a:

Ανάλογα με το είδος του οικονομολόγου που μιλάτε, τα οικονομικά ερεθίσματα προέρχονται από τις ιδέες είτε ενός βιβλίου που δημοσιεύθηκε το 1776 είτε ενός βιβλίου που δημοσιεύθηκε το 1936. 1776 είναι ο χρόνος που ο Adam Smith δημοσίευσε το βιβλίο του "Πλούτος των Εθνών", φέρνοντας την οικονομία και την ελεύθερη οικονομία της αγοράς στον κόσμο σε ένα ενιαίο βιβλίο. Ωστόσο, στις 5 Φεβρουαρίου 1936, ο John Maynard Keynes δημοσίευσε τη «Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, των Τόκων και των Χρημάτων», ένα βιβλίο που απέρριψε την κλασική (ελεύθερη αγορά) οικονομία του Smith υπέρ μιας οικονομίας υπό την ηγεσία της κυβέρνησης.

Ο Κέινς πίστευε ότι ο καπιταλισμός ήταν εγγενώς ασταθής και ότι χρειαζόταν την ηρεμιστική επιρροή του κυβερνητικού ελέγχου για την επίτευξη οικονομικής ευημερίας. Η Γενική Θεωρία θεώρησε ότι οι δημόσιες δαπάνες ήταν ανώτερες από τις ιδιωτικές επενδύσεις όταν επιχειρούσαν να ωθήσουν την οικονομία. Ο Κέινς πίστευε ότι μια κυβέρνηση θα ήταν πιο πρόθυμη να ξεφύγει από τα προβλήματα και να επενδύσει σε έργα ανεξάρτητα από την κερδοφορία. Αυτή η αδιαμφισβήτητη δαπάνη θα εξουδετερώσει άλλους οικονομικούς παράγοντες που θα επιτρέψουν μια ανάκαμψη.

Το νέο συμβόλαιο βασίστηκε στις αρχές των δαπανών τόνωσης στην Γενική Θεωρία και κάθε κυβερνητικό σχέδιο τόνωσης / ανάκαμψης από τότε που έχει αναβιώσει την κεϋνσιανή προοπτική όταν τα τσιπ είναι κάτω. Αυτό είναι, τουλάχιστον εν μέρει, επειδή οι κυβερνήσεις έχουν την ευκαιρία να δαπανήσουν για ειδικά σχέδια που θα οδηγήσουν σε ψηφοφορίες. Ο λιγότερο κυνικός λόγος που υιοθετείται η Γενική Θεωρία σε δύσκολους καιρούς είναι επειδή επιτρέπει στις κυβερνήσεις να αναλάβουν δράση. (Για ένα σχετικό άρθρο στο New Deal, ρίξτε μια ματιά στο άρθρο μας

Τι προκάλεσε τη μεγάλη κατάθλιψη; )

Η ελεύθερη οικονομία της αγοράς θα καλούσε την κυβέρνηση μόνο να διευκολύνει την πτώχευση και την αποδυνάμωση της οικονομίας, όπου οι ιδιωτικοί φορείς θα αγοράσουν τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία με έκπτωση. Η Γενική Θεωρία καλεί την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τα φορολογικά έσοδα και τις ελλειμματικές δαπάνες για να βάλει ένα μαξιλάρι κάτω από την οικονομία για να προσπαθήσει να αποφύγει να χτυπήσει έναν αληθινό πυθμένα. Η Γενική Θεωρία τείνει να πέσει υπέρ, όταν η οικονομία είναι υγιής, αλλά ξαφνιάζει το κεφάλι της με τη μορφή δαπανών ερεθίσματος όταν χτυπά μια εκτεταμένη οικονομική κρίση. (Μάθετε περισσότερα για το περίφημο Keynes στο άρθρο μας:

Giants of Finance: John Maynard Keynes . Αυτή η ερώτηση απαντήθηκε από τον Andrew Beattie.