α:

Οι πωλήσεις υψηλών κερδών μειώνουν τον πιστωτικό κίνδυνο παρέχοντας μεγαλύτερο κίνητρο κέρδους σε περίπτωση που ο δανειολήπτης δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος. Ο πιστωτικός κίνδυνος αφορά την πιθανότητα ο οφειλέτης να μην είναι οικονομικά σε θέση να πληρώσει το χρέος. Όσο λιγότερο πιθανό είναι να πληρωθεί το χρέος, τόσο μεγαλύτερος είναι ο πιστωτικός κίνδυνος. Αυτό σχετίζεται με το εμπόριο κινδύνου-απόδοσης. Σημαντικότερες αποδόσεις είναι διαθέσιμες καθώς αυξάνεται η πιθανότητα να χάσουν χρήματα σε μια συγκεκριμένη σύμβαση. Δεδομένου ότι η πραγματοποίηση ενός κέρδους συνεπάγεται ένα ορισμένο ποσό κινδύνου, ορισμένοι δανειστές προσφέρουν δάνεια σε ριψοκίνδυνους δανειολήπτες εν αναμονή των καρδιακών κερδών. Οι πιο επικίνδυνες επιχειρήσεις θεωρούνται κατάλληλες όταν η πιθανή απόδοση είναι σημαντική. Κατά την εξέταση μιας συμφωνίας με υψηλό πιστωτικό κίνδυνο, οι δανειστές θα πρέπει να εξετάζουν την πιθανότητα αθέτησης του δανειολήπτη, το μέγεθος του δανείου και το ποσοστό ανάκτησης.

Οι οφειλέτες μπορούν να αξιολογούνται ως προς την πιστοληπτική ικανότητα προκειμένου να καθορίσουν εάν το πιθανό κέρδος μειώνει σωστά τον πιστωτικό κίνδυνο. Εάν ο οφειλέτης είναι πιθανό να αθετήσει το δάνειο, η αθέτηση μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του δανείου και θα μπορούσε να χτυπήσει τον δανειστή με αναμενόμενη ζημία κατά τη διάρκεια αυτής της λογιστικής περιόδου. Η πιθανότητα αθέτησης εντός του πρώτου έτους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σημείο αναφοράς. Υποθέτοντας ότι ο δανειολήπτης δεν έχει προεπιλογή, το πιθανό μέγεθος της ζημίας υπολογίζεται επίσης κατά τον προσδιορισμό του πιστωτικού κινδύνου. Το ποσοστό ανάκτησης χρησιμοποιείται για την εκτίμηση του ποσού της υποχρέωσης δανείου που μπορεί να ανακτηθεί σε περίπτωση που ο οφειλέτης υποβάλλει αίτηση για πτώχευση ή για διακανονισμό με χαμηλότερο ποσό αποπληρωμής. Χρησιμοποιώντας αυτούς τους τρεις παράγοντες, ο δανειστής μπορεί να συγκρίνει τους διαφορετικούς δανειολήπτες και να αποφασίσει πόσο κίνδυνο εμπλέκεται σε κάθε πιθανή συναλλαγή. Οι δανειολήπτες με υψηλότερους πιστωτικούς κινδύνους απαιτούν μεγαλύτερα κέρδη δανείων για να εξισορροπήσουν τον κίνδυνο που απαιτείται από τον δανειστή. Αυτή η ανάλυση πιστώσεων προσδιορίζει την ικανότητα του δανειολήπτη να επιστρέψει την υποχρέωση στον δανειστή.

Η πίστωση βαθμολογείται γενικά με δύο διαφορετικούς τρόπους. Τα άτομα και οι εταιρείες χαρακτηρίζονται πιο συχνά από την πιστωτική ανάλυση και λαμβάνουν ένα πιστωτικό αποτέλεσμα που χρησιμοποιείται για τη σύγκριση της πίστωσης μεταξύ διαφορετικών μερών. Οι επενδυτές που αναζητούν πιστωτικές πληροφορίες σχετικά με μια συγκεκριμένη εταιρεία μπορούν να απευθύνονται σε έναν οργανισμό αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας για πληροφορίες αξιολόγησης, όπως το Standard & Poor's. Η ανάλυση της πίστωσης ποσοτικοποιεί πολλούς, πολύπλοκους παράγοντες που χρησιμοποιούνται για τη λήψη πιστωτικών αποφάσεων και δημιουργεί έναν αριθμό ή σύνολο επιστολών που εκφράζουν την πιστοληπτική ικανότητα ενός συγκεκριμένου ατόμου ή εταιρείας. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιείται συχνά από τα τραπεζικά ιδρύματα για την αξιολόγηση αιτήσεων δανείων. Οι εταιρείες που αναζητούν άμεση επένδυση από το κοινό και από ένα ευρύ φάσμα θεσμικών και μεμονωμένων επενδυτών ταξινομούνται κατά κανόνα και λαμβάνουν βαθμολογία από έναν οργανισμό αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.Ο πιστωτικός κίνδυνος καθορίζεται παρομοίως τόσο για τα άτομα όσο και για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Οι τρεις παράγοντες καθορίζουν τον πιστωτικό κίνδυνο που συνεπάγεται η παροχή δανείου σε κάθε δανειολήπτη και αποτελούν συνήθη πρακτική για την εκτίμηση του κινδύνου.