Κατά τη διάρκεια των μεγάλων χρόνων ύφεσης - τα οποία ορίζονται από τα Ηνωμένα Έθνη ως η περίοδος μεταξύ 2008 και 2010 - η παγκόσμια παραγωγικότητα μειώθηκε σημαντικά. Το συνολικό παγκόσμιο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) υποχώρησε το 2008, αλλά στην πραγματικότητα κατέστη αρνητικό (και ουσιαστικά) το 2009, φθάνοντας στο -1. 7% ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης. Αυτό ίσως δεν φαίνεται να είναι σημαντικό στην αρχή, αλλά το 2009 ήταν το μόνο έτος στην εποχή μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο με καθαρό αρνητικό παγκόσμιο ΑΕΠ.

AD:

Το παγκόσμιο ΑΕΠ ανέκαμψε έντονα, αλλά ορισμένες χώρες δεν συμμετέχουν στην ανάκαμψη. Ορισμένα έθνη, όπως η Ελλάδα, έχουν προφανή προβλήματα. Άλλοι, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας και της Ρωσίας, αποτελούν μερικές από τις σημαντικότερες οικονομίες στον κόσμο.

Η Ελλάδα: Η αέναη ιστορία

Η Ελλάδα παραμένει μια από τις πιο γνωστές οικονομίες στον κόσμο. Σύμφωνα με στοιχεία του U. N., η Ελλάδα βρισκόταν σε περίοδο ύφεσης (που ορίζεται ως πολλαπλάσια τρίμηνα αρνητικής αύξησης του ΑΕΠ) για ένα ανύπαρκτο - 63 διαδοχικών μηνών μεταξύ του τρίτου τριμήνου του 2008 και του δεύτερου τριμήνου του 2014.

Η Ελλάδα έσπασε σύντομα από την ύφεση της στις αρχές του 2014, αλλά ανακάλεσε και πάλι για το τελευταίο τρίμηνο. Οι αριθμοί που εισήχθησαν το 2015 δεν ήταν ωραίοι: Η ανεργία των νέων ήταν πολύ πάνω από το 50%, τουλάχιστον το 80% των ανέργων ήταν χωρίς θέσεις εργασίας για περισσότερο από έξι μήνες και το ακαθάριστο δημόσιο χρέος υπερέβη το 160% του ΑΕΠ.

Όσον αφορά το ποσοστό απώλειας του ΑΕΠ, η ύφεση της Ελλάδας δεν ήταν ποτέ τόσο βαθιά όσο η ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, οι Έλληνες δεν έχουν δικό τους τυπογραφείο για τη διεξαγωγή της νομισματικής πολιτικής (δεν διαθέτει μια κεντρική τράπεζα επειδή είναι μέρος της οικονομικής συμμαχίας της ΕΕ), και οι μελλοντικές προοπτικές της Ελλάδας φαίνονται πολύ πιο ζοφερές.

AD:

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη φαίνεται να είναι πολιτικό. Η ανυπόληπτη κυβέρνηση της Ελλάδας - η οποία ενισχύεται από έναν πληθυσμό που δεν επιθυμεί να αποδεχθεί τις συνθήκες διάσωσης της ΕΕ - φαίνεται να είναι ανίκανος να λάβει σοβαρά μέτρα για να καθορίσει τον ισολογισμό της χώρας ή τα πιστωτικά ζητήματα.

Ιαπωνία: Οι δεκαετίες της στασιμότητας

Οι οικονομικές δυσκολίες της Ιαπωνίας εκτείνονται πολύ πιο πίσω από την παγκόσμια ύφεση του 2008. Τα προβλήματα της υπερ-επεκτατικής νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής της Ιαπωνίας άρχισαν τη δεκαετία του 1990, με αποτέλεσμα το μακρόχρονο Κεϋνσιανό πείραμα στον κόσμο. Το αποτέλεσμα ήταν δεκαετίες σχεδόν μηδενικών επιτοκίων, χρόνιων φαινομένων αποθεμάτων και ακινήτων και δημόσιου χρέους που ήταν περίπου 240% του ΑΕΠ έως το τέλος του 2014.

Μεταξύ του πρώτου τριμήνου του 2012 και του δεύτερου τριμήνου του 2015 , Η Ιαπωνία παρουσίασε αρνητική αύξηση του ΑΕΠ σε έξι από τα 14 τρίμηνα. Η ετήσια ζημία κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2014 ήταν μεγαλύτερη από -7%. Οι Ιάπωνες εισήλθαν στο 2015 με χαμηλό ρυθμό αύξησης των μισθών, αυξάνοντας τις τιμές για βασικά είδη, υψηλούς φόρους και συνεχιζόμενο δημογραφικό πρόβλημα.

Παρά τις καλύτερες προσπάθειες του Πρωθυπουργού Shinzo Abe και της Τράπεζας της Ιαπωνίας για την τόνωση της ανάπτυξης, η Ιαπωνία απέτυχε να ανακτήσει το είδος οικονομικής ανάπτυξης που χαρακτήρισε το έθνος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στη δεκαετία του 1980. Η χώρα αποτελεί μελέτη περίπτωσης σε αναποτελεσματική οικονομική πολιτική.

Ρωσία: Διπλή πτώση

Από το 1991 έως το 1999, η νέα Ρωσική Ομοσπονδία γνώρισε μια περίοδο αξιοσημείωτων οικονομικών αναταραχών. Ωστόσο, η πρώην υπερδύναμη είδε ένα αυξανόμενο ΑΕΠ από το 1999 έως το 2008, όταν η κρίση έπληξε τις παγκόσμιες αγορές.

Από το 2008, η ρωσική οικονομία παρουσίασε απότομη πτώση του ΑΕΠ και των τιμών των μετοχών. Ο δείκτης μετοχών αναφοράς, ο RTS, έχασε σχεδόν τα τρία τέταρτα της αξίας του μέχρι τον Ιανουάριο του 2009. Η βιομηχανική παραγωγή υποχώρησε κατά το όγδοο τους επόμενους 12 μήνες και πολλά από τα κέρδη της προηγούμενης δεκαετίας εξαφανίστηκαν.

Η Ρωσία σημείωσε σημάδια ανάκαμψης το 2012 και το 2013, σημειώνοντας θετική αύξηση του ΑΕΠ σε ετήσια βάση λόγω των υψηλών τιμών της ενέργειας και της αυξανόμενης παραγωγικότητας. Τα καλά νέα γρήγορα έδωσαν τη θέση τους σε μια άλλη προς τα κάτω σπειροειδή.

Τον Οκτώβριο του 2015, το περιοδικό Forbes κατέταξε τη Ρωσία ως τη μοναδική χειρότερη οικονομία στον κόσμο. Υποχωρώντας μια ύφεση στο πίσω μέρος της πτώσης των τιμών του αργού πετρελαίου - ένα εμπόρευμα που αποτελείται από το 68% των συνολικών εξαγωγών της Ρωσίας - και μια ραγδαία φορολογική και νομισματική πολιτική, οι μελλοντικές προοπτικές για τη Ρωσία είναι βρώμικες στην καλύτερη περίπτωση.

Ιταλία: Μια αποστράγγιση στη Νότια Ευρώπη

Πολλές χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης αγωνίστηκαν για μεγάλο μέρος, αν όχι για όλους, της περιόδου μεταξύ 2008 και 2015. Δίπλα στην Ελλάδα - η χειρότερη οικονομία στην περιοχή - ως ο βραδύτερος κερδισμένος από τη Μεγάλη Ύφεση.

Η ιταλική οικονομία επίσημα έβγαλε από την ύφεση και δημοσίευσε θετικά στοιχεία για το ΑΕΠ το τρίτο τρίμηνο του 2009, αλλά δύο χρόνια αργότερα, στράφηκε σε μια 27μηνη διαρροή παραγωγικότητας. Η παραγωγικότητα ανά άτομο στην Ιταλία είναι χαμηλότερη το 2015 από ό, τι το 2007.

Σε πραγματική, εποχικά διορθωμένη βάση, η ιταλική οικονομία έχει χάσει σχεδόν το 10% του ΑΕΠ της από το 2008. Η ιδιωτική κατανάλωση και οι επενδύσεις παραμένουν χαμηλές. Η ανεργία των νέων έφθασε στο ρεκόρ των 44,2% τον Ιούλιο του 2015 και η συνολική ανεργία παρέμεινε πάνω από 12% από το 2013 έως το 2015.