α:

Το ασφάλιστρο κινδύνου μετοχικού κεφαλαίου αναφέρεται στο ποσό της πρόσθετης απόδοσης που μπορεί να αποκτήσει ένας επενδυτής από την επένδυση σε ένα περιουσιακό στοιχείο πάνω από τον συντελεστή χωρίς κίνδυνο από ένα αδιάθετο περιουσιακό στοιχείο. Όσο πιο επικίνδυνο είναι το περιουσιακό στοιχείο, τόσο μεγαλύτερο είναι το ασφάλιστρο κινδύνου μετοχικού κεφαλαίου που ο επενδυτής αναμένει να αποκτήσει.

Για παράδειγμα, υποθέστε ότι το τρέχον ποσοστό χωρίς κίνδυνο είναι 2% βάσει του τρέχοντος επιτοκίου του λογαριασμού του Δημοσίου (T-Bill). Ένας επενδυτής που ψάχνει ένα απόθεμα θέλει μια απόδοση μεγαλύτερη από το ποσοστό χωρίς κίνδυνο για να αντισταθμίσει τον πρόσθετο κίνδυνο που λαμβάνεται από την αγορά του αποθέματος. Από την άλλη πλευρά, μια εταιρεία που επιδιώκει να αντλήσει κεφάλαια από επενδυτές εξετάζει τα διάφορα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της, όπως τα μερίσματα, τα αποθέματα μετοχών και τις εξαγορές μετοχών, για να προσφέρουν υψηλότερο ασφάλιστρο κινδύνου μετοχικού κεφαλαίου.

Το ασφάλιστρο κινδύνου μετοχών χρησιμοποιείται στο μοντέλο τιμολόγησης περιουσιακών στοιχείων κεφαλαίου (CAPM). Το CAPM υπολογίζει την αναμενόμενη απόδοση μιας επένδυσης βάσει της αναμενόμενης απόδοσης του περιουσιακού στοιχείου, του ποσοστού άνευ κινδύνου και του βήματος του αποθέματος με τη συνολική χρηματιστηριακή αγορά. Το Beta μετράει τον κίνδυνο ενός περιουσιακού στοιχείου σε σχέση με τη συνολική αγορά. Για παράδειγμα, ένα περιουσιακό στοιχείο με βήτα 1. 3 σε σύγκριση με το S & P 500 γενικά κινείται 130% έναντι μιας κίνησης στο S & P.

Ο συντελεστής άνευ κινδύνου βασίζεται γενικά στο κυρίαρχο επιτόκιο T-Bill. Το επιτόκιο T-bill χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο του ποσοστού άνευ κινδύνου, δεδομένου ότι η κυβέρνηση του Η.Π.Α. δεν έχει εκπληρώσει ποτέ τις υποχρεώσεις της έναντι του χρέους της. Στην πραγματικότητα, ο συντελεστής άνευ κινδύνου είναι υποθετικός, καθώς δεν υπάρχει επένδυση που δεν συνδέεται με κανένα κίνδυνο.