α:

Η μέθοδος λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση, ή η βάση, παρέχει μια καλύτερη αίσθηση της συνολικής χρηματοοικονομικής υγείας μιας εταιρείας από τη μέθοδο υπολογισμού της ταμειακής βάσης. Ο σκοπός των Γενικών Λογιστικών Προτύπων ή γενικά αποδεκτών λογιστικών αρχών είναι να δημιουργηθεί ένα ευρύ σύνολο κανόνων για ακριβή και συνεπή χρηματοοικονομική πληροφόρηση. Εν ολίγοις, οι γενικευμένες λογιστικές αρχές απαιτούν λογιστική σε δεδουλευμένη βάση και όχι ταμειακή λογιστική, διότι η βάση της αυτοτέλειας των χρήσεων ανταποκρίνεται καλύτερα στους καθορισμένους στόχους του Συμβουλίου Χρηματοοικονομικών Λογιστικών Προτύπων (FASB).

Η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση απαιτεί από τις εταιρείες να καταγράφουν συναλλαγές κατά τη χρονική περίοδο κατά την οποία συμβαίνουν τα χρηματοοικονομικά γεγονότα. Σε αντίθεση με τη μέθοδο της ταμειακής βάσης, ο χρονοδιάγραμμα των πληρωμών δεν είναι σημαντικός στη μέθοδο απόκτησης. Εάν μια εταιρεία πωλεί ένα στοιχείο σε έναν πελάτη μέσω πιστωτικού λογαριασμού, όπου η πληρωμή μπορεί να καθυστερήσει αρκετούς μήνες, η μέθοδος του δεδουλευμένου αποτελέσματος καταγράφει τη συναλλαγή στο σημείο πώλησης. Εάν η GAAP χρησιμοποίησε ταμειακή λογιστική, αυτή η συναλλαγή ενδέχεται να μην καταγραφεί για λίγο, αφού το στοιχείο αφήσει απογραφή. Οι επενδυτές αφήνονται στη συνέχεια στο σκοτάδι ως προς την πραγματική απόδοση των πωλήσεων και το συνολικό απόθεμα στο χέρι.

Οι τρέχουσες ταμειακές ροές, τόσο εισροές όσο και εκροές, μπορούν να συνδυαστούν με μελλοντικές αναμενόμενες ταμειακές ροές σε λογιστική σε δεδουλευμένη βάση, παρέχοντας ακριβέστερη αναφορά μεταξύ χρονικών περιόδων. Επιπλέον, η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση έχει μια αρχή αντιστοίχισης μεταξύ εσόδων και εξόδων, η οποία είναι ένα κρίσιμο στοιχείο για τις ΓΑΛΑ.

Η GAAP δεν είναι νόμος και απαιτείται μόνο για εταιρείες που αποτελούν αντικείμενο δημόσιας διαπραγμάτευσης. Πολλές μικρότερες ιδιωτικές εταιρείες χρησιμοποιούν τη μέθοδο της ταμειακής βάσης για την απλότητα της. Παρόλο που αυτό μπορεί να λειτουργήσει, οι εταιρείες που είναι εισηγμένες στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) χρειάζονται τη βάση της αυτοτέλειας των χρήσεων για ρεαλιστικές εκτιμήσεις των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Οι επενδυτές, οι δανειστές και οι ρυθμιστικές αρχές θα μπορούσαν όλοι να παραμείνουν στο σκοτάδι χωρίς τη μέθοδο απόκτησης.