α:

Η πρώτη επίσημη πρόταση της θεωρίας κατακερματισμού της αγοράς (MST) εμφανίστηκε στο "The Term Structure of Interest Rates" του JM Culbertson, άρθρο στο Τριμηνιαίο περιοδικό Economics, 1957. οι αγορές ομολόγων με διαφορετικές διάρκειες είναι ξεχωριστές και κατακερματισμένες, έτσι ώστε τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επιτόκια να μην επηρεάζουν άμεσα το ένα το άλλο.

Το MST είναι μία από τις πολλές ανταγωνιστικές θεωρίες που εξηγούν τη φύση και τις αιτίες των καμπυλών απόδοσης. άλλες θεωρίες περιλαμβάνουν τη θεωρία του ασφαλίστρου ρευστότητας και τη θεωρία της καθαρής προσδοκίας.

Οι υποψήφιοι της MST πιστεύουν ότι οι πιο σημαντικοί παράγοντες στην αγορά ομολόγων, όπως οι εμπορικές τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι επενδυτικές εταιρείες, κυριαρχούν σε διαφορετικά μήκη ωρίμανσης. Οι τράπεζες επικεντρώνονται κυρίως σε βραχυπρόθεσμα ομόλογα για λόγους ρευστότητας, ενώ οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι εταιρείες εμπιστεύονται μακροπρόθεσμα ομόλογα.

Το MST προϋποθέτει επίσης ότι οι επενδυτές έχουν προκαθορισμένες και σχετικά σταθερές επενδυτικές ανάγκες προτού εισέλθουν στις κεφαλαιαγορές. Οι επενδυτές με περισσότερες ανάγκες ρευστότητας δεν είναι πιθανό να μεταβούν από βραχυπρόθεσμους προς μακροπρόθεσμους τίτλους, ακόμη και αν οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων τίτλων είναι υψηλότερες.

Προτίμηση κινδύνου και προτίμηση ρευστότητας σε MST

Εναλλακτικές θεωρίες, όπως το LPT και το PET, είναι σημαντικές για την προτίμηση ρευστότητας και την αποφυγή κινδύνου εκδοτών και δανειστών. Η MST προτείνει οι δανειολήπτες στην αγορά ομολόγων να προτιμούν τους πιο μακροπρόθεσμους τίτλους για τις υψηλότερες αποδόσεις τους. Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με τη θεωρία, οι δανειστές τείνουν να ομαδοποιούνται προς το ένα άκρο και οι δανειολήπτες προς τον άλλο. Αυτό πολλαπλασιάζει τις διαφορές επιτοκίων μεταξύ βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων ομολόγων.

Προμήθεια και ζήτηση σε MST

Σύμφωνα με το MST, οι σημαντικότεροι παράγοντες που καθορίζουν τη ζήτηση για βραχυπρόθεσμα ομόλογα είναι η τιμή των ομολόγων, τα κυρίαρχα επιτόκια της αγοράς, και τον κίνδυνο. Η ζήτηση βραχυπρόθεσμων ομολόγων θα πρέπει να συνδέεται αντιστρόφως με την τιμή (η ζήτηση είναι προς τα κάτω), αλλά η νομισματική πολιτική μπορεί να επηρεάσει αυτή τη σχέση.

Η ζήτηση για μακροπρόθεσμα ομόλογα είναι ίδια με εκείνη των βραχυπρόθεσμων ομολόγων. Επομένως, οι μοναδικές διαφορές τιμών μπορούν να προκύψουν από διαφορετικές προτιμήσεις των καταναλωτών. για παράδειγμα, διάφοροι τύποι επενδυτών προσελκύονται από μακροπρόθεσμα ομόλογα. Και στις δύο περιπτώσεις, η προσφορά συνδέεται αντιστρόφως με το επιτόκιο (προσφορά με ανοδική κλίση). Η εξαίρεση για αυτό είναι τα θέματα του Δημοσίου, τα οποία εξαρτώνται μόνο από τις ανάγκες του κράτους.

Ανεπάρκειες της θεωρίας τμηματοποίησης της αγοράς

Το MST φαίνεται να αγνοεί τη δυνατότητα υποκατάστασης στην αγορά ομολόγων. Φαίνεται εύλογο το γεγονός ότι η απόδοση ομολόγων συγκεκριμένης διάρκειας θα μπορούσε να αυξηθεί αρκετά ώστε να προσελκύσει τους επενδυτές να απομακρυνθούν από ομόλογα διαφορετικής διάρκειας, αλλά το MST δεν το επιτρέπει.

Η θεωρία κατακερματισμού της αγοράς βρίσκεται επίσης εκτός της παράδοσης των επιτοκίων με γνώμονα τις προσδοκίες των οικονομικών. Οι επενδυτές κάνουν προβλέψεις για την αναμενόμενη δραστηριότητα της αγοράς και στη συνέχεια αλλάζουν τη στρατηγική τους για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες αυτές. Το MST λαμβάνει απλώς ένα προκαθορισμένο μήκος διάρκειας για τους δανειστές και τους δανειολήπτες στην αγορά ομολόγων.