α:

Η "ποσοτική χαλάρωση" αναφέρεται σε βήματα που η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ παίρνει προσπαθώντας να ενισχύσει την υστέρηση της οικονομίας της χώρας. Ιστορικά, το βασικό εργαλείο της Fed για την ώθηση της ανάπτυξης μείωσε τους βραχυπρόθεσμους ρυθμούς. Ωστόσο, η QE χρησιμοποιεί επεκτατική νομισματική πολιτική, η οποία περιλαμβάνει την αγορά ομολόγων όταν το επιτόκιο δεν μπορεί πλέον να μειωθεί.

Τον Σεπτέμβριο του 2012, η ​​Fed ανακοίνωσε τον τρίτο γύρο της ποσοτικής χαλάρωσης, συχνά συντομογραφία "QE3". Η τράπεζα άρχισε να αγοράζει ενυπόθηκα χρεόγραφα και ομολογίες του Δημοσίου στα τέλη του 2008 για να περιορίσει τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων και να ξεκινήσει την αγορά κατοικίας. Ενώ πολλοί πιστεύουν ότι οι προσπάθειες βοήθησαν να σταματήσει η πτωτική πορεία της οικονομίας, η αναιμική ανάπτυξη οδήγησε σε δεύτερο γύρο χαλάρωσης το 2010, ακολουθούμενο από το QE3 το 2012. Αυτή η επανάληψη προϋποθέτει ότι η Fed αγοράζει επιπλέον χρεόγραφα αξίας 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε μήνα μέχρι να δει βελτίωση της αγοράς εργασίας.

Η πολιτική δεν είναι χωρίς τους επικριτές της. Ορισμένοι οικονομολόγοι σημειώνουν ότι τα προηγούμενα μέτρα χαλάρωσης έχουν μειώσει τους συντελεστές, αλλά κάνουν σχετικά λίγα για την αύξηση του δανεισμού. Με την Fed να αγοράζει κινητές αξίες με χρήματα που ουσιαστικά δημιούργησε από λεπτό αέρα, πολλοί πιστεύουν επίσης ότι αφήνει την οικονομία ευάλωτη στον πληθωρισμό εκτός ελέγχου μόλις η οικονομία ανακάμψει πλήρως.