a:

Η μικροοικονομία είναι η μελέτη της ανθρώπινης δράσης και της αλληλεπίδρασης. Οι πιο συνηθισμένες χρήσεις της μικροοικονομίας ασχολούνται με άτομα και επιχειρήσεις που εμπορεύονται μεταξύ τους, αλλά οι μέθοδοι και οι γνώσεις της μπορούν να εφαρμοστούν σχεδόν σε κάθε πτυχή της σκόπιμης δραστηριότητας. Τελικά, η μικροοικονομία αφορά τις ανθρώπινες επιλογές και τα κίνητρα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι εισάγονται στη μικροοικονομία μέσω της μελέτης των σπάνιων πόρων, των χρημάτων και της προσφοράς και ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών. Για παράδειγμα, η μικροοικονομία χρησιμοποιείται για να εξηγήσει γιατί η τιμή ενός αγαθού τείνει να αυξάνεται καθώς μειώνεται η προσφορά του, ενώ όλα τα άλλα είναι ίσα. Οι ενδείξεις αυτές έχουν προφανείς επιπτώσεις για τους καταναλωτές, τους παραγωγούς, τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις.

Πολλά ακαδημαϊκά ιδρύματα αντιμετωπίζουν τη μικροοικονομία με στενό, μοντέλο και ποσοτικό τρόπο. Οι παραδοσιακές καμπύλες προσφοράς και ζήτησης καταγράφουν την ποσότητα ενός προϊόντος στην αγορά έναντι της τιμής του. Αυτά τα μοντέλα προσπαθούν να απομονώσουν μεμονωμένες μεταβλητές και να καθορίσουν αιτιώδεις σχέσεις ή τουλάχιστον ισχυρές συσχετιστικές σχέσεις. Οι οικονομολόγοι διαφωνούν σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτών των μοντέλων, αλλά χρησιμοποιούνται ευρέως ως καλές ευριστικές συσκευές.

Οι βασικές υποθέσεις της μικροοικονομίας ως επιστήμης, ωστόσο, δεν είναι ούτε βασισμένες σε μοντέλα ούτε ποσοτικές. Αντίθετα, η μικροοικονομία ισχυρίζεται ότι οι ανθρώπινοι παράγοντες είναι ορθοί και ότι χρησιμοποιούν περιορισμένους πόρους για να επιτύχουν σκόπιμους σκοπούς. Η δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ σπανιότητας και επιλογής βοηθά τους οικονομολόγους να ανακαλύψουν τι θεωρούν πολύτιμοι οι άνθρωποι. Η ανταλλαγή, η ζήτηση, οι τιμές, τα κέρδη, οι απώλειες και ο ανταγωνισμός προκύπτουν όταν οι άνθρωποι συνδέονται οικειοθελώς μεταξύ τους για να επιτύχουν τους ξεχωριστούς σκοπούς τους. Υπό αυτή την έννοια, η μικροοικονομία θεωρείται καλύτερα ως κλάδος της λογικής έκφρασης. τα μοντέλα και οι καμπύλες είναι απλώς εκδηλώσεις αυτών των παραπλανητικών γνώσεων.

Η μικροοικονομία συχνά αντιπαραβάλλεται με τη μακροοικονομία. Στο πλαίσιο αυτό, η μικροοικονομική επικεντρώνεται σε μεμονωμένους παράγοντες, μικρές οικονομικές μονάδες και άμεσες συνέπειες της ορθολογικής ανθρώπινης επιλογής. Η μακροοικονομία τείνει να μελετά τις μεγάλες οικονομικές μονάδες και τις έμμεσες επιδράσεις των επιτοκίων, της απασχόλησης, της κυβερνητικής επιρροής και του πληθωρισμού χρήματος.