α:

Οι τράπεζες μπορούν να τιτλοποιήσουν το χρέος για λόγους που περιλαμβάνουν διαχείριση κινδύνων, θέματα ισολογισμού, μεγαλύτερη μόχλευση κεφαλαίου και κέρδος από τα τέλη προέλευσης. Το χρέος τιτλοποιείται μέσω της συγκέντρωσης ορισμένων τύπων χρεογράφων και στη συνέχεια δημιουργεί ένα νέο χρηματοπιστωτικό μέσο από το συγκεντρωτικό χρέος. Τα είδη χρεογράφων που χρησιμοποιούνται μπορεί να περιλαμβάνουν στεγαστικά δάνεια, εμπορικά ενυπόθηκα δάνεια, δάνεια αυτοκινήτων ή υποχρεώσεις πιστωτικής κάρτας. Οι τράπεζες λαμβάνουν τέλη για την πώληση της νέας ασφάλειας χρέους.

Οι τράπεζες μπορούν να επωφεληθούν από τη μετακίνηση του κινδύνου αθέτησης που συνδέεται με το τιτλοποιημένο χρέος από τους ισολογισμούς τους, ώστε να επιτρέψουν μεγαλύτερη μόχλευση του κεφαλαίου τους. Με τη μείωση του χρέους και του κινδύνου, οι τράπεζες μπορούν να χρησιμοποιήσουν το κεφάλαιό τους πιο αποτελεσματικά. Τα τιτλοποιημένα μέσα που δημιουργούνται με τη συγκέντρωση του χρέους είναι γνωστά ως εξασφαλισμένα χρεόγραφα (CDO). Η διαδικασία τιτλοποίησης δημιουργεί πρόσθετη ρευστότητα για τα χρεόγραφα. Αν και είναι ασυνήθιστο για μεμονωμένους επενδυτές να κατέχουν CDO, οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι τράπεζες, τα επενδυτικά κεφάλαια και τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου μπορούν να διαπραγματεύονται σε CDOs για να αποκτήσουν αποδόσεις μεγαλύτερες από τις απλές αποδόσεις του Δημοσίου.

Διαφορετικά επίπεδα χρέους, γνωστά ως δόσεις, πωλούνται στους επενδυτές. Οι δόσεις ομαδοποιούνται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του επιπέδου κινδύνου για τη δόση ή τη λήξη των πληρωμών που οφείλονται για το τμήμα. Στις διαφορές δίδονται συχνά αξιολογήσεις που υποδηλώνουν τον αντιληπτό κίνδυνο τους. Η βαθμολόγηση της δόσης καθορίζει το ποσό του κεφαλαίου και του ενδιαφέροντος που λαμβάνουν οι επενδυτές για την αγορά αυτού του επιπέδου χρέους. Οι πιο επικίνδυνες δόσεις απαιτούν υψηλότερα επιτόκια, ενώ οι δόσεις με υψηλότερες αξιολογήσεις πληρώνουν λιγότερους τόκους. Οι προεπιλογές σχετικά με τις υποθήκες υποθήκης που περιλαμβάνονται σε πολλά CDO αναφέρονται συχνά ως ένας από τους λόγους της οικονομικής κρίσης του 2008.