδιοκτήτης καταγράφει τις οικονομικές του καταστάσεις υπό τη λογιστική βάση της λογιστικής και όχι τη διαδικασία λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση που περιγράφεται παραπάνω, δεν υπάρχει μη δεδουλευμένο έσοδο ή έσοδο επόμενων χρήσεων. Οι πληρωμές και τα έσοδα ενοικίασης καταχωρούνται στην περίοδο κατά την οποία εισπράττονται τα μετρητά.