α:

Η μέθοδος υπολογισμού του πρώτου, πρώτου (FIFO) έχει δύο βασικά μειονεκτήματα. Τείνει να υπερεκτιμά το μικτό περιθώριο, ιδιαίτερα σε περιόδους υψηλού πληθωρισμού, γεγονός που δημιουργεί παραπλανητικές οικονομικές καταστάσεις. Τα διογκωμένα περιθώρια που προκύπτουν από τη λογιστική της FIFO μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα σημαντικά υψηλότερους φόρους εισοδήματος.

Η μέθοδος υπολογισμού FIFO είναι ένα σύστημα που χρησιμοποιείται για την κατανομή του κόστους στο απόθεμα κατά τη διάρκεια μιας λογιστικής περιόδου. Η FIFO αναλαμβάνει ότι το πρώτο απόθεμα που κατασκευάστηκε ή αγοράστηκε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου είναι το πρώτο που πωλείται, ενώ το τελευταίο που κατασκευάζεται ή παράγεται τελευταίο, πωλείται τελευταία. Επομένως, το απόθεμα που αγοράστηκε νωρίτερα από την περίοδο αποδίδεται στο κόστος πωληθέντων αγαθών (COGS) και το απόθεμα που αγοράστηκε τελευταίο, συνήθως απούλητο, ανατίθεται στο τέλος του αποθέματος.

Το αντίστοιχο του FIFO είναι το LIFO ή το last-in, first-out. Η μέθοδος LIFO υποθέτει ότι τα αγαθά που κατασκευάστηκαν ή αγοράστηκαν τελευταία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου είναι τα πρώτα που πωλούνται.

Το απλούστερο παράδειγμα πραγματικής ζωής του FIFO είναι το γάλα σε ένα παντοπωλείο. Το γάλα που αγοράζει το κατάστημα πρώτα ωθείται προς τα εμπρός στο ράφι και πωλείται πρώτα. Το γάλα που αγοράζεται αργότερα παίρνει θαμμένο στην πλάτη και δεν πωλείται μέχρι να φύγει το προηγούμενο γάλα.

Όταν αυξάνεται το κόστος παραγωγής, οι εταιρείες που χρησιμοποιούν τη μέθοδο FIFO για να αναφέρουν τα COGS που δεν αντικατοπτρίζουν τι πραγματικά κοστίζουν τα υλικά κατά τη στιγμή της απελευθέρωσης των οικονομικών καταστάσεων. Αντ 'αυτού, τα πωληθέντα εμπορεύματα αποδίδουν χαμηλότερο κόστος, με αποτέλεσμα τα διογκωμένα κέρδη. Τα υψηλότερα κέρδη μπορούν να οδηγήσουν σε υψηλότερο κόστος φόρου εισοδήματος, το οποίο μειώνει τις ταμειακές ροές και αποδυναμώνει την οικονομική θέση της εταιρείας για την επόμενη λογιστική περίοδο.