α:

Οι εταιρείες εκδίδουν ομόλογα για τη χρηματοδότηση πράξεων. Οι περισσότερες εταιρείες μπορούν να δανειστούν από τις τράπεζες, αλλά θεωρούν ότι το άμεσο δανεισμό από μια τράπεζα είναι πιο περιοριστικό και ακριβό από το να πωλούν χρέη στην ελεύθερη αγορά μέσω ομολογιακού δανείου.
Το κόστος δανεισμού χρημάτων απευθείας από μια τράπεζα είναι απαγορευτικό σε πολλές εταιρείες. Στον κόσμο της εταιρικής χρηματοδότησης, πολλοί επικεφαλής χρηματοοικονομικοί λειτουργοί (CFO) βλέπουν τις τράπεζες ως δανειστές της έσχατης λύσης, λόγω των περιοριστικών όρων δανεισμού που εφαρμόζουν οι τράπεζες στα άμεσα επιχειρηματικά δάνεια. Οι συμβάσεις είναι κανόνες που εφαρμόζονται για το χρέος που έχουν σχεδιαστεί για να σταθεροποιούν την εταιρική απόδοση και να μειώνουν τον κίνδυνο στον οποίο εκτίθεται μια τράπεζα όταν δίνει ένα μεγάλο δάνειο σε μια εταιρεία. Με άλλα λόγια, οι περιοριστικές συμφωνίες προστατεύουν τα συμφέροντα της τράπεζας. γράφονται από δικηγόρους τίτλων και βασίζονται σε ό, τι οι αναλυτές έχουν αποφασίσει να είναι κίνδυνοι για την απόδοση της εν λόγω εταιρείας.
Ακολουθούν μερικά παραδείγματα των περιοριστικών συμφωνιών που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες: δεν μπορούν να εκδώσουν άλλο χρέος μέχρι να εξοφληθεί εντελώς το τραπεζικό δάνειο. δεν μπορούν να συμμετέχουν σε μετοχές μέχρι να εξοφληθεί το τραπεζικό δάνειο. δεν μπορούν να αποκτήσουν εταιρείες μέχρι να αποπληρωθεί το τραπεζικό δάνειο και ούτω καθεξής. Σχετικά μιλώντας, αυτά είναι απλά, un περιοριστικά συμβόλαια που μπορούν να τοποθετηθούν στον εταιρικό δανεισμό. Ωστόσο, οι διακανονισμοί χρέους είναι συχνά πολύ πιο περίπλοκοι και προσεκτικά προσαρμοσμένοι ώστε να ταιριάζουν στους επιχειρηματικούς κινδύνους του δανειολήπτη. Ορισμένες από τις πιο περιοριστικές συμφωνίες μπορούν να δηλώσουν ότι το επιτόκιο του χρέους αυξάνεται σημαντικά εάν ο γενικός διευθυντής (CEO) εγκαταλείψει ή θα πρέπει τα κέρδη ανά μετοχή να μειωθούν σε δεδομένη χρονική περίοδο. Οι συμβάσεις είναι ένας τρόπος για τις τράπεζες να μετριάσουν τον κίνδυνο κατοχής χρέους, αλλά για τις δανειοδοτικές εταιρείες θεωρούνται αυξημένος κίνδυνος.
Με απλά λόγια, οι τράπεζες θέτουν μεγαλύτερους περιορισμούς σε ό, τι μια επιχείρηση μπορεί να κάνει με ένα δάνειο και ανησυχούν περισσότερο για την αποπληρωμή του χρέους από τους ομολογιούχους. Οι αγορές ομολόγων τείνουν να είναι πιο επιεική από ό, τι οι τράπεζες και συχνά θεωρούνται ότι είναι πιο εύκολο να τις αντιμετωπίσουμε. Ως αποτέλεσμα, οι επιχειρήσεις είναι πιο πιθανό να χρηματοδοτούν πράξεις με έκδοση ομολόγων παρά με δανεισμό από τράπεζα.
Για περισσότερες περαιτέρω ανάγνωση, δείτε Αναγνώριση χρεών και Εταιρικά ομόλογα: Εισαγωγή στον πιστωτικό κίνδυνο . Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα ομόλογα, ανατρέξτε στο Tutorial για τα βασικά στοιχεία των ομολόγων και τα Advanced Bond Concepts .