Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα ανταποκρίθηκε στη μεγάλη ύφεση του 2008-2009 ξεκινώντας ένα θαρραλέο πείραμα που ονομάζεται ποσοτική χαλάρωση (QE). Σε συνδυασμό με το πρόγραμμα ανακούφισης κεφαλαίων της διοίκησης του Μπους και τους γύρους μαζικών δαπανών τόνωσης της διοίκησης του Ομπάμα, τα εργαλεία της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής χρησιμοποιήθηκαν πιο επιθετικά από ποτέ στο παρελθόν στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Τα αποτελέσματα ήταν συγκλονιστικά. Σύμφωνα με στοιχεία της Federal Reserve Bank της Minneapolis, χρειάστηκαν 76 μήνες για να κερδίσει η οικονομία όλες τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν στη Μεγάλη ύφεση. Οι σωρευτικές αυξήσεις του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) από το 2008-2015 ήταν μόλις 14,2%. Και οι δύο μετρήσεις ανάκαμψης είναι οι χειρότερες, δηλαδή πιο αργές, στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία. Αυτό σημαίνει ότι το QE απέτυχε;

AD:

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές γωνίες που πρέπει να εξετάσετε. Το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό έχει τη διπλή εντολή του, επομένως κάθε πρόγραμμα Fed θα πρέπει πιθανώς να ελέγχεται από αυτά τα αποτελέσματα. Κάποιοι μπορεί απλώς να δουν αν τα μακροοικονομικά στοιχεία βελτιώθηκαν μετά το 2008-2009, όταν ξεκίνησε η QE, αλλά αυτό δεν είναι ένα ικανοποιητικό ραβδί μέτρησης. Η οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου, ιστορικά, βελτιώνεται πάντα μετά από ύφεση, οπότε είναι απίθανο η οικονομία να μην έχει βελτιωθεί αν δεν είναι για την QE. Είναι πιο διδακτικό να βλέπουμε πώς αυτή η ανάκτηση διέφερε από τις προηγούμενες ανακτήσεις όταν η QE δεν δοκιμάστηκε.

AD:

Στην επιφάνεια, τα στοιχεία ότι η QE δεν λειτούργησε από το 2008 είναι σχετικά απλή. Γιατί χρειαζόμαστε ένα γύρο QE2 εάν το πρώτο QE λειτούργησε; Ή γιατί χρειάζεται QE3 αν το QE2 λειτούργησε; Το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό δεν ξεκίνησε το πρώτο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και αναμένει ότι θα είναι ανεπαρκές, μόνο για να ακολουθηθεί από πιο κάτω το δρόμο. Σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα, οι διάφοροι κύκλοι QE της Fed έπεσαν κάτω από το σήμα.

AD:

Τι λένε οι αγορές

Μερικοί αναλυτές καταδεικνύουν την αύξηση των τιμών μετοχών ή κατοικιών του Ηνωμένου Βασιλείου ως απόδειξη της επιτυχίας του QE. Το S & P 500 κέρδισε το 113% μεταξύ της έναρξης της QE και των τελικών 2015. Το πρώτο σχέδιο QE ανακοινώθηκε στις αρχές του 2008, με το δείκτη S & P 500 να κυμαίνεται γύρω στα 800. Οι αγορές συνέχισαν να μειώνονται στα 650, όταν ο QE1 επεκτάθηκε αργά 2008.

Οι αγορές ανταποκρίθηκαν σε ένα ισχυρότερο QE1 και το S & P 500 έφθασε τους 900 έως τον Ιανουάριο του 2009. Οι αγορές σημείωσαν άνοδο τα πρώτα τρία τρίμηνα του 2009, πριν υποχωρήσουν κάτω από το 1, 100 κοντά στο τέλος του έτους. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της Fed Ben Bernanke ανακοίνωσε το QE2 λίγους μήνες το 2010, αλλά οι αγορές ήταν ήδη αναρριχητικές. Το S & P 500 έφθασε σχεδόν 1, 400 τον Ιούλιο του 2010. Το QE3 ανακοινώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012, όταν το S & P 500 ήταν 1, 440, αλλά αυτή τη φορά μειώθηκε σε 1, 350 τον Νοέμβριο.

Το τελευταίο QE ήταν ένας ανοιχτός γύρος. Οι προηγούμενες QEs είχαν ένα επίπεδο χρημάτων προορισμού, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με το QE3 και τελικά σταμάτησε στα τέλη Οκτωβρίου 2014, όταν η S & P πλησίασε τα 2.000.Στις αρχές του 2016, η S & P κυμάνθηκε κοντά στο 1, 880.

Ένα πρόβλημα με τη χρήση των αγορών ως ραβδί μέτρησης είναι ότι η χρηματιστηριακή αγορά είναι πολύ κακή μέτρηση της πραγματικής οικονομικής υγείας. Τα αποθέματα και τα ομόλογα διατιμώνται με βάση τις εκτιμήσεις του ανθρώπου και, όπως φαίνεται από τα έτη 1999-2000 και 2004-2007, αυτές οι αποτιμήσεις μπορεί να είναι άκρως ανακριβείς. Η πραγματική οικονομική υγεία βασίζεται στην παραγωγικότητα και το βιοτικό επίπεδο. Το QE έχει αποδειχθεί πολύ επιτυχημένη ώθηση στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, αλλά μια πολύ αναποτελεσματική πολιτική όσον αφορά την παραγωγικότητα και το βιοτικό επίπεδο.

Τον Αύγουστο του 2015, ο Stephen Williamson, αντιπρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας του Σεντ Λούις, δημοσίευσε μια λευκή βίβλο που ονομάζει την θεωρία πίσω από το QE "όχι καλά ανεπτυγμένη" και ότι " αιτιώδη στοιχεία υποδηλώνουν ότι η QE ήταν αναποτελεσματική ». Ο Williamson απηχεί τον πρώην πρόεδρο της Fed, Alan Greenspan, ο οποίος, το φθινόπωρο του 2014, δήλωσε στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ότι το πειραματικό πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της Fed δεν ανταποκρίνεται στους στόχους του και δεν ήταν καθαρή βοήθεια στην οικονομία. Δεν υπάρχει καμία δουλειά, γράφει ο Williamson, δημιουργώντας μια σύνδεση από την QE με τους στόχους του πληθωρισμού ή της πραγματικής οικονομικής δραστηριότητας. Σημείωσε επίσης ότι παρόμοια προγράμματα έχουν αποτύχει στην Ιαπωνία και την Ελβετία εδώ και δεκαετίες.

Οι τεράστιες αγορές στοιχείων ενεργητικού από την Federal Reserve, οι οποίες επικεντρώνονταν κυρίως σε τίτλους που στηρίζονται σε ενυπόθηκα δάνεια και κρατικά ομόλογα, μείωσαν τα επιτόκια και καθιστούσαν πολύ εύκολο να δανειστούν χρήματα. Το τριετές επιτόκιο στεγαστικών δανείων υποχώρησε από 6,32% τον Ιούνιο του 2008 σε 3,67% τον Ιανουάριο του 2015. Το δεκαετές σημείωμα του Δημοσίου μειώθηκε σε χαμηλά επίπεδα 200 ετών το 2012, αλλά αυξήθηκε ελαφρά μέχρι το 2014.

Στα τέλη του 2015 , η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ κατείχε $ 2. 394 τρισεκατομμύρια στο δημόσιο χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου, πολύ περισσότερο από την Κίνα ή την Ιαπωνία ή οποιοδήποτε άλλο ξένο κάτοχο. Το πιο σημαντικό, η Fed έκανε απίστευτα φθηνό για την κυβέρνηση να δανειστεί. Το συνολικό χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν 9 δολάρια. 986 τρισεκατομμύρια το 2008, μόλις 67% του ΑΕΠ. Αυτά τα στοιχεία αυξήθηκαν στα $ 18. 151 τρισεκατομμύρια το 2015 και 101% του ΑΕΠ.

Το μη κοινοβουλευτικό γραφείο προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO) δήλωσε τον Ιούνιο του 2015 ότι «οι μακροπρόθεσμες προοπτικές για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό έχουν επιδεινωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια» και το χρέος θα προκαλέσει στην οικονομία «να χάσει τρισεκατομμύρια δολάρια ένα έτος μέχρι το 2040 "αν δεν αντιμετωπιστεί. Ακόμη και πριν, το ομοσπονδιακό χρέος θα συνεχίσει να καταργεί τον ιδιωτικό δανεισμό, σύμφωνα με το CBO.