Ένας από τους λόγους που οι περισσότερες κρατικές κυβερνήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες υποχρεώνουν όλους τους οδηγούς να αγοράζουν ασφάλιση αυτοκινήτων είναι να αποφύγουν το πρόβλημα της «δυσμενούς επιλογής» ή τη διαδικασία με την οποία οι πιο επικίνδυνες ασφαλιστικές εταιρείες το λιγότερο ριψοκίνδυνο. Εάν οι τιμές δεν μπορούν να προσαρμοστούν με βάση τον ατομικό κίνδυνο, οι πιο ακριβοί ασφαλιστικοί πελάτες οδηγούν το μέσο ασφάλιστρο και το καθιστούν ασύμφορο για τα λιγότερο ριψοκίνδυνα να αγοράσουν. Η ανεπιθύμητη επιλογή είναι επίσης γιατί οι Αμερικανοί ενήλικες τώρα έχουν την εντολή να αγοράσουν ασφάλιση υγείας μέσω του Obamacare. Υπάρχουν οικονομικά επιχειρήματα για αυτές τις εξαναγκασμένες αγορές, αλλά παραδείγματα πραγματικής ζωής δείχνουν ότι η θεωρία και η πρακτική συχνά διαφέρουν.

AD:

Πώς προστατεύονται οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες έναντι της ανεπιθύμητης επιλογής

Η ανεπιθύμητη επιλογή είναι ένα πρόβλημα γνώσης, πιθανότητας και κινδύνου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αρκετά εύκολο να ξεπεραστούν οι μηχανισμοί διαφορικής τιμολόγησης. Ας υποθέσουμε ότι δύο διαφορετικά άτομα υποβάλλουν αίτηση για ασφάλιση αυτοκινήτου μέσω της Allstate Corporation (NYSE: ALL ALLAllstate Corp99 18 + 0,9% Δημιουργήθηκε με Highstock 4. 2. 6 ). Ο πρώτος αιτών είναι άνδρας 22 ετών, οδηγεί κάθε μέρα και από την εργασία, έχει ιστορία υπερβολικής ταχύτητας και έχει προηγούμενα ατυχήματα. Η δεύτερη αιτούσα είναι μητέρα ηλικίας 40 ετών, η οποία συχνά μεταβαίνει στη δημόσια διαβίβαση στην εργασία και δεν είχε εισιτήριο ή ατύχημα σε διάστημα άνω της μιας δεκαετίας.

AD:

Από την άποψη του ασφαλιστή, ο πρώτος αιτών είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνος και πολύ πιο πιθανό να το κοστίσει. Ο δεύτερος αιτών είναι ένας ήπιος κίνδυνος. Για να εντοπίσει ποιο είναι πιο επικίνδυνο, η Allstate ζητά να εξετάσει ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της διαδικασίας υποβολής αιτήσεων και διαβουλεύεται επίσης με τους αναλογιστικούς πίνακες της. αποδεικνύεται ότι 20-κάτι οι άνδρες είναι τα πιο ακριβά για να ασφαλίσουν. Έτσι, η Allstate μπορεί να αντισταθμίσει τον πρόσθετο κίνδυνο επιβάλλοντας υψηλότερο ασφάλιστρο στον πρώτο αιτούντα.

AD:

Ανεπιθύμητη επιλογή και άλλες λύσεις

Τα άτομα διαφέρουν ως προς την ανάγκη προστασίας από κινδύνους και με γνώση των κινδύνων και της ανεκτικότητας σε κινδύνους. Οι ασφαλιστικές εταιρείες ενδέχεται να έχουν ακόμη λιγότερες γνώσεις σχετικά με τις μεμονωμένες περιστάσεις. Εάν οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν καταφέρουν να διακρίνουν πελάτες υψηλού κινδύνου και χαμηλού κινδύνου, δηλαδή δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν αποτελεσματικές αναλογιστικές διαδικασίες, τότε το μέσο ασφάλιστρο που χρεώνεται στον καταναλωτή μπορεί να είναι τόσο υψηλό ώστε οι πελάτες χαμηλού κινδύνου να αποσυρθούν από την αγορά.

Εάν το οικονομικό μοντέλο της διαφοροποιημένης τιμολόγησης δεν επιτρέπεται ή δεν είναι πρακτικό, η άλλη λύση στην αρνητική επιλογή είναι να αποτρέψει την απομάκρυνση των πελατών χαμηλού κινδύνου από την αγορά. Αυτό σημαίνει αναγκάζοντας όλα τα άτομα να αγοράσουν ασφάλεια, εμποδίζοντας έτσι τις ασφαλιστικές εταιρείες να καταρρεύσουν κάτω από το κόστος των υψηλού κινδύνου πληρωμών. Στην πραγματικότητα, ο χαμηλός κίνδυνος πρέπει να επιδοτεί τον υψηλό κίνδυνο.

Ο αμφιλεγόμενος νόμος για την προσιτή φροντίδα του 2010, γνωστός ως ACA ή Obamacare, απαιτεί από τους ενήλικες που δεν έχουν έρθει σε επαφή με τις Ηνωμένες Πολιτείες να αγοράσουν ασφάλιση υγείας. Αυτό είναι γνωστό ως "ατομική εντολή". Σχεδιάστηκε ειδικά για να σταματήσει η αρνητική επιλογή από την ανάληψη της αγοράς ασφάλισης υγείας μετά την έναρξη ισχύος του ACA.

Δύο πτυχές του ACA καθιστούν δυσκολότερη την αναλογιστική εργασία, θέτοντας τους ασφαλιστικούς φορείς και τους πελάτες χαμηλού κινδύνου σε οικονομικό μειονέκτημα. Πρώτον, οι ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να παρέχουν το ίδιο επίπεδο ελάχιστης κάλυψης, που ονομάζεται "βασικά οφέλη για την υγεία", σε όλους τους ασφαλιστές. Δεύτερον, τα ασφάλιστρα χρησιμοποιούν συστήματα κοινοτικής διαβάθμισης που καθιστούν παράνομη την παρακολούθηση βάσει πολλών ατομικών παραμέτρων υγείας, όπως το παρελθόν ιατρικό ιστορικό ή το φύλο. Αντ 'αυτού, τα ασφάλιστρα βασίζονται κυρίως στη γεωγραφία και την ηλικία.

Η ACA αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα υποχρεώνοντας όλες τις εταιρείες με περισσότερους από 50 υπαλλήλους να αγοράσουν ασφάλιση και επιβάλλοντας την ατομική εντολή. Δεδομένου ότι είναι πολύ πιθανό, αλλά δεν είναι πλέον νόμιμο να γίνεται έλεγχος ατόμων με βάση τον κίνδυνο, οι ασφαλιστικές εταιρείες λαμβάνουν επιδοτήσεις για καταναλωτές υψηλού κινδύνου. Το πρόβλημα της δυσμενούς επιλογής δημιουργείται από τα απαραίτητα θεμελιώδη οφέλη για την υγεία και θεωρητικά αντιμετωπίζεται από την ατομική εντολή, αν και οι περισσότερες ανταλλαγές έχουν αγωνιστεί από τον Ιούλιο του 2016.

Παράδειγμα: Ανεπιθύμητη επιλογή και ασφάλιση αυτοκινήτων

Στην επιφάνεια, η ασφάλιση λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως και η ασφάλιση υγείας. Όταν οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά, οι οδηγοί υψηλού κινδύνου μπορούν να αναγκάσουν τα ασφάλιστρα για όλους. Αυτό μπορεί ακόμη και να οδηγήσει τους οδηγούς χαμηλού κινδύνου να αποφασίσουν να μην οδηγήσουν, ζημιώνοντας ακόμα περισσότερο την κερδοφορία των ασφαλιστικών εταιρειών. Αυτή είναι η θεωρία, αλλά η πρακτική πραγματικότητα είναι στην πραγματικότητα το αντίθετο.

Η υποχρεωτική αυτοκινητική ασφάλιση δεν απευθύνεται συνήθως σε οδηγούς χαμηλού κινδύνου οι οποίοι διαφορετικά θα μπορούσαν να αποχωρήσουν. Αντίθετα, στοχεύει οδηγούς υψηλού κινδύνου και τους αναγκάζει να αγοράσουν ασφάλιση. Οι σύγχρονοι αναλογιστές και οι αστυνομικοί δεν προσπαθούν να εντοπίσουν επικίνδυνους και ασφαλείς οδηγούς και πολλοί δεν θέλουν να καλύψουν τους οδηγούς υψηλού κινδύνου με απώλειες. Για το λόγο αυτό, 43 κρατικές κυβερνήσεις και η περιφέρεια της Κολούμπια προσφέρουν τα δικά τους χορηγούμενα ασφαλιστήρια συμβόλαια "υπολειμματικής αγοράς" για την επιδότηση των οδηγών υψηλού κινδύνου. Τα πιο προοδευτικά κράτη περιλαμβάνουν τη Βόρεια Καρολίνα και τη Νέα Υόρκη.