α:

Το συγκριτικό πλεονέκτημα διαδόθηκε από τον οικονομολόγο του 19ου αιώνα David Ricardo. Οι χώρες μπορούν συλλογικά να επωφεληθούν από το συγκριτικό πλεονέκτημα αν ο καθένας εξειδικεύεται σε ένα συγκεκριμένο σύνολο δραστηριοτήτων αντί να προσπαθεί να παράγει όλα τα ίδια. Αυτό ισχύει ακόμη και αν μια χώρα είναι αντικειμενικά καλύτερη σε σχέση με τους συνομηλίκους της.

Για παράδειγμα, εξετάστε τις συναλλαγές που γίνονται καθημερινά με συμμαθητές και οικογένειες. Ίσως να είστε καλύτεροι τόσο στο μαγείρεμα όσο και στον καθαρισμό απ 'ό, τι όλοι στην οικογένειά σας, αλλά μάλλον δεν έχει νόημα να κάνετε ό, τι μόνοι σας. Αντ 'αυτού, μπορείτε να εξειδικεύσετε στην εργασία με τις μεγαλύτερες σχετικές αποδόσεις (για παράδειγμα αν είστε ειδικός συσκευαστής πλυντηρίων πιάτων) ενώ κάποιος άλλος κάνει το σκούπισμα ή το μαγείρεμα. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι κερδίζουν επειδή κάθε άτομο κάνει τη δραστηριότητα με το χαμηλότερο κόστος ευκαιρίας, πράγμα που σημαίνει ότι οι αποδόσεις σε όλες αυτές τις δραστηριότητες μεγιστοποιούνται.

Με τον ίδιο τρόπο, το συγκριτικό πλεονέκτημα οδηγεί σε περισσότερα έσοδα για τις χώρες. Είναι ένα βασικό επιχείρημα υπέρ του ελεύθερου εμπορίου. Συγκριτικά, οι περιορισμοί στο εμπόριο με τη μορφή τιμολογίων ή ποσοστώσεων μειώνουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα προϊόντα που θα έπρεπε να έχουν εισαχθεί γίνονται ακριβότερα και σπαταλούνται οι πόροι σε δραστηριότητες που δεν παράγουν την υψηλότερη απόδοση.

Το συγκριτικό πλεονέκτημα σημαίνει ότι υπάρχει ένας χώρος για όλους στο τραπέζι. Ακόμη και αν μια χώρα δεν έχει ένα απόλυτο πλεονέκτημα σε τίποτα, είναι πάντα σχετικά καλύτερα σε κάτι, το οποίο της δίνει την ευκαιρία να βελτιώσει τις προοπτικές εισοδήματός της μέσω της εξειδίκευσης και του εμπορίου.