α:

Η τιτλοποίηση είναι η διαδικασία λήψης ενός μη ρευστού περιουσιακού στοιχείου ή μιας ομάδας περιουσιακών στοιχείων και μέσω της χρηματοοικονομικής μηχανικής, μετατρέποντάς την σε ασφάλεια. Η απογοητευτική φράση "τροφική αλυσίδα τιτλοποίησης", η οποία προβάλλεται από την ταινία "Inside Job" σχετικά με την οικονομική κρίση 2007-2008, περιγράφει τη διαδικασία με την οποία οι ομάδες αυτών των μη ρευστών περιουσιακών στοιχείων (συνήθως χρεών) συσκευάζονται, αγοράζονται, τιτλοποιούνται και πωλούνται στους επενδυτές.

Το τυπικό παράδειγμα τιτλοποίησης είναι η εγγύηση που υποστηρίζεται από υποθήκες (MBS), μια δημιουργία του Larry Fink στην First Boston το 1983. Είδος εξασφαλισμένης με περιουσιακά στοιχεία ασφάλειας που εξασφαλίζεται από μια συλλογή υποθηκών, έγινε εξαιρετικά κοινή στα μέσα της δεκαετίας του '90. Η διαδικασία λειτουργεί ως εξής.

Σφυρηλάτηση τροφικής αλυσίδας τιτλοποίησης

Το πρώτο βήμα της αλυσίδας ξεκινάει με την απλή διαδικασία των υποψήφιων ιδιοκτητών κατοικιών ή ιδιοκτητών που υποβάλλουν αίτηση υποθήκης σε εμπορικές τράπεζες. Ο ρυθμιζόμενος και εξουσιοδοτημένος χρηματοπιστωτικός οργανισμός προωθεί τα δάνεια, τα οποία εξασφαλίζονται με απαιτήσεις έναντι των διαφόρων περιουσιακών στοιχείων που αγοράζουν οι υποθήκες. Τα ενυπόθηκα δάνεια (απαιτήσεις σε μελλοντικά δολάρια) είναι περιουσιακά στοιχεία για τους δανειστές, αλλά τα περιουσιακά αυτά στοιχεία παρουσιάζουν σαφή κίνδυνο αντισυμβαλλομένου: Ο δανειολήπτης δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει το δάνειο. Έτσι οι τράπεζες πωλούν συχνά χαρτονομίσματα για μετρητά

AD:

Αυτό οδηγεί στη δεύτερη μεγάλη σύνδεση στην αλυσίδα: Τα μεμονωμένα στεγαστικά δάνεια συγκεντρώνονται μαζί σε μια δεξαμενή υποθηκών, η οποία διατηρείται ως εμπράγματη ασφάλεια για ένα MBS. Το MBS μπορεί να εκδοθεί από μια χρηματοοικονομική εταιρεία τρίτου μέρους, όπως μια μεγάλη εταιρεία επενδυτικών τραπεζών, ή από την ίδια τράπεζα που προήλθε από τις υποθήκες. Οι τίτλοι που υποστηρίζονται από υποθήκες εκδίδονται επίσης από συνυπολογισμούς όπως ο Fannie Mae ή ο Freddie Mac.

AD:

Ανεξαρτήτως, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Δημιουργείται μια νέα ασφάλεια, η οποία στηρίζεται από τις απαιτήσεις έναντι των περιουσιακών στοιχείων των στεγαστικών δανείων. Τα μερίδια αυτής της εγγύησης μπορούν να πωληθούν σε συμμετέχοντες στη δευτερογενή αγορά ενυπόθηκης πίστης. Η αγορά αυτή είναι εξαιρετικά μεγάλη, παρέχοντας ένα σημαντικό ποσό ρευστότητας στην ομάδα υποθηκών, οι οποίες διαφορετικά θα ήταν αρκετά μη ρευστοποιήσιμες από μόνες τους. (Για μια μονοαπευθυντική θυρίδα σχετικά με τις υποθήκες, την δευτερογενή αγορά και την υποβάθμιση του υποπληθυσμού, ελέγξτε το

Χαρακτηριστικά Υποθήκης Υποθήκης .) Επιπλέον, κατά το χρόνο δημιουργίας του MBS, ο εκδότης συχνά επιλέγουν να σπάσουν την πισίνα ενυπόθηκων δανείων σε διάφορα μέρη, που αναφέρονται ως δόσεις. Με αυτόν τον τρόπο εξαπλώνεται ο κίνδυνος αθέτησης, παρόμοιος με τον τρόπο που λειτουργεί η τυποποιημένη διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου. Οι δόσεις μπορούν να διαρθρωθούν με σχεδόν οποιοδήποτε τρόπο που ο εκδότης θεωρεί ότι ενδείκνυται, επιτρέποντας σε ένα ενιαίο MBS να προσαρμοστεί για μια ποικιλία προφίλ ανοχής κινδύνου. Τα συνταξιοδοτικά ταμεία συνήθως επενδύουν σε αξιόγραφα με υψηλή πιστοληπτική διαβάθμιση, ενώ τα αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου θα επιδιώκουν υψηλότερες αποδόσεις επενδύοντας σε εκείνους με χαμηλές αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας.Σε κάθε περίπτωση, οι επενδυτές θα λάβουν ανάλογο ποσό των πληρωμών υποθηκών ως απόδοση των επενδύσεών τους - τον τελικό κρίκο στην αλυσίδα.

Για περισσότερα σχετικά με τη δομημένη χρηματοδότηση, ελέγξτε το

Κέρδος από το χρέος υποθήκης με MBS .