Μπύρα. Το έχετε δει σε αθλητικές εκδηλώσεις, πάρτι και μπάρμπεκιου στην αυλή, αλλά έχετε σκεφτεί ποτέ τι ακριβώς πηγαίνει σε αυτό το δοχείο ή μπουκάλι; Όχι τα συστατικά, τα οικονομικά. Η βιομηχανία ζυθοποιίας είναι αρκετά περίπλοκη και χρειάζεται περισσότερη τεχνική ζυθοποιίας για να φτιάξετε την αγαπημένη σας μπύρα στο τοπικό σας κατάστημα ή μπαρ.

Η μπύρα, όπως κάθε καλό, ακολουθεί τους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης. Αν ένα από τα συστατικά του, όπως ο λυκίσκος, παίρνει πιο ακριβά, η τιμή του τελικού προϊόντος μπορεί να αυξηθεί. Εάν οι τιμές των σιτηρών ανεβαίνουν λόγω της αυξημένης ζήτησης αιθανόλης με βάση σιτηρά για την τροφοδοσία οχημάτων, οι τιμές μπύρας μπορούν να αυξηθούν επίσης. Αυτό που καθιστά τη μπύρα μοναδική είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά σε διαφορετικές οικονομικές συνθήκες και πώς ρυθμίζει η κυβέρνησή σας. (Για περισσότερες πληροφορίες Βασικά οικονομικά: ζήτηση και παροχή .)

Τι είδους αγαθό είναι η μπίρα; Είναι φυσιολογικό το καλό που σημαίνει ότι η ζήτηση αυξάνεται καθώς αυξάνεται το εισόδημα; Είναι ένα κατώτερο αγαθό, που σημαίνει ότι η ζήτηση μειώνεται καθώς το εισόδημα αυξάνεται (πιθανώς επειδή οι πίνουν οι μπύρες στο κρασί); Είναι ένα πολυτελές αγαθό, που σημαίνει ότι η ζήτηση αυξάνεται πέρα ​​από τις αυξήσεις του εισοδήματος; Όλα αυτά εξαρτώνται, αν και η έρευνα τείνει να υποστηρίξει την ιδέα ότι η μπύρα είναι ένα κανονικό αγαθό. Η βιομηχανία μπύρας δεν είναι ομοιογενής: υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός τύπων μπύρας που διατίθενται σε διαφορετικά σημεία τιμών. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τμήμα της συνολικής αγοράς μπύρας μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά στους οικονομικούς κύκλους. Η παρασκευή ζυθοποιίας ως βιομηχανία, ωστόσο, θεωρείται συχνά "απόδειξη ύφεσης". Για παράδειγμα, το απόθεμα μεγάλων εταιρειών παραγωγής μπύρας αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της προτομής dotcom στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Το νόστιμο υλικό μπορεί να μην θεωρείται από τους περισσότερους ως ένα πολυτελές προϊόν, αλλά όταν πρόκειται για τα βασικά στοιχεία στο παντοπωλείο, φαίνεται να πέφτει σχεδόν στην κατηγορία "μπορεί να ζήσει χωρίς". Έτσι, όταν οι χρόνοι σφίγγονται, όπως συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης, τι συμβαίνει με την κατανάλωση μπύρας; Αποδεικνύει ότι η ύφεση δεν οδηγεί κατ 'ανάγκη στην πτώση της ζήτησης. οδηγούν απλώς σε διαφορετικό τύπο ζήτησης. Οι καταναλωτές αλλάζουν από την ακριβότερη μπύρα στις λιγότερο ακριβές ποικιλίες, ακριβώς όπως οι καταναλωτές αλλάζουν από τα εμπορικά σήματα επωνυμίας στην έκδοση του εμπορικού σήματος. Η κατανάλωση είναι εκεί, αλλά είναι η φθηνότερη εναλλακτική λύση. (Η στρατηγική αυτή μπορεί να είναι κερδοφόρα αλλά μόνο αν γνωρίζετε πότε να πετάξετε αυτά τα αποθέματα Οι επενδύσεις σε κυκλικά αποθέματα

Η ύφεση όχι μόνο αναγκάζει τους καταναλωτές να αλλάξουν από πιο ακριβά σε πιο προσιτές τιμές, αλλά και νέα ζήτηση προέρχεται από ορισμένες απίθανες πηγές: οινοπνευματώδη ποτά και οινοπνευματώδη ποτά. Όταν κάποιος θεωρεί ότι η συνολική αγορά για τα προϊόντα με βάση το αλκοόλ, ο οίνος και τα οινοπνευματώδη ποτά παραδοσιακά καθόταν στο ακριβότερο τέλος της κλίμακας. Οι καταναλωτές που εξακολουθούν να αναζητούν ένα ορισμένο επίπεδο πολυτέλειας στην αγορά αλκοόλ τους φαίνεται να θεωρούν ορισμένες μπύρες ως βιώσιμη εναλλακτική λύση.Ένας τρόπος με τον οποίο οι ζυθοποιοί αξιοποίησαν αυτή την τάση είναι η προσφορά μπύρας με υψηλότερη περιεκτικότητα σε οινόπνευμα και η έμφαση στην αποκλειστικότητα των βιοτεχνικών μπύρες. Αυτό δεν είναι τόσο διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία, δεδομένου ότι οι προμηθευτές θα δημιουργήσουν νέες προσφορές προϊόντων προκειμένου να ανταποκριθούν στην αυξανόμενη ζήτηση. Εφοδιασμός με μπύρα

Η προσφορά μπύρας παρουσίασε ορισμένες αλλαγές τα τελευταία χρόνια, με αυξημένη παραγωγή από τα παραδοσιακά ζυθοποιεία καθώς και με την εμφάνιση «βιοτεχνικών» ζυθοποιών (εκείνων που χρησιμοποιούν πιο παραδοσιακά συστατικά και μεθόδους ζυθοποιίας) μικροβιομηχανίες (παραγωγοί μικρότερου όγκου). Ενώ οι μπίρες βιοτεχνίας και μικροβιομηχανίας τείνουν να είναι ακριβότερες από τις παραδοσιακές μπύρες, αυτό δεν είναι απαραίτητα λόγω της τιμολόγησης του κύρους. Όπως είναι ο γενικός κανόνας στα οικονομικά, αν η ζήτηση για μια συγκεκριμένη μπύρα είναι μεγαλύτερη από το ποσό που μπορεί να αντλήσει η ζυθοποιία, οι τιμές θα είναι υψηλότερες. Οι μεγαλύτεροι ζυθοποιοί επωφελούνται από οικονομίες κλίμακας. είναι σε θέση να προμηθεύσουν υλικά χύδην, να έχουν ευκολότερη πρόσβαση σε αποτελεσματικές μεταφορές (μπύρα διαθέσιμες σε περισσότερες αγορές) και μπορούν να παράγουν ένα μεγάλο όγκο μπύρας. Αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας για το γιατί η μαζική παραγωγή μπύρας είναι λιγότερο δαπανηρή.

Γιατί έρχονται στην αγορά περισσότερες μπίρες βιοτεχνών και μικροσκοπικών προϊόντων; Ένας συνδυασμός κανονιστικών αλλαγών (ο πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ υπέγραψε νομοσχέδιο που καθιστά το ζυθοποιείο νόμιμο το 1979), την αναδημιουργία μετά την απαγόρευση (πολλοί ζυθοποιοί κήρυξαν πτώχευση κατά τη διάρκεια της αμερικανικής απαγόρευσης) και η μετατόπιση των προτιμήσεων των καταναλωτών οδήγησαν σε αύξηση των διαφόρων τύπων μπύρας. Αν και η βιοτεχνία, η μικροβιομηχανία και οι παραδοσιακές μπύρες μπορούν να απευθύνονται σε διαφορετικές αγορές, το συνολικό αποτέλεσμα της αύξησης των ζυθοποιών είναι η αύξηση της προσφοράς και η αύξηση του ανταγωνισμού. Διανομή και Κανονισμός Η κατανομή του αλκοόλ γενικά εμπίπτει σε ένα σύστημα τριών επιπέδων, το οποίο προέκυψε μετά την Απαγόρευση. Αυτό που είναι ενδιαφέρον για αυτό το σύστημα είναι ότι απαιτεί όλα τα αλκοόλ (μερικές εξαιρέσεις) να περάσουν από έναν μεσάζοντα. Ο κύριος λόγος για τη δημιουργία αυτού του συστήματος ήταν να περιοριστεί η ικανότητα των παραγωγών, όπως οι ζυθοποιοί, να κατέχουν τις βασικές πτυχές της βιομηχανίας: παραγωγή και λιανική πώληση. Ο φόβος ήταν ότι αν οι μεγάλοι παραγωγοί ελέγξουν τα πάντα (όπως ένα Standard Oil of alcohol), τότε η επιλογή των καταναλωτών θα είναι περιορισμένη και ο καθένας θα είναι χειρότερος. Ενώ αυτό έχει λειτουργήσει σε κάποιο βαθμό, ο κανονισμός έχει δημιουργήσει έναν αριθμό πονοκεφάλων, ακόμη και μια υπόθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου (Granholm v Heald). ( Τα μονοπώλια: Εταιρικό θρίαμβο και αναταραχή

.)

• Οι τρεις βαθμίδες του συστήματος είναι οι εξής:
• Η κορυφαία βαθμίδα αποτελείται από τους ζυθοποιούς που παράγουν την μπύρα.
• Η δεύτερη βαθμίδα είναι η διανομή. Οι παραγωγοί συχνά παρέχουν αποκλειστικά δικαιώματα σε μια συγκεκριμένη εταιρεία για τη διανομή του προϊόντος σε διάφορους λιανοπωλητές και το τοπίο μετά την απαγόρευση συνήθως καθιστά τους διανομείς ισχυρούς φορείς σε κάθε κράτος. Αυτό μειώνει τον ανταγωνισμό και μπορεί να αυξήσει τις τιμές, δεδομένου ότι λιγότεροι διανομείς σημαίνουν λιγότερο κίνητρο για τη μείωση των τιμών. Ορισμένα κράτη έχουν επίσης κανονισμούς που ορίζουν περαιτέρω τη σχέση μεταξύ του ζυθοποιού και ενός διανομέα, ακόμη και να δεσμεύουν νόμιμα έναν ζυθοποιό σε έναν διανομέα.Αυτό μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο για τους καταναλωτές, καθώς οι διαφορές μεταξύ των ζυθοποιών και των διανομέων μπορούν να καταστήσουν ορισμένες μπύρες διαθέσιμες σε μια περιοχή.

Η τρίτη βαθμίδα είναι λιανική. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο ο γενικός καταναλωτής μπορεί να αγοράσει το προϊόν, είτε αυτό είναι μπακάλικο, bar ή κρατικός πωλητής. Όπως συμβαίνει με πολλά πράγματα, υπάρχει μια εξαίρεση: brewpubs - εστιατόρια ή παμπ που παράγουν μπύρα στην περιοχή για πώληση στο χώρο του ξενοδοχείου.
Ένα Μοναδικό Ποτό Η μπύρα, καθώς και άλλα είδη αλκοόλ, είναι ένα μοναδικό ποτό όταν πρόκειται για κανονισμούς. Σε αντίθεση με τα ανθρακούχα ποτά, τα ποτά φρούτων και σχεδόν οποιοδήποτε άλλο ποτό που μπορείτε να σκεφτείτε, η προσφορά μπύρας παρακολουθείται στενά από τις τοπικές, πολιτειακές και ομοσπονδιακές κυβερνήσεις ως «αντιπρόεδρος». Οι δήμοι ρυθμίζουν την πώληση αλκοόλ, είτε μέσω καταστημάτων που χρηματοδοτούνται από το κράτος, φορολογίας ή άλλων περιορισμών, προκειμένου να συγκεντρώσουν κεφάλαια ή να ελέγξουν την επικράτηση αλκοόλ μεταξύ των κατοίκων. Πέραν των πολιτικών λόγων, αυτό μπορεί να έχει δραματική επίδραση στην προμήθεια μπύρας, η οποία με τη σειρά της μπορεί να αυξήσει τις τιμές της. Ο περιορισμός του αριθμού των προμηθευτών, όπως τα καταστήματα παντοπωλείων ή τα πολυκαταστήματα, μειώνει ουσιαστικά τον ανταγωνισμό, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να αυξήσει την τιμή του αγαθού. (Υπάρχουν ελάχιστα εμπόδια στην είσοδο στην παραγωγή αγαθών καλά, μάθετε περισσότερα στο Κατανόηση της μικροοικονομίας

.) Συμπέρασμα

Είτε χαλάτε στο σπίτι είτε έξω με φίλους, η μπύρα στο χέρι σας είναι κάτι περισσότερο από υγρό σε ένα ποτήρι: είναι ένα πολύπλοκο ρόφημα διαμορφωμένο από την προσφορά και τη ζήτηση, την παραγωγή και τη διανομή, με πολλούς κανονισμούς που ρίχνονται για αυτό το επιπλέον λάκτισμα.