Ο σπειροειδής καθορισμός των τιμών των μισθών, γνωστός επίσης ως ένα είδος πληθωριστικού κόστους, ήταν μια δημοφιλής οικονομική θεωρία μεταξύ 1940 και 1975 για να εξηγήσει τις αυξήσεις στο γενικό επίπεδο τιμών. Αυτός ο τύπος πληθωρισμού διαφοροποιήθηκε από τον πληθωρισμό της ζήτησης-έλξης στην παλιά κεϋνσιανή λογοτεχνία. Ωστόσο, η σύγχρονη νομισματική θεωρία δεν δέχεται πλέον τη σπειροειδή των τιμών των μισθών ως επαρκή εξήγηση των αυξανόμενων τιμών.

Πριν εμφανιστούν καλύτερες εξηγήσεις, οι οικονομολόγοι συζήτησαν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του πληθωρισμού των τιμών των μισθών. Τα πλεονεκτήματα φάνηκαν προφανή: οι μισθοί πρέπει να αυξηθούν πριν από το κόστος για ορισμένους εργαζομένους, δίνοντάς τους μια προσωρινή αύξηση του βιοτικού επιπέδου τους.

Παρόλα αυτά, θεωρήθηκε γενικά ότι τα αρνητικά της καμπύλης των τιμών των μισθών υπερέβαιναν τα θετικά. Αν και ορισμένοι ευνοούμενοι εργαζόμενοι θα απολάμβαναν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους θα βλέπουν μόνο υψηλότερες τιμές. τα γενικά πρότυπα διαβίωσης θα μειωθούν. Η οικονομική ανάπτυξη θα μπορούσε επίσης να επιβραδυνθεί.

Παλαιές επεξηγήσεις

Η κεϋνσιανή λογοτεχνία προσέφερε διάφορες πιθανές αιτίες πληθωρισμού με κόστος. Μία από τις πιο γνωστές εξηγήσεις για τον πληθωρισμό στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και του 1970 ήταν η αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να αντιστραφεί το κόστος που ωθεί το κόστος του υψηλού κόστους πετρελαίου, η διοίκηση του Nixon επέβαλε ελέγχους τιμών για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Δυστυχώς, ο πληθωρισμός εξακολούθησε και η χώρα χτυπήθηκε με σοβαρή έλλειψη φυσικού αερίου.

Άλλες εξηγήσεις περιλαμβάνουν την αύξηση των εισαγωγών, τους υψηλότερους μισθούς, τους υψηλότερους φόρους και το υψηλότερο κόστος των τροφίμων ή άλλων βασικών αγαθών. Αποδεικνύεται ότι κανένα από αυτά δεν ήταν αιτίες του πληθωρισμού. Αντίθετα, συγκεκριμένες εκδηλώσεις του πληθωρισμού που προκλήθηκαν από αλλαγές στην προσφορά και τη ζήτηση για χρήματα.

Υποθέστε ότι η προσφορά και η ζήτηση για χρήματα παραμένουν σταθερές. Εάν το κόστος οποιουδήποτε αγαθού ή υπηρεσίας αυξάνεται, ακόμη και το εργατικό δυναμικό, τότε θα συμβεί μία από τις δύο συνέπειες: η ζήτηση για το αγαθό ή την υπηρεσία θα μειωθεί ή άλλες τιμές θα πρέπει να μειωθούν για να αντισταθμίσουν τη μείωση της ζήτησης.

Εάν οι μισθοί αυξάνονταν, οι εργοδότες θα απαιτούσαν λιγότερη εργασία. Η ανεργία θα αυξηθεί πιθανότατα και οι εργοδότες θα μετατοπιστούν σε διαδικασίες που απαιτούν περισσότερη κεφαλή.

Ο πληθωρισμός και η θεωρητική ποσότητα των χρημάτων

Ο πληθωρισμός είναι ένα νομισματικό φαινόμενο - δηλαδή, που παράγεται από μια ταχεία αύξηση του ποσού των χρημάτων σε κυκλοφορία. Οι οικονομολόγοι Milton Friedman και Anna Schwartz τεκμηρίωσαν 150 χρόνια πληθωρισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες και 200 ​​χρόνια στη Σουηδία και τη Βρετανία. Στο βιβλίο τους "Μια νομισματική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών", οι Friedman και Schwartz τεκμηριώνουν ότι η ποσότητα χρημάτων είναι η μόνη μεταβλητή που συνδέεται με τον πληθωρισμό που έχει στατιστικά σημαντική επεξηγηματική ισχύ.

Σύμφωνα με τον Friedman (ο οποίος κέρδισε το βραβείο Νόμπελ για το θέμα αυτό): "Δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία πληθωρισμός που δεν συνοδεύεται από εξαιρετικά γρήγορη αύξηση της ποσότητας χρήματος. αύξηση της ποσότητας των χρημάτων χωρίς πληθωρισμό. "

Η σχέση μεταξύ της προσφοράς χρήματος και του γενικού επιπέδου των τιμών εκφράζεται πιο ξεκάθαρα στην ποσοτική θεωρία του χρήματος.