α:

Ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας ή CAR είναι μια μέτρηση που εφαρμόζεται ειδικά στις τράπεζες, ενώ ένας κοινός δείκτης μόχλευσης χρησιμοποιείται από τους επενδυτές για να αξιολογήσει ουσιαστικά κάθε τύπο εταιρείας που επιλέγουν να εξετάσουν. Το ΚΕΑ χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του χρηματοοικονομικού κινδύνου που εκτίθεται σε μια τράπεζα μέσω των υφιστάμενων δανείων της. Ο λόγος είναι σταθμισμένος με βάση τον κίνδυνο και εκφράζεται ως ποσοστό της συνολικής έκθεσης. Οι ρυθμιστικές αρχές παρακολουθούν το CAR κάθε τράπεζας για να επαληθεύσουν ότι η τράπεζα συμμορφώνεται με τους κανονισμούς και μπορεί να αντέξει με ασφάλεια μια ορισμένη απώλεια. Το CAR έχει σχεδιαστεί για να εξασφαλίζει σταθερές και αποδοτικές τραπεζικές και πιστωτικές υπηρεσίες. Το σημερινό ελάχιστο αποδεκτό επίπεδο CAR είναι περίπου 8%.

Δεν είναι απλά ένας μοχλός μόχλευσης, αλλά μερικές μετρήσεις χρηματοοικονομικής μόχλευσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μετρήσουν την οικονομική υγεία μιας επιχείρησης. Δύο από τους πιο συχνά αναφερόμενους δείκτες μόχλευσης είναι ο δείκτης χρέους προς ίδια κεφάλαια και ο λόγος μακροπρόθεσμου χρέους προς κεφαλαιοποίηση.

Ο λόγος χρέους προς μετοχικό κεφάλαιο είναι μια από τις μετρήσεις που χρησιμοποιούνται για να μετρήσετε πόση χρηματοοικονομική μόχλευση διαθέτει μια εταιρεία. Ο δείκτης αυτός υπολογίζεται με τη διαίρεση των συνολικών υποχρεώσεων από τα ίδια κεφάλαια των μετοχών. Ο λόγος δείχνει στους επενδυτές το ποσοστό της χρηματοδότησης του χρέους προς τη χρηματοδότηση ιδίων κεφαλαίων. Οι υψηλοί δείκτες χρέους προς ίδια κεφάλαια δείχνουν ότι μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας έχει χρηματοδοτηθεί με χρέος, ένα σημαντικό σημείο για τους επενδυτές, καθώς τα υψηλότερα έξοδα τόκων συσχετίζονται με την υψηλότερη μεταβλητότητα για ένα απόθεμα. Οι δείκτες χρέους / συμμετοχικού κεφαλαίου είναι ευαίσθητοι στη βιομηχανία και πρέπει να συγκριθούν αναλόγως.

Ο λόγος μακροπρόθεσμου χρέους προς κεφαλαιοποίηση είναι μια μεταβολή της αναλογίας χρέους προς ίδια κεφάλαια. Η αναπροσαρμογή του υπολογισμού της αναλογίας γίνεται μόνο με τη μετατροπή του μακροπρόθεσμου χρέους και όχι του συνολικού χρέους. Η εξέταση του δείκτη μακροπρόθεσμου χρέους προς κεφαλαιοποίηση επιτρέπει στους αναλυτές να αποκτήσουν μια σαφή ιδέα για το πόσο χρηματοοικονομική μόχλευση μια εταιρεία χρησιμοποιεί και πόση έκθεση σε κίνδυνο έχει, ειδικά σε σύγκριση με τους πρωταρχικούς ανταγωνιστές της. Οι αναλυτές προτιμούν να δουν σχετικά χαμηλούς δείκτες, οι οποίοι υποδεικνύουν την οικονομική ευρωστία και τα επίπεδα διαχειρίσιμων χρεών.