α:

Τόσο ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας όσο και ο δείκτης φερεγγυότητας παρέχουν τρόπους για την αξιολόγηση του χρέους μιας εταιρείας σε σχέση με την κατάσταση των εσόδων της. Ωστόσο, ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας συνήθως εφαρμόζεται ειδικά για την αξιολόγηση των τραπεζών, ενώ ο δείκτης φερεγγυότητας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση οποιουδήποτε τύπου εταιρείας.

Ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας

Ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας (ΚΕΑ) είναι επίσης γνωστός ως δείκτης κεφαλαίου / κινδύνου, ο οποίος μετρά ουσιαστικά τον χρηματοοικονομικό κίνδυνο που εξετάζει το διαθέσιμο κεφάλαιο μιας τράπεζας σε σχέση με την πιστωτική επέκταση. Εκφράζει ένα ποσοστό των πιστωτικών ανοιγμάτων της τράπεζας με σταθμισμένο κίνδυνο.

Οι ρυθμιστικές αρχές παρακολουθούν την πρόοδο του CAR σε μια τράπεζα, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η τράπεζα μπορεί να αντέξει σημαντικές - αλλά όχι παράλογες - απώλειες ή διακυμάνσεις στα έσοδα. Η πρωταρχική λειτουργία του ισοζυγίου είναι η υλοποίηση αποτελεσματικών και σταθερών χρηματοπιστωτικών συστημάτων.

Το ΚΕΕ μετρά δύο κατηγορίες κεφαλαίων που διαφοροποιούνται ανά επίπεδα. Η πρώτη βαθμίδα περιλαμβάνει κεφάλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την απορρόφηση ζημιών χωρίς να απαιτείται από μια τράπεζα να σταματήσει τις συναλλαγές. Η δεύτερη βαθμίδα περιλαμβάνει κεφάλαια που μπορούν να απορροφήσουν ζημιά σε περίπτωση που η τράπεζα αναγκαστεί να ρευστοποιηθεί. Ο υπολογισμός του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας προσθέτει το σύνολο και των δύο βαθμίδων και αυτό διαιρείται στη συνέχεια από τα σταθμισμένα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας. Από το 2015, ο χαμηλότερος αποδεκτός λόγος για μια τράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι περίπου 8%.

Ο δείκτης φερεγγυότητας

είναι ο δείκτης αξιολόγησης χρέους που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε τύπο εταιρείας για να εκτιμηθεί πόσο καλά μπορεί να καλύψει τόσο τις βραχυπρόθεσμες όσο και τις μακροπρόθεσμες οφειλές του υποχρεώσεις. Οι δείκτες φερεγγυότητας κάτω του 20% δείχνουν αυξανόμενη πιθανότητα αθέτησης.

Οι αναλυτές ευνοούν τον δείκτη φερεγγυότητας για την παροχή ολοκληρωμένης αξιολόγησης της οικονομικής κατάστασης μιας επιχείρησης, διότι μετρά τις πραγματικές ταμειακές ροές και όχι το καθαρό εισόδημα, οι οποίες δεν είναι όλες διαθέσιμες σε μια επιχείρηση για να καλύψουν τις υποχρεώσεις της. Ο δείκτης φερεγγυότητας χρησιμοποιείται καλύτερα σε σύγκριση με παρόμοιες επιχειρήσεις εντός του ίδιου κλάδου, καθώς ορισμένες βιομηχανίες τείνουν να είναι σημαντικά πιο χρεωστικές σε σχέση με άλλες.