α:

Η εγγενής αξία είναι ένα από τα δύο συστατικά - μαζί με την αξία του χρόνου - που χρησιμοποιείται παραδοσιακά για να εξηγήσει την τιμολόγηση των συμβάσεων χρηματοοικονομικών επιλογών. Οι επιλογές πωλούνται με ασφάλιστρο ή το κόστος που πληρώνει ο αγοραστής έναντι δικαιωμάτων προαίρεσης. Παρόλο που όλες οι τιμές ελεύθερης κίνησης καθορίζονται από την προσφορά και τη ζήτηση, οι έμποροι και οι αναλυτές βλέπουν την εγγενή αξία και την αξία του χρόνου για να αποφασίσουν ποιες επιλογές θα πρέπει να αξίζουν.

Τα δικαιώματα αγοράς παρέχουν στους αγοραστές το δικαίωμα να αγοράσουν ένα επενδυτικό μέσο σε συγκεκριμένη τιμή εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου. Ο επενδυτής μπορεί να καλέσει όταν ασκεί το δικαίωμά του να αγοράσει το μέσο και επιδιώκει να αποκομίσει κέρδος καθώς αυξάνει το τίμημα του ενεργητικού. Η εγγενής αξία του δικαιώματος προαίρεσης είναι ίση με την τιμή απεργίας της σύμβασης μείον την τρέχουσα τιμή διαπραγμάτευσης του μέσου. Η εγγενής τιμή δεν μπορεί ποτέ να είναι αρνητική, επομένως όλες οι τιμές κάτω από το μηδέν επιστρέφονται ως μηδέν και η επιλογή λέγεται ότι είναι εκτός χρήματος.

Όταν η εγγενής τιμή είναι μεγαλύτερη από το μηδέν (η τιμή προειδοποίησης είναι μεγαλύτερη από την τρέχουσα αγοραία αξία του υποκείμενου μέσου), η επιλογή είναι χρήματα. Ωστόσο, οι συμβάσεις δικαιωμάτων προαίρεσης δεν ανταλλάσσουν πάντοτε ίσες με τις εγγενείς αξίες τους. Οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ της πριμοδότησης της επιλογής και της εγγενούς αξίας της θεωρείται γενικά ότι αποτελεί προϊόν του χρόνου, το οποίο είναι εκεί όπου η χρονική αξία αποκτά το όνομά της. Σε γενικές γραμμές, οι επιλογές πώλησης είναι πιο πολύτιμες όσο πιο μακρυά από τη λήξη τους είναι, δεδομένου ότι υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για να γίνει η θέση κερδοφόρα.

Είναι πιθανό οι επιλογές να διαπραγματεύονται για λιγότερο από την εγγενή αξία τους, παρόλο που αυτό δεν πρέπει ποτέ να συμβαίνει σύμφωνα με την κλασική θεωρία της χρονικής αποσύνθεσης. Αυτό συχνά εξηγείται ως μια προσπάθεια των ιδιοκτητών επιλογών να κλείσουν τις θέσεις τους και να αποφύγουν τους ανεπιθύμητους χειρισμούς μεταξύ των τιμών του μέσου και της επιλογής.