Πολλά από τις δηλώσεις αποστολής που αποσκοπούν στην παροχή κινήτρων στους εργαζομένους ή στις κατευθυντήριες γραμμές που έχουν τεθεί για την ενθάρρυνση της καινοτομίας, αλλά τι γίνεται με μια αποστολή αποστολής μιας εταιρείας; Πρέπει να επικεντρωθεί σε ευχάριστους μετόχους; Υπαλλήλους? Οι πελάτες? Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τα διαφορετικά συμφέροντα ότι οι εταιρείες μπορούν να ευθυγραμμιστούν με τον τρόπο με τον οποίο οι αποφάσεις αυτές επηρεάζουν τους μετόχους.

Οι ιδιοκτήτες
Η εποχή που ο ιδρυτής της εταιρείας διπλασιάστηκε ως ο διευθύνων σύμβουλος και ο μέτοχος που ελέγχει τελείωσε. Τώρα τέτοιες καταστάσεις είναι η εξαίρεση παρά ο κανόνας. Συνεπώς, μια διαφορετική ομάδα επενδυτών κατέχει τις μετοχές της εταιρείας. Η πρώτη προτεραιότητα μιας επιχείρησης πρέπει να είναι να ευχαριστεί τους ιδιοκτήτες. Ωστόσο, δεν είναι ίσοι όλοι οι μέτοχοι. ως εκ τούτου, ο πρώτος στόχος της εταιρείας πρέπει να είναι η δημιουργία μετοχικού κεφαλαίου για μετόχους μακροπρόθεσμα.

Ας ρίξουμε μια ματιά στη σημασία της διάκρισης μεταξύ μακροχρόνιων και βραχυπρόθεσμων μετόχων εξετάζοντας μια κατάσταση εξαγοράς μετοχών. Η αγορά ιδίων μετοχών είναι ένας κοινός τρόπος για τις εταιρείες να αυξήσουν την αξία των μετοχών τους, αλλά υπάρχουν καλοί και κακοί λόγοι για αυτό. Ο καλός λόγος για μια αγορά ιδίων μετοχών είναι ότι τα κέρδη και τα αποθεματικά είναι ισχυρά και δεν υπάρχουν ευκαιρίες ανάπτυξης στο πλαίσιο της βασικής δραστηριότητας εκείνης της εποχής. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό συμβαίνει όταν η διοίκηση συνήθως πηγαίνει σε ένα ξεφάντωμα μη σχετιζόμενων εξαγορών για να προσπαθήσει να φανεί καινοτόμο και προσανατολισμένο στην ανάπτυξη - συχνά εις βάρος του μέλλοντος της εταιρείας, όταν τα άχρηστα εξαρτήματα πωλούνται με ζημία. Η απλή αγορά μετοχών θα έκανε πολύ περισσότερα για τους μετόχους επειδή οι μετοχές μπορούν πάντα να μεταπωληθούν εάν παρουσιαστεί μια ευκαιρία. (Μάθετε περισσότερα σχετικά με τις στρατηγικές επαναγοράς σε Ανάλυση αποθεμάτων .)

AD:

Η αγορά ιδίων κεφαλαίων είναι μια κακή ιδέα όταν οι βραχυπρόθεσμοι επενδυτές κυριαρχούν στο χαρτονόμισμα απλώς για να χυθούν τα βραχυπρόθεσμα κέρδη τους και να βγούν με τα μετρητά. Οι επιδρομείς - ο μεταρρυθμισμένος Carl Icahn μεταξύ τους - χρησιμοποίησαν αντιπάλους για να εξαναγκάσουν βραχυπρόθεσμες λύσεις, όπως οι εξαγορές μετοχών και οι spinoffs, για να αυξήσουν την τιμή της μετοχής και στη συνέχεια να φύγουν, αφήνοντας την εταιρεία να εξαργυρωθεί και χωρίς τα ισχυρότερα τμήματα. Αυτό το σχίσμα μεταξύ των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μετόχων επηρεάζει πολλές αποφάσεις, αλλά γενικά, οι εταιρείες ωφελούνται περισσότερο μακροπρόθεσμα προσπαθώντας να ευχαριστήσουν τους μακροχρόνιους μετόχους. (Δείτε περισσότερα σχετικά με το τι σημαίνει η ιδιοκτησία για εσάς στο Γνωρίζοντας τα δικαιώματά σας ως μέτοχος .)

AD:

Πελάτες
Για να εκπληρώσει τις ελπίδες των μετόχων, μια εταιρεία πρέπει να ευχαριστήσει τους πελάτες της. Δεν υπάρχει σύγκρουση εγγενής σε αυτή τη ρύθμιση. Παρέχοντας ένα ανώτερο προϊόν ή υπηρεσία σε μια τιμή που οι πελάτες είναι πρόθυμοι να πληρώσουν, η εταιρεία επωφελείται επίσης από τους μετόχους όταν οι πωλήσεις ωθούν κέρδη.

Ομοίως, εάν μια επιχείρηση αντιμετωπίζει τους πελάτες με άσχημο τρόπο μέσω κακών αγαθών ή υπηρεσιών, οι μέτοχοι αισθάνονται την αίσθηση πτώσης των πωλήσεων και ως εκ τούτου μοιράζονται την επιθυμία να διορθώσουν το πρόβλημα.Η μόνη περίπτωση κατά την οποία ο πρώτος πελάτης είναι επικίνδυνος είναι εάν τα προϊόντα και οι υπηρεσίες πωλούνται για απόλυτη απώλεια, καταστρέφοντας έτσι την εταιρεία και ληστεύοντας τον πελάτη της επιθυμητής υπηρεσίας. Εν ολίγοις, τα συμφέροντα των μετόχων και των πελατών είναι τόσο ευθυγραμμισμένα, μπορούν να θεωρηθούν ως μία και μόνη προτεραιότητα.

AD:

Εργαζόμενοι
Οι υπάλληλοι, από διευθυντές σε γραφείς, υπολείπονται των πελατών στον κατάλογο προτεραιότητας, αλλά μόνο κάτω. Οι καλύτερες εταιρείες φροντίζουν τους υπαλλήλους τους και, μέσω των αγορών αποθεμάτων των εργαζομένων, μερικές φορές μετατρέπουν τους σε μετόχους. Ακόμη και σε εταιρείες όπου οι εργαζόμενοι δεν διπλασιάζονται ως ιδιοκτήτες, η ανάγκη για περιεχόμενο και αφοσιωμένο εργατικό δυναμικό είναι προφανής. (Για σχετική ανάγνωση, βλέπε Αποκτήστε το μεγαλύτερο μέρος των επιλογών των εργαζομένων .)

Εάν μια εταιρεία κακομεταχειρίζεται τους υπαλλήλους, η κακομεταχείριση μεταδίδεται στη γραμμή προς τον πελάτη. Το επίπεδο προσπάθειας που πρέπει να καταβάλει μια επιχείρηση για τη διατήρηση της ευτυχίας των εργαζομένων ποικίλλει από τη βιομηχανία στη βιομηχανία. Οι επενδυτικές τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να ξοδέψουν εκατομμύρια σε μπόνους για να κρατήσουν τους κατασκευαστές βροχοπτώσεων, ενώ οι αλυσίδες ταχυφαγείων θα μπορούσαν να ελαχιστοποιήσουν τις προσπάθειές τους, γνωρίζοντας ότι ο φυσικός κύκλος εργασιών είναι δεδομένος, καθώς οι εργαζόμενοι προχωρούν σε περαιτέρω εκπαίδευση ή θέσεις εργασίας υψηλότερου επιπέδου. Τούτου λεχθέντος, ακόμη και οι εργοδότες σε επίπεδο εισόδου επωφελούνται από το να κάνουν οι εργαζόμενοι να αισθάνονται ότι θέλουν και να διατηρήσουν τους καλούς ανθρώπους όσο το δυνατόν περισσότερο.

Η σύγχυση της φυσικής τάξης
Τι συμβαίνει όταν αναπροσαρμόζονται οι εταιρικές προτεραιότητες ή υπάρχει κάποια άλλη προτεραιότητα; Δυστυχώς, δεν χρειάζεται να κάνουμε εικασίες, διότι υπάρχουν παραδείγματα αυτού παντού. Όταν οι εργαζόμενοι τοποθετούνται πρώτα - με τη μορφή συνδικαλιστικών οργανώσεων ή της διοίκησης που παρακολουθούν τα κέρδη τους πρώτα και η δεύτερη εταιρεία - η εταιρεία χάνει χρήματα. Κοιτάξτε τις αυτοκινητοβιομηχανίες που ζήτησαν τη διάσωση ή την «εταιρική κλεπτοκρατία» του πρώην ειδήματος ειδήσεων Conrad Black και η ζοφερή προοπτική γίνεται σαφής. (Για σχετική ανάγνωση, βλ. Σελίδες από το κακό εγχειρίδιο CEO .)

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση έχει ιστορικό διάσωσης των βιομηχανιών βαρέων συνδικάτων. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η τοποθέτηση της βιομηχανίας στην ευημερία δεν θα την ενισχύσει ενάντια στους ξένους ανταγωνιστές. Αυτό αντιπροσωπεύει επίσης μια κακή ευθυγράμμιση των εταιρικών προτεραιοτήτων με την αποτυχία να θέσει πρώτα τους πελάτες και τους μετόχους. (Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε τις Κυβερνητικές Χρηματοδοτικές Διαρθρωτικές Αποζημιώσεις των ΗΠΑ>

. Οι εταιρείες μπορούν να λειτουργούν για μεγάλο χρονικό διάστημα με συγκεχυμένες προτεραιότητες εφόσον αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των μετόχων, των εργαζομένων και των πελατών. Πολλές εταιρείες περνούν από φάσεις στις οποίες οι προτεραιότητές τους μπερδεύονται και αναγκάζονται να επαναπροσδιοριστούν μετά από μια ύφεση στις επιχειρήσεις. Αν οι εταιρείες αποτιμήσουν τις προτεραιότητές τους πολύ μακριά, τότε οι ισχυροί σταυροφόροι των μετόχων (οι Icahn αριθμούνται μεταξύ τους τώρα) κάνουν αγορές στο κοινό, ξεκινούν πολέμους με εξουσιοδοτημένους αντιπροσώπους ή πραγματοποιούν εξαγορές μέσω μόχλευσης. Εάν, ωστόσο, δοθεί προτεραιότητα σε έναν εξωτερικό παράγοντα, το τέλος μπορεί να είναι γρήγορο και βάναυσο. (Για να μάθετε περισσότερα, διαβάστε το Η ψήφος μέσω πληρεξουσίου δίνει στους μετόχους να πούν

.)
Συμπέρασμα

Η πρώτη θέση των μετόχων δεν έρχεται σε σύγκρουση με την εξυπηρέτηση των πελατών και την καλή μεταχείριση των εργαζομένων.Η αξία των μεριδιούχων ενισχύεται από ικανοποιημένους πελάτες και ικανοποιημένους υπαλλήλους. Προβλήματα προκύπτουν όταν αυτές οι προτεραιότητες συγχέονται ή, ακόμη χειρότερα, υπονομεύονται από μια αντιφατική εξωτερική προτεραιότητα όπως οι κυβερνητικές εντολές.

Ιδανικά, κάθε εταιρεία θα πρέπει πρώτα να θέσει τους μακροπρόθεσμους μετόχους εξασφαλίζοντας ότι οι πελάτες και οι εργαζόμενοι είναι ικανοποιημένοι (ίσως ακόμη και να τις μετατρέψουν σε μετόχους). Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντοτε, έτσι ώστε οι εταιρείες που θέτουν σε εφαρμογή αυτές τις προτεραιότητες τείνουν να ανοίξουν μια οικονομική τάφρο που τους χωρίζει από τους ανταγωνιστές τους. Ως εκ τούτου, για τους μετόχους, αξίζει τον κόπο να καταστήσετε αυτές τις εταιρείες μια από τις προτεραιότητές σας. Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με κάποιες άλλες προτεραιότητες της εταιρίας σε σύγκρουση με το

Είναι η ανάπτυξη πάντα καλό;