α:

Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ο τραπεζικός τομέας στις Ηνωμένες Πολιτείες υπόκειται σε ορισμένους νέους κανονισμούς που θεσπίστηκαν με κυβερνητική νομοθεσία. Αυτοί οι τραπεζικοί κανονισμοί εξακολουθούν να επηρεάζουν τη διοίκηση και τις δραστηριότητες τραπεζών και άλλων βοηθητικών χρηματοπιστωτικών οντοτήτων. Ζητούν επίσης αυξημένη επαγρύπνηση και διασφαλίσεις για την προστασία της κυβέρνησης, των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και κυρίως του λαού.

Ο νόμος περί στέγασης και οικονομικής ανάκαμψης του 2008 ήταν ο πρώτος από μια σειρά ρυθμιστικών νόμων που αποσκοπούσαν στην ενίσχυση της οικονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτή η πράξη δημιουργήθηκε για να αποτρέψει τους κατασχέσεις στο σπίτι μέσω προγραμμάτων συμβουλευτικής χρέους και κοινοτικής ανάπτυξης. Η πράξη αυτή υποχρέωνε επίσης τους δανειστές ενυπόθηκων δανείων και άλλα τραπεζικά ιδρύματα να εγγραφούν στο Σύστημα Αδειοδότησης Στεγαστικών Δανείων και στο μητρώο μέσω της Ομοσπονδιακής Εταιρείας Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) διευρύνοντας παράλληλα το πεδίο εφαρμογής του εγγράφου εκτίμησης καλής πίστης για να καλύψει μια ευρύτερη ομάδα δανειακών προϊόντων. Κατά συνέπεια, οι τράπεζες και οι δανειστές καλούνται να αναπτύξουν επιχειρηματικές δραστηριότητες με μεγαλύτερη διαφάνεια έναντι των πελατών τους.

Το δεύτερο νόμο ήταν ο νόμος για την οικονομική σταθεροποίηση έκτακτης ανάγκης του 2008, ο οποίος εξουσιοδότησε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να διασώσει και να αγοράσει αρκετές τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που κινδυνεύουν από πλήρη πτώχευση συνεπεία των επενδύσεών τους χρεωμένα με υποθήκες τίτλους. Αυτή η νομοθεσία χρησιμεύει για τη ρύθμιση της ταμειακής ροής των εν λόγω ιδρυμάτων και τα θέτει υπό άμεση κυβερνητική εξέταση έως ότου είναι σε θέση να δηλώσουν φερεγγυότητα. Αυτό απαιτεί από τις τράπεζες να αυξήσουν το κεφάλαιο και να διατηρήσουν χαμηλότερο δείκτη χρέους.

Ο νόμος του 2009 για την προστασία των οικογενειών τους για εξοικονόμηση κατοικιών εξουσιοδοτεί την FDIC με ισχυρή χρηματοδότηση - πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια - για να βοηθήσει τις τράπεζες και τους πελάτες τους να αποτρέψουν κατασχέσεις. Αυτή η πράξη απαιτούσε επίσης από τις τράπεζες και τους δανειστές να συλλέγουν πληροφορίες για τους πελάτες τους προκειμένου να βοηθήσουν στη μείωση των ζημιών μέσω προγραμμάτων τροποποίησης δανείων και να εργαστούν για την αποκατάσταση της πιστοληπτικής ικανότητας των δανειοληπτών των οποίων η πίστωση υπέστη ζημία από ελαττωματικά δάνεια.

Το τέταρτο σημαντικό νομοσχέδιο, ο Dodd-Frank Wall Street για τη Μεταρρύθμιση και την Προστασία των Καταναλωτών, δίνει έμφαση στους κανονισμούς που διέπουν τη συλλογή, τη διαχείριση και την ανασκόπηση των δεδομένων των πελατών. Η πράξη ζητεί από τις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να βελτιώσουν τις διαδικασίες γνωστοποίησης πελατών (KYC) και να συμμορφωθούν με τις νέες κανονιστικές αρμοδιότητες του FDIC. Επίσης, καθιέρωσε το Γραφείο Οικονομικής Προστασίας Καταναλωτών (CFPB) για τη ρύθμιση των κεφαλαιακών απαιτήσεων και των χρηματοοικονομικών πρακτικών των τραπεζών, των πιστωτικών ενώσεων, των δανειστών, των υπηρεσιών εξυπηρέτησης και των οργανισμών συλλογής όσον αφορά την αποζημίωση σε επίπεδο εκτελεστικών στελεχών, τη διακυβέρνηση, τη διαχείριση κινδύνων, .Οι τράπεζες οφείλουν να γνωστοποιούν τα δεδομένα αυτά στην FDIC και σε άλλα ομοσπονδιακά όργανα υπό την εποπτεία του υπουργείου Οικονομικών του Η.Π.Α.

Ο νόμος για τη δημοσιονομική μεταρρύθμιση απαιτεί από τις τράπεζες να συμμορφώνονται με τους ομοσπονδιακούς κανονισμούς που ενισχύουν τη διαφάνεια στις δανειοδοτικές πρακτικές, μετριάζουν τον θεσμικό κίνδυνο, βελτιώνουν την εταιρική ευθύνη και εμποδίζουν την επανάληψη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.