Η αποπληθωρισμός εμφανίζεται όταν η μεταβολή των τιμών είναι αρνητική. Σήμερα, οι οικονομίες της Ευρωζώνης καταπολεμούν τον αποπληθωρισμό και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έλαβε ακόμη και τα έκτακτα μέτρα για να υποβληθεί σε ποσοτική χαλάρωση. (Δείτε επίσης : Γιατί η ποσοτική χαλάρωση δεν οδηγεί σε υπερπληθωρισμό; )

Αλλά ποια είναι η αντιμετώπιση του αποπληθωρισμού;

Αποπληθωρισμός: Αιτίες και αποτελέσματα

Οι μεταβολές στις τιμές καταναλωτή είναι οικονομικές στατιστικές που καταρτίστηκαν στα περισσότερα έθνη, συγκρίνοντας τις αλλαγές ενός καλαθιού διαφόρων αγαθών και προϊόντων σε ένα δείκτη. Στον U. S. ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) είναι ο πιο συχνά αναφερόμενος δείκτης για την αξιολόγηση των ποσοστών πληθωρισμού. Όταν η μεταβολή των τιμών σε μία περίοδο είναι χαμηλότερη από την προηγούμενη περίοδο, ο δείκτης ΔΤΚ μειώθηκε, υποδεικνύοντας ότι η οικονομία αντιμετωπίζει αποπληθωρισμό.

Θα πίστευε κανείς ότι μια γενική μείωση των τιμών είναι καλό, διότι δίνει στους καταναλωτές μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Σε κάποιο βαθμό, οι μέτριες μειώσεις σε ορισμένα προϊόντα, όπως τα τρόφιμα ή η ενέργεια, έχουν κάποια θετική επίδραση στις καταναλωτικές δαπάνες. Ωστόσο, μια γενική, επίμονη πτώση των τιμών μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη και την οικονομική σταθερότητα. (Δείτε επίσης το : Η υπερβολή του αποπληθωρισμού )

Υφέσεις και αποπληθωρισμός

Η αποπληθωρισμός εμφανίζεται συνήθως κατά και μετά από περιόδους οικονομικής κρίσης. Όταν μια οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρή ύφεση ή κατάθλιψη, η οικονομική παραγωγή επιβραδύνεται καθώς η ζήτηση για κατανάλωση και μείωση των επενδύσεων.

Αυτό οδηγεί σε συνολική μείωση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων, καθώς οι παραγωγοί αναγκάζονται να ρευστοποιήσουν τα αποθέματα που οι άνθρωποι δεν θέλουν πλέον να αγοράσουν. Οι καταναλωτές και οι επενδυτές αρχίζουν να κρατούν ρευστά διαθέσιμα για να εμποδίσουν την περαιτέρω οικονομική ζημία. Καθώς σώζονται περισσότερα χρήματα, δαπανώνται λιγότερα χρήματα, μειώνοντας περαιτέρω τη συνολική ζήτηση.

Σε αυτό το σημείο οι προσδοκίες των πολιτών για τον μελλοντικό πληθωρισμό μειώνονται και αρχίζουν να χρεώνουν χρήματα. Γιατί θα δαπανούσατε σήμερα ένα δολάριο, όταν η προσδοκία είναι ότι θα μπορούσε να αγοράσει αποτελεσματικά περισσότερα πράγματα αύριο; Και γιατί να περάσετε αύριο όταν τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμη φθηνότερα σε μια εβδομάδα; (999)> Ο φαύλος κύκλος της αποπληθωρισμού Καθώς η παραγωγή επιβραδύνεται για να καλύψει τη χαμηλότερη ζήτηση, οι εταιρείες μειώνουν το εργατικό τους δυναμικό, αύξηση της ανεργίας. Αυτοί οι άνεργοι ενδέχεται να δυσκολεύονται να βρουν νέα δουλειά κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης και πιθανόν να εξαντλήσουν τις αποταμιεύσεις τους για να καλύψουν τις ανάγκες τους, ενδεχομένως να αθετήσουν διάφορες υποχρεώσεις χρέους, όπως στεγαστικά δάνεια, δάνεια αυτοκινήτων, δάνεια σπουδαστών και πιστωτικές κάρτες.

Η συσσώρευση επισφαλών χρεών κυμαίνεται από την οικονομία μέχρι τον χρηματοπιστωτικό τομέα, ο οποίος πρέπει να τις αποτυπώνει ως απώλειες. Καθώς οι ισολογισμοί των τραπεζών καθίστανται πιο shakier, οι καταθέτες προσπαθούν να αποσύρουν τα κεφάλαιά τους ως μετρητά σε περίπτωση αποτυχίας της τράπεζας.

Μπορεί να προκύψει τράπεζα, με την οποία εξαργυρώνονται πάρα πολλές καταθέσεις και η τράπεζα δεν μπορεί πλέον να εκπληρώνει τις δικές της υποχρεώσεις. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αρχίζουν να καταρρέουν, αφαιρώντας την πολύ αναγκαία ρευστότητα από το σύστημα και μειώνοντας επίσης την παροχή πίστωσης σε όσους αναζητούν νέα δάνεια.

Οι κεντρικές τράπεζες συχνά αντιδρούν με τη θέσπιση μιας χαλαρής ή επεκτατικής νομισματικής πολιτικής. Αυτό περιλαμβάνει τη μείωση του στόχου των επιτοκίων και την άντληση χρημάτων στην οικονομία μέσω πράξεων ανοικτής αγοράς - αγοράζοντας τίτλους του Δημοσίου στην ελεύθερη αγορά σε αντάλλαγμα για νεοδημιουργηθέντα χρήματα.

Εάν τα μέτρα αυτά αποτύχουν να τονώσουν τη ζήτηση και να ωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη, οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να αναλάβουν ποσοτική χαλάρωση αγοράζοντας πιο αβέβαια ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία στην ελεύθερη αγορά. Η κεντρική τράπεζα μπορεί επίσης να παρέμβει ως δανειστής ύστατης ανάγκης εάν ο χρηματοπιστωτικός τομέας παρεμποδιστεί σοβαρά από τέτοιες εκδηλώσεις. (

: Πώς λειτουργεί η μη συμβατική νομισματική πολιτική

) Οι κυβερνήσεις θα χρησιμοποιήσουν επίσης μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, μειώνοντας τους φόρους και αυξάνοντας τις κρατικές δαπάνες. Ωστόσο, το πρόβλημα με τη μείωση των φόρων σε μια περίοδο με χαμηλές τιμές και υψηλή ανεργία είναι ότι τα συνολικά φορολογικά έσοδα θα μειωθούν, περιορίζοντας την ικανότητα της κυβέρνησης να λειτουργεί με πλήρη παραγωγική ικανότητα. Η κατώτατη γραμμή

Λίγος πληθωρισμός είναι καλό για την οικονομική ανάπτυξη - περίπου 2-3% ετησίως. Αλλά, όταν οι τιμές αρχίζουν να μειώνονται μετά από μια οικονομική ύφεση, ο αποπληθωρισμός μπορεί να προκαλέσει μια ακόμη βαθύτερη και πιο σοβαρή κρίση.

Καθώς οι τιμές μειώνονται, η παραγωγή επιβραδύνεται και τα αποθέματα εκκαθαρίζονται. Η μείωση της ζήτησης και η αύξηση της ανεργίας. Οι άνθρωποι επιλέγουν να χρεώνουν χρήματα αντί να ξοδεύουν, επειδή αναμένουν ότι οι τιμές θα μειωθούν ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Οι προεπιλογές για την αύξηση του χρέους και οι καταθέτες αποσύρουν μετρητά μαζικά, προκαλώντας οικονομική κρίση που καθορίζεται από έλλειψη ρευστότητας και πίστωσης. Οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις αντιδρούν στη σταθεροποίηση της οικονομίας και στην ενθάρρυνση της ζήτησης μέσω της επεκτατικής δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των αντισυμβατικών μεθόδων όπως η ποσοτική χαλάρωση.

Συνολικά, σε μια περίοδο αποπληθωρισμού, είναι επικίνδυνη για την οικονομία μιας χώρας.