Το Υπουργείο Εργασίας (DoL) υπέβαλε πρόταση που θα επηρέαζε σημαντικά τα επιχειρηματικά μοντέλα χιλιάδων χρηματιστών, συμβούλων και ασφαλιστικών πρακτόρων σε εθνικό επίπεδο. Η νομοθεσία αυτή δημιουργήθηκε με σκοπό την ενημέρωση και την αναθεώρηση της ισχύουσας δέσμης κανόνων που διέπουν τη χρηματοπιστωτική αγορά. Η ουσία του θέματος έγκειται στη διάκριση μεταξύ λειτουργίας σύμφωνα με το πρότυπο καταλληλότητας έναντι της υποχρέωσης να ενεργεί με καταπιστευτική ικανότητα για τους πελάτες.

Πώς Διαφέρουν

Οι περισσότεροι μεσίτες, ασφαλιστικοί πράκτορες και χρηματοοικονομικοί υπεύθυνοι που πληρώνονται προμήθειες για τις συναλλαγές που πραγματοποιούν διατηρούνται σε επίπεδο καταλληλότητας ανά συναλλαγή. Το πρότυπο αυτό υποστηρίζει ότι κάθε συναλλαγή που μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι "κατάλληλη" για έναν συγκεκριμένο πελάτη είναι επιτρεπτή εφόσον βασίζεται στα γεγονότα που ο σύμβουλος είναι σε θέση να συλλέξει σχετικά με την οικονομική κατάσταση, το φορολογικό καθεστώς, τους επενδυτικούς στόχους, ανοχή και χρονικό ορίζοντα.

Ο μεσίτης ή ο σχεδιαστής οφείλει να κατανοεί τους κινδύνους και τα τεχνικά χαρακτηριστικά οποιασδήποτε επένδυσης ή προγράμματος που συστήνει στους πελάτες του και η αποτυχία του να οδηγήσει σε παραβίαση αυτού του προτύπου. Αλλά η καταλληλότητα ισχύει μόνο κατά τη στιγμή της συναλλαγής και όχι αργότερα. Ένας μεσίτης μπορεί να συστήσει ένα απόθεμα σε έναν πελάτη που μπορεί να είναι κατάλληλο για αυτόν σύμφωνα με τον ορισμό. Αλλά αν οι εν λόγω δεξαμενές αποθήκευσης δύο μήνες αργότερα, ο μεσίτης δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος, επειδή πληρούσε τις απαιτήσεις καταλληλότητας κατά τη στιγμή της αγοράς. (Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το

Συνάντηση με την υπεύθυνη εμπιστευτικότητα .)

Οι καταχωρημένοι επενδυτικοί σύμβουλοι (RIAs) αντίθετα διατηρούνται σε υψηλότερο επίπεδο συμπεριφοράς γνωστό ως καταπιστευτικό πρότυπο. Το πρότυπο αυτό θεσπίστηκε από το νόμο περί επενδυτικών συμβουλών του 1940 και απαιτεί από τους συμβούλους να ενεργούν πάντοτε προς το καλύτερο συμφέρον των πελατών τους ανεξαρτήτως όλων των άλλων παραγόντων, ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην αποζημίωσή τους ή τις συγκρούσεις συμφερόντων που ενδέχεται να έχουν. Ένα παράδειγμα για το πώς λειτουργεί αυτό σε σχέση με το πρότυπο καταλληλότητας δίνεται στο ακόλουθο παράδειγμα:

Παράδειγμα

Ο Frank πηγαίνει στον χρηματιστή του για μια σύσταση επένδυσης. Ο μεσίτης του βρίσκει αρκετά αποθέματα που ταιριάζουν τεχνικά με τους επενδυτικούς στόχους του Frank, αλλά η εταιρεία επενδύσεων του θα του καταβάλει υψηλότερη προμήθεια για την πώληση ενός από αυτά. Ο μεσίτης του λέει να αγοράσει το απόθεμα ως αποτέλεσμα. Ο Frank αγοράζει 1, 000 μετοχές και το απόθεμα αυξάνεται γρήγορα, έπειτα πέφτει σημαντικά κάτω από την ονομαστική του αξία αρκετές εβδομάδες αργότερα. Ο Frank επιστρέφει στον μεσίτη του για να διαμαρτυρηθεί και ο μεσίτης του τον θυμίζει ότι η σύστασή του ταιριάζει με τους στόχους του Frank και την ανοχή του κινδύνου κατά τη στιγμή της αγοράς.(Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.:

Πώς να δημιουργήσετε μια Πολιτική Πολιτικής Επενδυτών Πελάτη .) Ο Frank προβαίνει στην πώληση του αποθέματος με ζημία και παίρνει τα έσοδα σε μια RIA. Η RIA σχεδιάζει μια δήλωση επενδυτικής πολιτικής για τον Frank που θα υπαγορεύει τον τρόπο διαχείρισης του χαρτοφυλακίου του. Η RIA χρεώνει τον Frank με τριμηνιαία χρέωση για τις υπηρεσίες του. Όταν το χαρτοφυλάκιο του Frank μειώνεται σε αξία, το ίδιο συμβαίνει και με το τέλος του συμβούλου του. Ο σύμβουλος αποκαλύπτει επίσης στον Frank ότι είναι επίσης εγγεγραμμένος σε έναν μεσίτη-αντιπρόσωπο, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιήσει συμβάσεις μεταβλητής πρόσοδος σε περίπτωση ανάγκης. Ο σύμβουλος παρουσιάζει περίπου τον ίδιο κατάλογο μετοχών με τον χρηματιστή, αλλά η RIA ψάχνει βαθύτερα στα οικονομικά των εταιρειών αυτών για να διαπιστώσει ποια πραγματικά έχουν το μεγαλύτερο αναπτυξιακό δυναμικό.

Η σημαντική διαφορά σε αυτά τα δύο σενάρια είναι ότι η RIA του Frank εργάζεται για αυτόν, τον πελάτη, ενώ ο μεσίτης Frank εργάζεται για μια εταιρεία επενδύσεων.

Αντίκτυπος της βιομηχανίας

Αν και η γραμμή μεταξύ μεσίτη, πράκτορα, σχεδιαστή και καταπιστευματοδόχου μπορεί μερικές φορές να γίνει θολή, η νομοθεσία που προτείνεται από το ΔΟΛ θα φέρει κάποιες αρκετά σημαντικές αλλαγές στην χρηματοπιστωτική αγορά. Εάν αυτό γίνει νόμος, μπορεί να γράψει την αρχή του τέλους για το πρότυπο καταλληλότητας στην παρούσα μορφή του. Θα απαιτήσει από όλους τους μεσίτες και τους σχεδιαστές παντού να αποκαλύψουν τυχόν συγκρούσεις συμφερόντων στους πελάτες τους και επίσης να βρουν το απόλυτο καλύτερο προϊόν γι 'αυτούς σε όλες τις περιπτώσεις.

Ο νέος νόμος θα ταξινομεί όποιον παρέχει οποιεσδήποτε προτάσεις ή συμβουλές σχετικά με τις αποταμιεύσεις, συνταξιοδοτικά προγράμματα ή ΙΡΑ ως καταπιστευματοδόχος, ανεξάρτητα από τις άδειες που εκτελούν ή δεν κατέχουν ή τον τρόπο αποζημίωσής τους. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.:

401 (k) Δήλωση Συμμετοχής Επενδυτικής Πολιτικής Παράδειγμα .) Αλλά αυτός ο νόμος είναι επίσης προσεκτικός για να εξαιρεθούν ορισμένοι τύποι ενεργειών από αυτόν τον ορισμό. Όσοι παρέχουν καθαρή εκπαίδευση χωρίς κανενός είδους κέρδος ή μεροληψία δεν θεωρούνται εμπιστευματοδόχοι και όσοι πραγματοποιούν πωλήσεις σε άλλους καταπιστευματοδόχους ή σε πιθανούς χρηματοδότες σχεδίων που είναι εξειδικευμένοι οικονομικά δεν δεσμεύονται από εμπιστευτικά πρότυπα. Οι μεσίτες και οι έμποροι που απλά λαμβάνουν εντολές από τους πελάτες των προγραμμάτων συνταξιοδότησης χωρίς να παρέχουν οποιεσδήποτε συμβουλές ή συστάσεις απαλλάσσονται εξίσου από αυτόν τον ορισμό.

Η κατώτατη γραμμή

Η χρηματοπιστωτική βιομηχανία απασχολεί σήμερα δύο ξεχωριστά επίπεδα φροντίδας στους πελάτες της. Το πρότυπο καταλληλότητας εφαρμόζεται μόνο ανά συναλλαγή, ενώ οι καταπιστευματοδόχοι πρέπει να θέτουν άνευ όρων τα βέλτιστα συμφέροντα των πελατών τους μπροστά από τις δικές τους σε όλες τις καταστάσεις. Το Τμήμα Εργασίας ανταποκρίθηκε στη συνεχιζόμενη δημόσια δυσαρέσκεια με πολλά από τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που προσφέρει το στοιχείο της βιομηχανίας με βάση την επιτροπή, προτείνοντας νομοθεσία που θα παρέχει καταπιστευτική ιδιότητα σε όποιον εργάζεται με μεμονωμένους πελάτες με συμβουλευτική ιδιότητα.

Εάν ο νόμος αυτός περάσει, τότε η DOL θα έχει επίσης την εξουσία να παρακολουθεί και να επιβάλλει αυτόν τον κανόνα μαζί με την Υπηρεσία Εσωτερικού Φόρου Εισοδήματος (IRS) .Αλλά ενώ υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι η αλλαγή αυτή θα αναγκάσει πολλούς μεσίτες να αρχίσουν να συστήνουν επενδυτικές επιλογές που έχουν χαμηλότερα τέλη, ορισμένοι επικριτές θεωρούν ότι η ενέργεια αυτή θα αφαιρέσει το κίνητρο για τους σχεδιαστές να αναζητήσουν επενδυτές με χαμηλότερα υπόλοιπα λογαριασμών, διότι δεν θα παράγουν επαρκή έσοδα αξίζει να επιδιωχθεί. Υποθέτοντας ότι αυτή η νομοθεσία ψηφίζεται από το Κογκρέσο, τα τελικά αποτελέσματά της δεν έχουν ακόμη καταγραφεί. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε: Τι σημαίνει η πολιτική καταπιστευτικής διαχείρισης της DoL για τους συμβούλους .