α:

Η ανάπτυξη στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών μπορούν γενικά να χωριστούν σε δύο περιόδους: την ανάπτυξη πριν από το 1980 και η ανάπτυξη από το 1980. Το έτος σε έτος (Y / Y) την ανάπτυξη του τομέα αυξήθηκε κατά κατά μέσο όρο 3-5% ετησίως για την πλειοψηφία των 130 ετών μεταξύ 1850 και 1980. Κάπου μεταξύ του 1975 και του 1985, σημειώθηκε μια αλλαγή και ο μέσος ρυθμός αύξησης του Υ / Υ υπερέβη το 8%. Το μερίδιο του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ), ο τομέας των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών υπερδιπλασιάστηκε στις τρεις δεκαετίες που προηγήθηκαν μέχρι το 2010.

½-1 ->

Εξηγώντας διαφορές στην ανάπτυξη τιμές

Έρευνα από την Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης υποδηλώνει ότι η αύξηση που σημειώθηκε μεταξύ 1980 και 2007 ήταν πάνω από 2% ετησίως περισσότερο από την οικονομική τους μοντέλα θα πρότεινα . Επιπλέον, οι μεγάλες επιχειρήσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα (ιδίως οι χρηματιστηριακές και επενδυτικές τράπεζες) αυξάνονταν με όλο και μεγαλύτερο ρυθμό από ό, τι οι μικρές χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις.

Προσφέρονται αρκετές πιθανές εξηγήσεις για να εξηγηθεί αυτή η ξαφνική και φαινομενικά μόνιμη μετατόπιση. Οι κανονισμοί για τις χρηματοπιστωτικές αγορές μειώθηκαν κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Reagan. Περίπου την ίδια εποχή, η πολιτική των Federal Reserve άλλαξε για να ενσωματώσει επιθετικές περικοπές επιτοκίων και οικονομικά μέτρα διάσωσης των προβληματικών επιχειρήσεων. Εντός του ίδιου του κλάδου, οι επιχειρήσεις άρχισαν να διαπραγματεύονται παράγωγα προϊόντα ενδοκοινοτικού τύπου και να υιοθετούν περισσότερους ισολογισμούς έντασης με μόχλευση.

Αυξάνεται ο ρυθμός αύξησης

Οι τράπεζες και άλλες εταιρείες παροχής υπηρεσιών πίστωσης θα εξακολουθήσουν να επωφελούνται από τα χαμηλά επιτόκια, εφόσον η Fed συνεχίζει να τα καταστέλλει. Οι ηγέτες της Fed, συμπεριλαμβανομένων των Ben Bernanke και Janet Yellen, υποστήριξαν ότι η διάσωση των κρίσιμων ιδρυμάτων θα συνέχιζε τη μετα-χρηματοπιστωτική κρίση.

Ωστόσο, η αυξημένη προσοχή και η πιθανή ρύθμιση πολύπλοκων παραγώγων, συμβάσεων ανταλλαγής και δικαιωμάτων προαίρεσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της ανάπτυξης. Εάν οι εταιρείες αποδείξουν ότι δεν επιθυμούν να δεχθούν τα ίδια επίπεδα κινδύνου όπως πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση, είναι πιθανό ότι οι μέσοι ρυθμοί αύξησης θα μπορούσαν να κινηθούν προς τους ιστορικούς μέσους όρους τους 3-5%.