Μετά από τρία συνεχόμενα τρίμηνα απροσδόκητα βαθιές οικονομικές συστολές και δύο χρόνια σοβαρών καταστάσεων ύφεσης, η έβδομη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου ίσως τελικά έπεσε σε κατάθλιψη. Η Βραζιλία, όταν το παιδί της αφίσας για τις οικονομίες με αναδυόμενες αγορές, φαίνεται να υπέκυψε τελικά σε ένα ασταμάτητο φράγμα βλαπτικών μακροοικονομικών γεγονότων και αυτοτραυματισμών τραυμάτων. Ακόμη χειρότερα, η ασυγκράτητη πολιτική διαφθορά και οι σοσιαλιστικές πολιτικές παρεμποδίζουν κάθε πιθανή διόρθωση της πορείας που θα μπορούσε να εμποδίσει τη χώρα να περάσει από έναν οικονομικό βράχο. Εάν η Βραζιλία δεν βρίσκεται σήμερα σε κατάθλιψη, είναι σίγουρα στο χείλος και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το τραβήξει πίσω.

Όταν ο ορισμός της κατάθλιψης είναι έντονα σοβαρή ύφεση, τότε η οικονομία της Βραζιλίας έχει τους περισσότερους βασικούς δείκτες, μεταξύ των οποίων:

• Δύο συνεχείς χρονιές οικονομικής κρίσης

όλο και πιο σοβαρές συνθήκες ύφεσης.

• Τουλάχιστον τρία διαδοχικά τρίμηνα συστολών βαθιάς ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ)

• Αυξημένη ανεργία.

• Οι συνθήκες σταδιακής αύξησης του πληθωρισμού σε μια συρρικνούμενη οικονομία.

• Μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης.

• Πτώση των επενδύσεων. και

• Μείωση της εμπιστοσύνης του κοινού.

Οι οικονομολόγοι προβάλλουν ένα ακόμη έτος συρρίκνωσης του ΑΕΠ εν μέσω υψηλότερου πληθωρισμού, υψηλότερων επιτοκίων και συνεχιζόμενης μείωσης των καταναλωτικών δαπανών και εμπιστοσύνης. Καθώς το νόμισμά της συνεχίζει να χάνει την αξία του ενάντια σε ένα ισχυρό δολάριο ΗΠΑ, οι φόβοι για υπερπληθωρισμό που κατακλύζουν την οικονομία της Βραζιλίας στη δεκαετία του 1980 και του 1990 ανάγονται. Η κεντρική τράπεζα της χώρας εξακολουθεί να αυξάνει τα επιτόκια προκειμένου να αποτρέψει τον πληθωρισμό, αλλά έχει οδηγήσει μόνο σε υψηλότερη ανεργία και μειωμένη ζήτηση από τους καταναλωτές.

Οι οικονομικές δυσκολίες της Βραζιλίας έχουν επιδεινωθεί από ένα δυσλειτουργικό πολιτικό σύστημα παραλύεται από τη διαφθορά και τις επιθέσεις που είναι πιθανό να οδηγήσουν στην εκδίωξη του προέδρου της. Αν και η κυβέρνηση έχει περάσει κάποιες δημοσιονομικές πολιτικές που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τη ζημιά, πολλές από τις πιο επιζήμιες δημοσιονομικές πολιτικές έχουν ψηθεί στο ομοσπονδιακό σύνταγμά της, το οποίο μοιάζει με νομοσχέδιο προϋπολογισμού του Κογκρέσου του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Βραζιλία έχει ένα από τα πιο περίπλοκα και επίπονα συστήματα φορολογίας και κανονισμών στον κόσμο, γεγονός που αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την αναζωογόνηση των επιχειρηματικών επενδύσεων και της παραγωγής.

Πώς μπήκε η Βραζιλία εδώ;

Παρόλο που πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βραζιλία προκαλούνται από μόνα τους και έχουν αυξηθεί εδώ και αρκετό καιρό, πρόσφατα υπέστησαν ένα από τα μεγαλύτερα fiascos όλων των εποχών. Η εμφάνιση της Κίνας ως η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο οδήγησε στη ζήτηση για παραγωγούς βασικών προϊόντων όπως η Βραζιλία.Καθώς η οικονομία της Κίνας μεγάλωσε, το έκανε και η Βραζιλία. Ωστόσο, μετά την ξαφνική κατάρρευση της οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας, η ζήτηση για εμπορεύματα μειώθηκε δραματικά. Ενώ η βασική πηγή της οικονομικής της παραγωγής μειωνόταν, η Βραζιλία συνέχισε να δαπανάει σαν να μην αλλάζει τίποτα. Στο 70% του ΑΕΠ, το χρέος της πλησιάζει τις ελληνικές αναλογίες.

Η κατάρρευση των τιμών των βασικών προϊόντων και η πτώση της παραγωγής εξαπλώθηκαν στην οικονομία της Βραζιλίας σαν μεταδοτική δραστηριότητα, επηρεάζοντας τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς, την κατανάλωση και την εμπιστοσύνη. Η μετάδοση έφτασε σε εποικοδομητικές διαστάσεις όταν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ αποφάσισε να σταματήσει την ποσοτική χαλάρωσή της και να αυξήσει τα επιτόκια. Αυτό έστειλε το πραγματικό νόμισμα της Βραζιλίας σε ένα τσιμπιλίστ, που έχει προκαλέσει διψήφιο πληθωρισμό.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση της Βραζιλίας παραλύθηκε από την πολιτική συγκράτηση. Οι προσπάθειες για τη θέσπιση νομοθεσίας για την ενίσχυση του φορολογικού καθεστώτος της χώρας και την αναζωογόνηση της εμπιστοσύνης παρεμποδίστηκαν από τη βαθιά κομματιώδη δράση και τις έρευνες για τη διαφθορά. Η κυβέρνηση έχει κατορθώσει μόνο να λάβει μικρά μέτρα, όπως το προσωρινό κλείσιμο τμημάτων της κυβέρνησης και το πάγωμα των διακριτικών δαπανών. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αρχίσει να αντιμετωπίζει το σημαντικό εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη: τη μαζική φορολογική και ρυθμιστική υποδομή της Βραζιλίας. Επιπλέον, το σύνταγμά του, που συντάχθηκε το 1988, έχει κωδικοποιήσει τόσα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά δικαιώματα, αφήνει στην ιδιωτική επιχείρηση ελάχιστη ευελιξία ή περιθώριο ανάπτυξης.

Συμπέρασμα

Όλες οι ενδείξεις είναι ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα για τη Βραζιλία πριν βελτιωθούν. Όσο η πολιτική υποδομή της Βραζιλίας παραμένει δυσλειτουργική, θα υπάρξουν ελάχιστα εμπόδια σε οποιαδήποτε σαφή μέτρα που θα μπορούσαν να διασώσουν την οικονομία. Οι υψηλοί φόροι και οι απίστευτα περίπλοκοι κανονισμοί θα εξακολουθήσουν να αποτελούν εμπόδιο για οποιαδήποτε οικονομική ανάκαμψη. Εν τω μεταξύ, ο υπόλοιπος κόσμος θα πρέπει να ανησυχεί πολύ. Ως η έβδομη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, τα δεινά της Βραζιλίας μπορούν να γίνουν γρήγορα τα υπόλοιπα δεινά του κόσμου.