α:

Ορισμένοι από τους χρηματοοικονομικούς δείκτες που χρησιμοποιούνται συχνότερα από τους επενδυτές και τους αναλυτές για την αξιολόγηση του επιπέδου χρηματοοικονομικού κινδύνου μιας εταιρείας και της συνολικής χρηματοοικονομικής υγείας είναι ο λόγος χρέους προς κεφάλαιο, , ο δείκτης κάλυψης των τόκων και ο βαθμός συνδυασμένης μόχλευσης.

Οι δείκτες χρηματοοικονομικού κινδύνου χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για την αξιολόγηση της κεφαλαιακής διάρθρωσης μιας επιχείρησης και του τρέχοντος επιπέδου κινδύνου όπως εκτιμάται σε σχέση με το επίπεδο του χρέους της εταιρείας. Η ικανότητα μιας εταιρείας να διαχειρίζεται αποτελεσματικά το οφειλόμενο χρέος της είναι ουσιαστικής σημασίας για την οικονομική ευρωστία και λειτουργική ικανότητα της εταιρείας. Το επίπεδο του χρέους και η διαχείριση του χρέους επηρεάζουν επίσης σημαντικά την κερδοφορία μιας εταιρείας, καθώς τα κεφάλαια που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση του χρέους μειώνουν το καθαρό περιθώριο κέρδους και δεν μπορούν να επενδύσουν στην ανάπτυξη.

- <->

Αναλογία δανειακού κεφαλαίου

Ο δείκτης χρέους προς κεφάλαιο είναι ένα μέτρο μόχλευσης που παρέχει μια βασική εικόνα της χρηματοοικονομικής δομής μιας επιχείρησης από την άποψη της κεφαλαιοποίησης των λειτουργιών της και μια ένδειξη της οικονομικής της ευρωστίας. Ο δείκτης χρέους προς κεφάλαιο είναι απλώς μια σύγκριση των συνολικών βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων χρεωστικών υποχρεώσεων μιας εταιρείας με το συνολικό τους κεφάλαιο που παρέχεται τόσο από τα ίδια κεφάλαια των μετόχων όσο και από τη χρηματοδότηση του χρέους. Οι χαμηλότεροι δείκτες χρέους προς κεφάλαιο προτιμούνται γενικά, καθώς αυτό δείχνει υψηλότερο ποσοστό χρηματοδότησης με ίδια κεφάλαια για τη χρηματοδότηση του χρέους.

Δείκτης χρέους / μετοχικού κεφαλαίου (D / E) είναι ένας βασικός οικονομικός λόγος που παρέχει μια πιο άμεση σύγκριση της χρηματοδότησης του χρέους με τη χρηματοδότηση ιδίων κεφαλαίων. Αποτελεί επίσης δείκτη της ικανότητας της εταιρείας να καλύπτει τις εκκρεμείς οφειλές. Και πάλι, προτιμάται γενικά χαμηλότερη αξία, καθώς αυτό δείχνει ότι η επιχείρηση χρηματοδοτεί πράξεις περισσότερο μέσω των δικών της οικονομικών πόρων παρά μέσω της ανάληψης δανειακής χρηματοδότησης. Οι εταιρείες με ισχυρότερες μετοχικές θέσεις είναι συνήθως πιο ικανές να αντιμετωπίζουν προσωρινές κάμψεις εσόδων ή απροσδόκητες ανάγκες για πρόσθετες επενδύσεις κεφαλαίου. Οι υψηλότεροι δείκτες D / E ενδέχεται να επηρεάσουν αρνητικά την ικανότητα μιας εταιρείας να εξασφαλίσει πρόσθετη χρηματοδότηση όταν χρειάζεται.

Λόγος κάλυψης των τόκων

Ο δείκτης κάλυψης των τόκων αποτελεί βασικό μέτρο της ικανότητας μιας εταιρείας να διαχειρίζεται το βραχυπρόθεσμο κόστος χρηματοδότησής της. Η αναλογία αξία αποκαλύπτει το πόσες φορές μια εταιρεία μπορεί να κάνει τις απαιτούμενες ετήσιες πληρωμές τόκων επί του ανεξόφλητου χρέους της με τα τρέχοντα κέρδη προ φόρων και τόκων. Ο σχετικά χαμηλότερος δείκτης κάλυψης δείχνει μεγαλύτερη επιβάρυνση της εξυπηρέτησης του χρέους για την εταιρεία και αντίστοιχα μεγαλύτερο κίνδυνο αθέτησης ή χρηματοοικονομικής αφερεγγυότητας. Μία χαμηλότερη αναλογία σημαίνει μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα για πληρωμές χρηματοδότησης και σημαίνει επίσης ότι η εταιρεία είναι λιγότερο σε θέση να χειριστεί οποιαδήποτε αύξηση των επιτοκίων.Γενικά, ο δείκτης κάλυψης του επιτοκίου ίσο με 1,5 ή χαμηλότερος θεωρείται ενδεικτικός των ενδεχόμενων οικονομικών προβλημάτων που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση του χρέους. Ωστόσο, ένας υπερβολικά υψηλός δείκτης μπορεί να υποδηλώσει ότι η εταιρεία δεν εκμεταλλεύεται τη διαθέσιμη χρηματοοικονομική της μόχλευση.

Ο βαθμός συνδυασμένης μόχλευσης

Ο βαθμός συνδυασμένης μόχλευσης παρέχει μια πληρέστερη και πληρέστερη αξιολόγηση του συνολικού κινδύνου μιας εταιρείας, παράγοντας τόσο τη λειτουργική μόχλευση όσο και τη χρηματοοικονομική μόχλευση. Αυτός ο δείκτης μόχλευσης εκτιμά το συνδυασμένο αποτέλεσμα τόσο του επιχειρηματικού κινδύνου όσο και του χρηματοοικονομικού κινδύνου για τα κέρδη ανά μετοχή της εταιρείας (EPS), δεδομένης μίας συγκεκριμένης αύξησης ή μείωσης των πωλήσεων. Ο υπολογισμός αυτού του λόγου μπορεί να βοηθήσει τη διοίκηση να προσδιορίσει τα καλύτερα δυνατά επίπεδα και συνδυασμό οικονομικής και επιχειρησιακής μόχλευσης για την επιχείρηση.