Μέχρι τη δεκαετία του 1970, πολλοί οικονομολόγοι πίστευαν ότι υπάρχει μια σταθερή αντίστροφη σχέση μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας. Θεωρούσαν ότι ο πληθωρισμός ήταν ανεκτός επειδή σήμαινε ότι η οικονομία αυξανόταν και η ανεργία ήταν χαμηλή. Η γενική πεποίθησή τους ήταν ότι η αύξηση της ζήτησης αγαθών θα οδηγούσε σε αύξηση των τιμών, γεγονός που με τη σειρά του θα ενθάρρυνε τις επιχειρήσεις να επεκτείνουν και να προσλάβουν επιπλέον εργαζόμενους. Αυτό θα δημιουργούσε τότε πρόσθετη ζήτηση σε ολόκληρη την οικονομία.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αν η οικονομία επιβραδυνθεί, η ανεργία θα αυξηθεί, αλλά ο πληθωρισμός θα μειωθεί. Επομένως, για να προωθηθεί η οικονομική ανάπτυξη, η κεντρική τράπεζα μιας χώρας θα μπορούσε να αυξήσει την προσφορά χρήματος για να αυξήσει τη ζήτηση και τις τιμές χωρίς να ανησυχεί ιδιαίτερα για τον πληθωρισμό. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η αύξηση της προσφοράς χρήματος θα αυξήσει την απασχόληση και θα προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη. Αυτές οι πεποιθήσεις βασίστηκαν στην κεϊνσιανή σχολή οικονομικής σκέψης, που ονομάστηκε από τον βρετανό οικονομολόγο John Maynard Keynes του 20ου αιώνα.

Στη δεκαετία του '70, οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι αναγκάστηκαν να επανεξετάσουν τις πεποιθήσεις τους, καθώς οι ΗΠΑ και άλλες βιομηχανικές χώρες εισήλθαν σε μια περίοδο στασιμότητας. Ο στασυφωτισμός ορίζεται ως αργή οικονομική ανάπτυξη που συμβαίνει ταυτόχρονα με υψηλά ποσοστά πληθωρισμού. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε το στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του 1970 στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα αναλύσουμε τη νομισματική πολιτική της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (η οποία επιδείνωσε το πρόβλημα) και θα συζητήσουμε την αντιστροφή της νομισματικής πολιτικής όπως ορίστηκε από τον Μίλτον Φρίντμαν που τελικά έφερε τον ΗΣΕ εκτός κύκλου σταδιακής κατάργησης.

Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται την αμερικανική οικονομία στη δεκαετία του 1970, έρχονται στο μυαλό τα παρακάτω:

Υψηλές τιμές πετρελαίου

Πληθωρισμός

Ανεργία

Οικονομία < Τον Δεκέμβριο του 1979, η τιμή ανά βαρέλι του ενδιάμεσου αργού πετρελαίου του Δυτικό Τέξας έφτασε τα $ 100 (σε 2016 δολάρια) και κορυφώθηκε στα 117 δολάρια. 71 τον επόμενο Απρίλιο. Αυτό το επίπεδο τιμών δεν θα ξεπεράσει τα 28 έτη.

• Ο πληθωρισμός ήταν υψηλός από τα ιστορικά πρότυπα του Ηνωμένου Βασιλείου: Ο πληθωρισμός του δείκτη τιμών καταναλωτή (CPI) - δηλαδή, εκτός από τα τρόφιμα και τα καύσιμα - έφτασε το 1980 σε ετήσιο μέσο όρο 12,4%. η οικονομία βρισκόταν σε ύφεση το 1970 και πάλι από το 1974 έως το 1975.
• Η επικρατούσα πεποίθηση που δόθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν ότι τα υψηλά επίπεδα πληθωρισμού ήταν αποτέλεσμα ενός σοκ εφοδιασμού με πετρέλαιο και της συνακόλουθης αύξησης της τιμής της βενζίνης, η οποία οδήγησε τις τιμές όλων των άλλων υψηλότερα. Αυτό είναι γνωστό ως πληθωρισμός που ωθεί το κόστος. Σύμφωνα με τις κεϊνσιανές οικονομικές θεωρίες που κυριαρχούσαν τότε, ο πληθωρισμός θα έπρεπε να είχε αντίστροφη σχέση με την ανεργία και μια θετική σχέση με την οικονομική ανάπτυξη. Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου θα έπρεπε να συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, η δεκαετία του 1970 ήταν μια εποχή αυξανόμενων τιμών και αυξανόμενης ανεργίας. οι περίοδοι κακής οικονομικής ανάπτυξης θα μπορούσαν όλοι να εξηγηθούν ως αποτέλεσμα του πληθωριστικού πληθωρισμού των υψηλών τιμών πετρελαίου, αλλά ήταν ανεξήγητο σύμφωνα με την κεϋνσιανή οικονομική θεωρία.(Βλέπε επίσης,
• Πληθωρισμός με κόστος έναντι πληθωρισμού ζήτησης
• .)

Μια πλέον θεμελιωμένη αρχή της οικονομίας είναι ότι η πλεονάζουσα ρευστότητα στην προσφορά χρήματος μπορεί να οδηγήσει σε πληθωρισμό τιμών. η νομισματική πολιτική ήταν επεκτατική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει τον ασταμάτητο πληθωρισμό την εποχή εκείνη.

Ο πληθωρισμός: νομισματικό φαινόμενο

Ο Milton Friedman ήταν Αμερικανός οικονομολόγος που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ το 1976 για την εργασία του σχετικά με την κατανάλωση, τη νομισματική ιστορία και τη θεωρία και για την επίδειξη της πολυπλοκότητας της πολιτικής σταθεροποίησης. Σε μια ομιλία του 2003, ο πρόεδρος της Federal Reserve, Μπεν Μπερνάνκε, δήλωσε ότι «το νομισματικό πλαίσιο του Friedman έχει τόσο μεγάλη επιρροή που τουλάχιστον με τα γενικά του περιγράμματα έχει σχεδόν γίνει ταυτόσημο με τη σύγχρονη νομισματική θεωρία … Η σκέψη του έχει διαπεράσει τη σύγχρονη μακροοικονομία ότι η χειρότερη παγίδα στην ανάγνωση του σήμερα είναι να αποτύχει να εκτιμήσει την πρωτοτυπία και ακόμη και τον επαναστατικό χαρακτήρα των ιδεών του σε σχέση με τις κυρίαρχες απόψεις εκείνη την εποχή που τις διατύπωσε ». Ο Milton Friedman δεν πίστευε στον πληθωριστικό πληθωρισμό. Πιστεύει ότι ο πληθωρισμός είναι πάντα και παντού ένα νομισματικό φαινόμενο. Με άλλα λόγια, πίστευε ότι οι τιμές δεν θα μπορούσαν να αυξηθούν χωρίς αύξηση της προσφοράς χρήματος. Για να καταστούν οι οικονομικά καταστροφικές συνέπειες του πληθωρισμού υπό έλεγχο στη δεκαετία του 1970, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έπρεπε να ακολουθήσει μια περιοριστική νομισματική πολιτική. Αυτό τελικά συνέβη το 1979 όταν ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, Paul Volcker, έθεσε σε εφαρμογή την μονεταριστική θεωρία. Αυτό οδήγησε τα επιτόκια σε διψήφια επίπεδα, μείωσε τον πληθωρισμό και έστειλε την οικονομία σε ύφεση. Σε μια ομιλία του 2003, ο Μπεν Μπέρμανκε δήλωσε σχετικά με τη δεκαετία του 1970 ότι «η αξιοπιστία της Fed ως μαχητή πληθωρισμού χάθηκε και οι πληθωριστικές προσδοκίες άρχισαν να αυξάνονται». Η απώλεια αξιοπιστίας της Fed αύξησε σημαντικά το κόστος επίτευξης του αποπληθωρισμού. Η σοβαρότητα της ύφεσης του 1981-82, η χειρότερη της μεταπολεμικής περιόδου, καταδεικνύει σαφώς τον κίνδυνο να ξεφύγει ο πληθωρισμός από τον έλεγχο.

Αυτή η ύφεση ήταν τόσο εξαιρετικά βαθιά εξαιτίας της νομισματικής πολιτικής των προηγούμενων 15 ετών, η οποία είχε ξεπεράσει τις πληθωριστικές προσδοκίες και σπατάλησε την αξιοπιστία της Fed. Επειδή οι πληθωριστικές προσδοκίες και οι πληθωριστικές προσδοκίες παρέμειναν επίμονα υψηλές όταν η Fed καθυστέρησε, ο αντίκτυπος των αυξανόμενων επιτοκίων επηρεάστηκε κυρίως από την παραγωγή και την απασχόληση και όχι από τις τιμές που συνέχισαν να αυξάνονται. Μια ένδειξη της απώλειας αξιοπιστίας που υπέστη η Fed ήταν η συμπεριφορά των μακροπρόθεσμων ονομαστικών επιτοκίων. Παραδείγματος χάριν, η απόδοση των 10ετών κρατικών ομολόγων έφτασε στο 15,3% το Σεπτέμβριο του 1981 - σχεδόν δύο χρόνια μετά την ανακοίνωση του Fed της Volcker για τον αποπληθωριστικό της προγραμματισμό τον Οκτώβριο του 1979, υποδεικνύοντας ότι οι μακροπρόθεσμες προσδοκίες για τον πληθωρισμό εξακολουθούσαν να είναι διπλές. Ο Milton Friedman έδωσε αξιοπιστία στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. (Για περαιτέρω ανάγνωση, βλ.

Η Federal Reserve

.)

AD:

Κάτω γραμμή

Η δουλειά ενός κεντρικού τραπεζίτη είναι δύσκολο να πει κανείς.Η οικονομική θεωρία και πρακτική έχει βελτιωθεί σημαντικά χάρη σε οικονομολόγους όπως ο Μίλτον Φρίντμαν, αλλά προκλήθηκαν συνεχώς οι προκλήσεις. Καθώς εξελίσσεται η οικονομία, η νομισματική πολιτική και ο τρόπος εφαρμογής της πρέπει να συνεχίσουν να προσαρμόζονται για να διατηρήσουν την ισορροπία της οικονομίας.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Milton Friedman και τη νομισματική πολιτική, ανατρέξτε στο Free Market Maven: Milton Friedman και στην ερώτησή μας, Τι έχουν ο κ. Keynes και Friedman με τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική; AD: