Τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια συνήθως συγκεντρώνουν χρήματα από μεγάλους επενδυτές, όπως τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τα κεφάλαια για επενδύσεις σε επιχειρήσεις που δεν διαπραγματεύονται δημόσια ή ότι θα αποσύρουν τις δημόσιες αγορές. Ο στόχος είναι να διοχετεύσει μια εταιρεία με νέα διοίκηση που θα την καταστήσει πιο αποτελεσματική και θα αυξήσει τα κέρδη της, δημιουργώντας έτσι μια μεγάλη απόδοση για τους επενδυτές ιδιωτικών μετοχών. Παρόλο που αυτό ακούγεται σαν ένας καλός τρόπος για τη δημιουργία υψηλότερης απόδοσης, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν αυτά τα κεφάλαια έχει προσελκύσει επικρίσεις. Παραδείγματος χάριν, συνήθως δημιουργούν υψηλότερες αποδόσεις με τη συμμετοχή σε βραχυπρόθεσμες αναδιαρθρώσεις καλλυντικών, όπως η μείωση του αριθμού των εργαζομένων, η μείωση των εξόδων και η πώληση μερών της εταιρείας -όλες με στόχο την ταχεία αύξηση των κερδών της επιχείρησης χωρίς κάνοντας οποιαδήποτε θεμελιώδη αλλαγή.

Επένδυση σε ιδιωτικά κεφάλαια

Για μεμονωμένους επενδυτές που επιθυμούν να επενδύσουν απευθείας σε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ έχει ορισμένα όρια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι αυτές οι μη ρυθμιζόμενες επενδύσεις είναι υπερβολικά επικίνδυνες για τους περισσότερους επενδυτές. Έτσι, οι επενδύσεις αυτές είναι ανοικτές στους λεγόμενους διαπιστευμένους επενδυτές οι οποίοι έκαναν περισσότερα από 200.000 δολάρια τα δύο προηγούμενα έτη (ή 300.000 δολάρια σε συνδυασμό για ένα ζευγάρι) και επίσης έχουν καθαρή αξία, χωρίς να συμπεριλαμβάνουν την κύρια κατοικία τους, τουλάχιστον 1 εκατομμύριο δολάρια.

Και για εκείνους που δεν είναι διαπιστευμένοι επενδυτές, μπορείτε επίσης να επενδύσετε, παράδοξα, σε ιδιωτικές μετοχές μέσω εταιρειών που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο, όπως ο Όμιλος Blackstone, LP (BX) και η KKR & Company, LP (KKR ). Επιπλέον, υπάρχουν χρηματιστήρια που διαπραγματεύονται σε χρηματιστήρια τα οποία επενδύουν σε εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων.

Δυνατότητα για επιστροφή σε μεγάλες αποστάσεις

Η μεγάλη έλξη για επενδύσεις σε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια είναι ότι προσφέρει μια ευκαιρία για μια ανεπιθύμητη επιστροφή. Δεδομένου ότι οι διαχειριστές ιδιωτικών μετοχικών κεφαλαίων ασκούν έντονη προσοχή στη βελτίωση των αποδόσεων των εταιρειών, έχουν την τάση να παράγουν καλές αποδόσεις για τον εαυτό τους. Και δεδομένου ότι έχουν ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο για τις επενδύσεις τους, σε αντίθεση με τις δημόσιες εταιρείες που αποσκοπούν να λειτουργούν επ 'αόριστον για όσο διάστημα ανησυχούν, οι διαχειριστές ιδιωτικών μετοχών έχουν μεγαλύτερη έμφαση στην παραγωγή αποδόσεων. Ένα άλλο θετικό είναι ότι οι διαχειριστές ιδιωτικών μετοχών δεν χρειάζεται να διαχειρίζονται τις επενδύσεις τους για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των αναλυτών για τριμηνιαία κέρδη, δίνοντάς τους μεγαλύτερη ελευθερία.

Επίσης, για εκείνους που επενδύουν άμεσα στα κεφάλαια, υπάρχει το πλεονέκτημα ότι δεν μπορούν να υποκύψουν στον πειρασμό να αποσύρουν την επένδυσή τους όταν οι κεφαλαιαγορές είναι κάτω, ενδεχομένως να χάσουν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επένδυσή τους είναι δεμένη για ένα χρονικό διάστημα.

Ισοζύγια Ιδιωτικού Μετοχικού Κεφαλαίου

Από την αρνητική πλευρά, οι εταιρείες ιδιωτικών μετοχών τείνουν να αναλαμβάνουν μεγάλο χρέος προκειμένου να εξαγοράσουν εταιρείες.Με αυτό τον τρόπο, μπορούν να αξιοποιήσουν τις αποδόσεις τους. Αν και αυτή είναι μια καλή ιδέα αν μπορούν να αποδώσουν υψηλές αποδόσεις στην επένδυσή τους, υπάρχει επίσης ο κίνδυνος ότι οι αποδόσεις θα είναι επιμέρους, γεγονός που θα μειώσει τις αποδόσεις. Και από την οικονομική κρίση 2007-2008, οι τράπεζες έχουν υιοθετήσει αυστηρότερα πρότυπα δανεισμού που δυσχεραίνουν την πρόσβαση στη χρηματοδότηση του χρέους.

Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι δεν είναι σαφές πώς αυτές οι επιχειρήσεις υπολογίζουν τις αποδόσεις τους. Δεδομένου ότι δεν ρυθμίζονται, δεν είναι διαφανείς και χρησιμοποιούν τις δικές τους τεχνικές για να παρέχουν τις αποδόσεις τους. Δεν υπάρχει επίσης κατάλληλος δείκτης που οι επενδυτές μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως βάση για να συγκρίνουν τις αποδόσεις τους στις επενδύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων τους.

Ένας άλλος αρνητικός παράγοντας των ιδιωτικών εταιρειών είναι η διάρθρωση των τελών τους. Χρεώνουν συνήθως τους επενδυτές με ετήσιο τέλος δύο τοις εκατό για τη διαχείριση των επενδύσεών τους. Επιπλέον, χρεώνουν επίσης το 20% των κερδών του αμοιβαίου κεφαλαίου στο τέλος του επενδυτικού τους χρονικού διαστήματος. Αυτό μειώνει τις πιθανές αποδόσεις των επενδυτών από την αρχή.

Η κατώτατη γραμμή

Οι επενδύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων θα μπορούσαν να συμβάλουν στη διαφοροποίηση ενός χαρτοφυλακίου και να προσφέρουν δυνατότητες μεγάλης απόδοσης. Ωστόσο, ο εγγενής κίνδυνος αυτών των επενδύσεων σημαίνει ότι δεν είναι κατάλληλοι για όλους. Και έχουν επικριθεί για την κοντόφθαλμη προσέγγισή τους για τη διαχείριση των επενδύσεών τους με τρόπο που δεν δημιουργεί θεμελιώδη ανάπτυξη.