α:

Ο ήχος «μόνο με τέλη» και «αμοιβή» είναι παρόμοιος, αλλά υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ αυτών των τύπων οικονομικών συμβούλων. Οι όροι υποδηλώνουν πώς αποζημιώνονται οι επαγγελματίες του κλάδου, τι είδους συμβουλές παρέχονται και ποια είδη επενδυτικών προϊόντων προσφέρονται. Με άλλα λόγια, οι δύο μεγάλες διαφορές μεταξύ των συμβούλων που βασίζονται μόνο σε αμοιβές και αμοιβές είναι (1) ο τρόπος με τον οποίο ο σύμβουλος αποζημιώνεται και (2) ακολουθεί το πρότυπο των συμβούλων φροντίδας για τη σύσταση επενδυτικών προϊόντων.

Η μοναδική πηγή αποζημίωσης για συμβούλους μόνο με αμοιβή είναι τα τέλη που καταβάλλονται από τον πελάτη στον σύμβουλο. Αυτό μπορεί να έρθει με διάφορες μορφές: ωριαίο επιτόκιο, χρεωστήριο ή ποσοστό υπό διαχείριση περιουσιακών στοιχείων. Ο σύμβουλος δεν λαμβάνει προμήθεια για την πώληση συγκεκριμένων επενδυτικών προϊόντων και ως εκ τούτου δεν έχει προσωπικό συμφέρον να συστήσει κάποια επένδυση έναντι άλλου. Όταν συστήνουν επενδύσεις σε πελάτες, οι σύμβουλοι μόνο με αμοιβή ακολουθούν το καταπιστευτικό πρότυπο για να ενεργούν πάντα προς το καλύτερο συμφέρον του πελάτη. Πρέπει να προβούν σε εμπεριστατωμένη ανάλυση των επενδύσεων πριν προβούν σε συστάσεις, να αποκαλύψουν οποιαδήποτε σύγκρουση συμφερόντων και να αξιοποιήσουν την καλύτερη εκτέλεση των συναλλαγών κατά την επένδυση.

Οι σύμβουλοι με βάση τα τέλη μπορούν να λαμβάνουν τέλη παρόμοια με τους συμβούλους μόνο με αμοιβή και επίσης προμήθειες από συγκεκριμένα επενδυτικά προϊόντα. Οι σύμβουλοι με βάση τα τέλη τηρούν τον κανόνα καταλληλότητας, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να πουλήσουν προϊόντα που πιστεύουν ότι πληρούν τους στόχους των πελατών τους, αλλά δεν είναι υποχρεωμένα να αποκαλύπτουν συγκρούσεις συμφερόντων και ότι η δοκιμή καταλληλότητας είναι υποκειμενική. Αυτό το σύστημα επικρίνεται επειδή δημιουργεί δυνητικά συγκρούσεις συμφερόντων, επιτρέποντας στους συμβούλους να προτείνουν προϊόντα που ενδέχεται να πληρώνουν υψηλότερη προμήθεια αλλά ίσως να μην είναι το καλύτερο προϊόν για τον πελάτη.