α:

Στην οικονομική γλώσσα, οι λέμβοι και οι προτομές αναφέρονται στις μεγάλες κορυφές και τις κοιλάδες του επιχειρηματικού κύκλου. Μια έκρηξη είναι μια περίοδο μη βιώσιμης οικονομικής επέκτασης που χαρακτηρίζεται από υπερπληθωρισμού σε συγκεκριμένες βιομηχανίες. Κατά τη διάρκεια της περιόδου άνθησης, οι επιχειρηματίες, οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές τείνουν να δημιουργούν ένα σύμπλεγμα παρόμοιων σφαλμάτων στην οικονομική πρόβλεψη. Η περίοδος προτομής αρχίζει όταν οι παράγοντες αυτοί αναγνωρίζουν τα λάθη τους και μειώνουν τις επενδύσεις και την παραγωγή, δημιουργώντας συχνά ύφεση.

Σφάλματα ταυτόχρονης επιχείρησης

Κατά τη διάρκεια μιας έκρηξης, μια οικονομία αντιμετωπίζει συνήθως αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ), αύξηση της παραγωγής και μείωση της ανεργίας. Αυτό όμως είναι ένα πέπλο για πραγματικά προβλήματα στην οικονομία. Αυτό που διαφοροποιεί μια «έκρηξη» από την υγιή οικονομική ανάπτυξη είναι ότι συμβαίνει μια έκρηξη όταν οι κακές επενδύσεις αυξάνουν την αξία ορισμένων περιουσιακών στοιχείων πολύ υψηλά. Για οποιοδήποτε λόγο, γίνεται ένας μεγάλος αριθμός ταυτόχρονων επιχειρηματικών σφαλμάτων.

Η προτομή είναι πραγματικά μια περίοδος καθαρισμού. Οι πόροι, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας, πρέπει να μετατοπιστούν από μη βιώσιμες οικονομικές προσπάθειες σε πιο παραγωγικές. Αυτό συνήθως έχει ως αποτέλεσμα την προσωρινή ανεργία και τη μείωση της παραγωγικότητας κατά τη διάρκεια της φάσης προσαρμογής.

Αιτίες του Κύκλου Boom-Bust

Πολλές ανταγωνιστικές εξηγήσεις ανάμεσα στους οικονομολόγους και τους οικονομικούς αναλυτές προσφέρονται για το τι προκαλεί τους κύκλους άνθησης-αποτυχίας. Ο βρετανός οικονομολόγος John Maynard Keynes κατηγορήθηκε για τυχαίες αλλαγές στην ψυχολογία των επενδυτών. Πρώτον, δήλωσε ο Κέινς, η υπερβολική αισιοδοξία των επενδυτών οδηγεί σε ανόητη κερδοσκοπία. Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι οι επενδυτές και οι καταναλωτές γίνονται υπερβολικοί κατά τη διάρκεια της προτομής, επιβραδύνοντας τη συνολική ζήτηση και επιδεινώνοντας την ύφεση.

Πολλοί οικονομολόγοι κατηγορούν τις χρηματοπιστωτικές και τις πιστωτικές αγορές ως υπεύθυνους για τους κύκλους άνθησης και αποτυχίας. Διαφορετικές εκδόσεις αυτών των πιστωτικών εξηγήσεων υπάρχουν. Οι αυστριακοί οικονομολόγοι, για παράδειγμα, κατηγορούν κυβερνητικούς και κεντρικούς τραπεζικούς χειρισμούς του επιτοκίου και των πιστωτικών αγορών για την ενθάρρυνση της κακής επενδύσεως. Άλλοι Αμερικανοί οικονομολόγοι, όπως ο Irving Fisher, κατηγορούν τον πραγματικό αποπληθωρισμό του χρέους για τη στρέβλωση των κινήτρων στην πιστωτική αγορά.

Ο Milton Friedman ισχυρίστηκε ότι οι κύκλοι των επιχειρήσεων ήταν πραγματικά οικονομικές διακυμάνσεις που προκλήθηκαν από τις αλλαγές στην πραγματική αξία του χρήματος. Έβαλε μεγάλο μέρος της ευθύνης σε λάθη στη νομισματική πολιτική ή σε τραπεζικές εκδόσεις. Η μόνη εξαίρεση, σύμφωνα με τον Friedman, ήταν στην περίπτωση σοβαρών κρίσεων εφοδιασμού.