a:

Ως τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα και γνωστά σχέδια αποταμίευσης συνταξιοδότησης στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα σχέδια 401 (k) ήταν το πνευματικό τέκνο των συμβούλων παροχών Ted Benna. Το 1980, η Benna παρατήρησε ότι οι κανόνες που θεσπίστηκαν με τον νόμο περί εισοδημάτων του 1978 επέτρεψαν στους εργοδότες να καταρτίσουν απλούς λογαριασμούς ταμιευτηρίου για τους υπαλλήλους τους.

Ιστορικό

Ο όρος "401 (k)" αναφέρεται στην Ενότητα 401 (k) του Κώδικα Εσωτερικού Εισοδήματος. Η διάταξη επιτρέπει στους υπαλλήλους να αποφύγουν τη φορολόγηση μέρους των εισοδημάτων τους αν επιλέξουν να λάβουν ως αναβαλλόμενη αποζημίωση και όχι ως άμεση αμοιβή.

Ωστόσο, η αρχική διάταξη δεν επέτρεπε τη δημιουργία ξεχωριστού λογαριασμού και τη χρηματοδότηση μέσω μειώσεων των μισθών. Η Benna ζήτησε από το IRS να τροποποιήσει το άρθρο 401 (k), το οποίο γράφτηκε ως μέρος του νόμου περί εσόδων και το 1981 το IRS συμμορφώθηκε. Μέχρι το επόμενο έτος, αρκετές μεγάλες εταιρείες άρχισαν να προσφέρουν νέα σχέδια 401 (k) στους εργαζομένους. Οι συμμετέχοντες σε σχέδια 401 (k) θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν το έσοδο τους για μελλοντικές επενδύσεις χωρίς να φορολογηθούν στα κέρδη.

AD:

Αυτοί οι νέοι λογαριασμοί έγιναν γρήγορα δημοφιλείς. Το 1983, περισσότεροι από 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι συμμετείχαν σε σχέδιο 401 (k). Μέχρι το 1991, ο αριθμός αυτός ανερχόταν σε 48 εκατομμύρια και τα συνδυασμένα περιουσιακά στοιχεία όλων των σχεδίων 401 (k) υπερέβησαν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια το 1996.

Το 2001, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ψήφισε τον νόμο περί οικονομικής ανάπτυξης και φορολογικής ανακούφισης, τις αποκαλούμενες "συνεισφορές" για συμμετέχοντες ηλικίας 50 ετών και άνω. Ο νόμος επέτρεψε επίσης σε εταιρείες να προσφέρουν λογαριασμούς Roth 401 (k), οι οποίοι απαιτούν εισφορές μετά τη φορολογία, αλλά παρέχουν το πλεονέκτημα της αφορολόγητης ανάπτυξης και διανομής.

AD:

Σκοπός και χρήσεις

Τα σύγχρονα σχέδια 401 (k) δεν αποτελούσαν εκ προθέσεως σχεδιασμό της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου ή της υπηρεσίας εσωτερικών εσόδων. Πράγματι, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προσπάθησε δύο φορές να ακυρώσει 401 (k) σχέδια στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η ανησυχία ήταν ότι οι φορολογικές εισπράξεις θα πέσουν πολύ γρήγορα καθώς περισσότεροι εργαζόμενοι χρηματοδότησαν τα σχέδια συνταξιοδότησης.

Οι εργαζόμενοι λαμβάνουν δύο σημαντικά οφέλη από τα προγράμματα 401 (k) και άλλους λογαριασμούς αφυπηρέτησης από την απαλλαγή από φόρους: πρώτον, υπάρχει το προφανές φορολογικό όφελος. Δεύτερον, οι εργαζόμενοι έχουν έναν τρόπο να προστατεύσουν τις συνταξιοδοτικές τους αποταμιεύσεις από την απώλεια πραγματικής αγοραστικής δύναμης μέσω του πληθωρισμού. Από την αρνητική πλευρά, τα σχέδια 401 (k) είναι πιο επικίνδυνα για τους υπαλλήλους από τα καθορισμένα προγράμματα παροχών, τα οποία είναι ομοσπονδιακά εγγυημένα.

Υπάρχουν και προφανή οφέλη για τους εργοδότες. Για παράδειγμα, το κόστος προσφοράς συνταξιοδοτικών παροχών έχει μειωθεί σημαντικά. Οι μικρές επιχειρήσεις επωφελούνται ιδιαίτερα από τα νέα προγράμματα καθορισμένων εισφορών. το σχέδιο επιτρέπει σε αυτές τις επιχειρήσεις να προσφέρουν παρόμοια πακέτα παροχών στους υπαλλήλους, όπως εκείνες που υπάρχουν σε μεγαλύτερες επιχειρήσεις, εξομαλύνοντας τους όρους ανταγωνισμού.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενθαρρύνει τη χρήση 401 (k) s και άλλων σχεδίων συνταξιοδότησης. Παρόλο που οι φορολογικές εισπράξεις μειώνονται όσο περισσότεροι συμμετέχουν, ένας πληθυσμός που χρηματοδοτεί τη δική του συνταξιοδότηση καταλήγει στη μείωση των κρατικών δαπανών για προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας για τους ηλικιωμένους.