α:

Ο χρηματοοικονομικός κίνδυνος αναφέρεται στην ικανότητα μιας εταιρείας να διαχειρίζεται το χρέος της και την οικονομική της μόχλευση, ενώ ο επιχειρηματικός κίνδυνος αναφέρεται στην ικανότητα της εταιρείας να παράγει επαρκή έσοδα για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών της. Ένας εναλλακτικός τρόπος προβολής της διαφοράς είναι ο οικονομικός κίνδυνος, όπως ο κίνδυνος μιας εταιρείας να αθετήσει τις οφειλές της και ο επιχειρηματικός κίνδυνος, καθώς ο κίνδυνος η εταιρεία να μην μπορεί να λειτουργήσει ως επικερδής επιχείρηση.

Χρηματοοικονομικός κίνδυνος

Ο χρηματοοικονομικός κίνδυνος μιας εταιρείας σχετίζεται με τη χρήση της χρηματοοικονομικής μόχλευσης και της χρηματοδότησης με χρέη της επιχείρησης και όχι με τον επιχειρησιακό κίνδυνο να καταστεί η εταιρεία μια κερδοφόρα επιχείρηση. Ο χρηματοοικονομικός κίνδυνος αφορά την ικανότητα μιας εταιρείας να παράγει επαρκείς ταμειακές ροές για να είναι σε θέση να καταβάλει τόκους για χρηματοδότηση ή να εκπληρώσει άλλες υποχρεώσεις που σχετίζονται με το χρέος. Προφανώς, μια εταιρεία με σχετικά υψηλότερο επίπεδο χρηματοδότησης χρέους έχει υψηλότερο επίπεδο χρηματοοικονομικού κινδύνου, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα η εταιρεία να μην είναι σε θέση να εκπληρώσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις και να καταστεί αφερέγγυος.

Μερικοί από τους παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τον οικονομικό κίνδυνο μιας εταιρείας είναι οι μεταβολές των επιτοκίων και το συνολικό ποσοστό της χρηματοδότησης του χρέους. Οι εταιρείες με μεγαλύτερα ποσά χρηματοδότησης με ίδια κεφάλαια είναι σε καλύτερη θέση να διαχειριστούν το χρέος τους. Ένας από τους πρωτεύοντες δείκτες χρηματοοικονομικών κινδύνων που οι αναλυτές και οι επενδυτές θεωρούν ότι καθορίζουν την οικονομική ευρωστία μιας επιχείρησης είναι ο λόγος χρέους / ιδίων κεφαλαίων, ο οποίος μετρά το σχετικό ποσοστό δανεισμού και χρηματοδότησης ιδίων κεφαλαίων.

Ο συναλλαγματικός κίνδυνος είναι μέρος του συνολικού χρηματοοικονομικού κινδύνου για εταιρείες που πραγματοποιούν σημαντικό όγκο επιχειρήσεων σε ξένες χώρες.

Επιχειρηματικός κίνδυνος

Ο επιχειρηματικός κίνδυνος αναφέρεται στη βασική βιωσιμότητα μιας επιχείρησης, το ερώτημα αν μια εταιρεία θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει επαρκείς πωλήσεις και να παράγει επαρκή έσοδα για να καλύψει τα λειτουργικά της έξοδα και να αποκομίσει κέρδος. Ενώ ο χρηματοοικονομικός κίνδυνος αφορά το κόστος χρηματοδότησης, ο επιχειρηματικός κίνδυνος αφορά όλα τα άλλα έξοδα που πρέπει να καλύπτει μια επιχείρηση για να παραμείνει λειτουργικό και λειτουργικό. Αυτά τα έξοδα περιλαμβάνουν τους μισθούς, το κόστος παραγωγής, τη μίσθωση εγκαταστάσεων και τα έξοδα γραφείου και διοίκησης.

Το επίπεδο επιχειρηματικού κινδύνου μιας εταιρείας επηρεάζεται από παράγοντες όπως το κόστος των αγαθών, τα περιθώρια κέρδους, ο ανταγωνισμός και το συνολικό επίπεδο ζήτησης για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που πωλεί.

Ο επιχειρηματικός κίνδυνος συχνά κατηγοριοποιείται σε συστηματικούς κινδύνους και σε μη συστηματικό κίνδυνο. Ο συστηματικός κίνδυνος αναφέρεται στο γενικό επίπεδο κινδύνου που συνδέεται με οποιαδήποτε επιχειρηματική επιχείρηση, ο βασικός κίνδυνος που προκύπτει από τις διακυμάνσεις των οικονομικών, πολιτικών και αγοραίων συνθηκών.Ο συστηματικός κίνδυνος είναι εγγενής επιχειρηματικός κίνδυνος, τον οποίο οι εταιρείες συνήθως έχουν μικρό έλεγχο, εκτός από την ικανότητά τους να προβλέπουν και να αντιδρούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες.

Ο μη συστημικός κίνδυνος, ωστόσο, αναφέρεται στους κινδύνους που σχετίζονται με την συγκεκριμένη επιχείρηση στην οποία ασχολείται μια επιχείρηση. Μια εταιρεία μπορεί να μειώσει το επίπεδο του μη συστηματικού κινδύνου μέσω καλών διαχειριστικών αποφάσεων σχετικά με το κόστος, τις δαπάνες, τις επενδύσεις και το μάρκετινγκ. Η λειτουργική μόχλευση και οι ελεύθερες ταμειακές ροές είναι μετρήσεις που αξιολογούν οι επενδυτές για να αξιολογήσουν την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα μιας επιχείρησης και τη διαχείριση των οικονομικών πόρων.