Οι αναλυτές συζητούν εάν το ιρακινό δηνάριο (IQD) είναι μια καλή επένδυση και για τους παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν την τύχη του νομίσματος. Όσοι βλέπουν το δηνάριο (IQD) ως καλή επένδυση το συγκρίνουν με το δηναρίου του Κουβέιτ, το βιετναμέζικο dong και την αιγυπτιακή λίρα (και μάλιστα με τα ευρωπαϊκά νομίσματα στην εποχή του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου) για να πείσουν τους κοινούς επενδυτές ότι τώρα είναι η εποχή να ενεργήσουν. Για να αξιολογήσει αυτούς τους ισχυρισμούς, το άρθρο αυτό θα εξετάσει τις προηγούμενες επιδόσεις του δηναρίου, την υπάρχουσα γεωπολιτική κατάσταση, τυχόν κοινά στοιχεία που υπάρχουν μεταξύ του ιρακινού δηναρίου και των προαναφερθέντων νομισμάτων και του μελλοντικού αναπτυξιακού δυναμικού αυτών των συναφών νομισμάτων.

Δουάρ του Κουβέιτ

Το ιρακινό δηνάριο συγκρίνεται συχνά με το δηναρίου του Κουβέιτ (KWD). Υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ του Ιράκ και του Κουβέιτ. Είναι γεωγραφικοί γείτονες, έχουν πετρελαϊκές οικονομίες, ήταν εχθροί στο παρελθόν και έχουν πολύ παρόμοιες κοινωνίες. Αυτές οι ομοιότητες χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν ισχυρισμούς ότι αναμένουμε παρόμοιες επιδόσεις (μετά από ανατίμηση του δηναρίου από το Ιράκ) μεταξύ των δύο νομισμάτων. Κρατώντας την προσοχή μας στον πόλεμο του Κόλπου και τα επακόλουθά του, ας δούμε την εξέλιξη του νομίσματος του Κουβέιτ.

Ο μύθος για ένα ανατιμημένο ιρακινό δηνάριο εξαφανίζεται εδώ. Δεν υπήρξε καμία ανατίμηση ή μετατροπή του δηναρίου του Κουβέιτ μετά τον πόλεμο του Κόλπου. Όταν το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ το 1990, έκανε το ιρακινό δηνάριο το επίσημο νόμισμα του Κουβέιτ κατά τη διάρκεια της κατοχής. Ένας μεγάλος αριθμός πρωτότυπων χαρτονομισμάτων του Κουβέιτ κλέφθηκε από ιρακινές δυνάμεις. Μετά την απελευθέρωση, το δηναρίου του Κουβέιτ ιδρύθηκε και πάλι ως το επίσημο νόμισμα της χώρας. ωστόσο, αξιωματούχοι ανησυχούσαν για την κατάχρηση μεγάλων ποσών λεηλατημένων χαρτονομισμάτων του Κουβέιτ που έλαβαν οι Ιρακινοί εισβολείς. Προκειμένου να αποφευχθεί η κατάχρηση και οι τυχόν επιπτώσεις στην οικονομία του Κουβέιτ, η κυβέρνηση του Κουβέιτ εξέδωσε νέα χαρτονομίσματα δηναρίου από το Κουβέιτ, διατηρώντας τα επιτόκια πριν το τέλος του πολέμου.

Μετά την εισβολή του Ιράκ το 1990, οι προσπάθειες του Κουβέιτ να διαφοροποιήσουν την οικονομία του σταμάτησαν. Ο πόλεμος ανάγκασε εκατοντάδες επιχειρηματικές μονάδες (συμπεριλαμβανομένων ξένων εταιρειών) να μεταφέρουν τη βάση των δραστηριοτήτων τους στο Ντουμπάι, το Μπαχρέιν και άλλες σταθερές, γειτονικές πόλεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη διάρκεια του πολέμου πυρπολήθηκαν 700 πετρελαιοπηγές στο Κουβέιτ, προκαλώντας την απώλεια 6 εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου κάθε μέρα.

Αλλά το Κουβέιτ ήταν σε θέση να αποκατασταθεί στην μεταπολεμική εποχή. Ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κουβέιτ ήταν σε θέση να ανακάμψει γρήγορα από τον πόλεμο ήταν η υποστήριξη 34 συμμαχικών χωρών υπό την ηγεσία του Σ.Α. Η διεθνής ανταπόκριση, συμπεριλαμβανομένης της έγκαιρης βοήθειας από παγκόσμιους οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, διευκόλυνε επίσης τη γρήγορη ανάκαμψη του Κουβέιτ.

Δυστυχώς, ο ηττημένος, το Ιράκ, κατέληξε να υποφέρει από αυστηρές κυρώσεις στην οικονομία του.Επιπλέον, ο πόλεμος διήρκεσε μόνο επτά μήνες στο Κουβέιτ, ενώ το Ιράκ συνεχίζει να αγωνίζεται μετά από εικοσιένα χρόνια. Οι κοινότητες μεταξύ των δύο χωρών, αν και προωθήθηκαν για να υποστηρίξουν την υπόθεση για το ιρακινό δηνάριο, δεν εφαρμόζονται ρεαλιστικά στην οικονομική κατάσταση των δύο χωρών. Η σημερινή κατάσταση του Ιράκ δεν μοιάζει με ξένη εισβολή (όπως στην περίπτωση του Κουβέιτ). είναι μάλλον μια εσωτερική σύγκρουση που μπορεί να οδηγήσει σε παρατάξεις που κυβερνούν διαφορετικά μέρη της χώρας. Ναι, έχει τη δυνατότητα να επανέλθει στην πορεία ανάκαμψης με βάση διάφορους παράγοντες, αλλά πόσο καιρό θα πάρει παραμένει αβέβαιη. Η πραγματοποίηση οποιωνδήποτε χρηματοοικονομικών επενδύσεων στο Ιράκ (συμπεριλαμβανομένου του δηναρίου) θα ήταν πολύ μεγάλη.

Αιγυπτιακή Λίρα

Η επανάσταση του 2011 στην Αίγυπτο ώθησε τους αναλυτές να το συγκρίνουν με το Ιράκ. Οι ενισχυτές του ιρανικού δηναρίου αναφέρουν τη σχετική σταθερότητα της αιγυπτιακής λίρας (EGP) στην εποχή μετά την επανάσταση. Ισχυρίζονται ότι παρόμοιες αναταραχές συμβαίνουν στο Ιράκ και ότι το ιρακινό δηνάριο θα σταθεροποιηθεί επίσης όπως η αιγυπτιακή λίρα έχει κάνει από την επανάσταση. Αλλά αυτή δεν είναι η πλήρης ιστορία.

Η αιγυπτιακή επανάσταση του 2011 προκάλεσε μια πολιτική, κοινωνική και κρίση ασφάλειας που συνεχίζει να στοιχειώνει τη χώρα και την οικονομία. Δημιούργησε υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα, χρέος, ανεργία, φτώχεια και, κυρίως, υψηλό πληθωρισμό. Τα ποσοστά συναλλάγματος EGP-USD μειώθηκαν επίσης σημαντικά. Τον Φεβρουάριο του 2011, όταν ο πρόεδρος Mubarak έπρεπε να αποχωρήσει μετά την επανάσταση, η συναλλαγματική ισοτιμία ήταν περίπου 5.85 EGP στο δολάριο ΗΠΑ. Από τον Σεπτέμβριο του 2014, το δολάριο ΗΠΑ αγοράζει 7 2 αιγυπτιακές λίρες, σημειώνοντας σημαντική πτώση περίπου 23%. Τα αποθέματα USD της Αίγυπτος ήταν περίπου 36 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και μειώθηκαν στα 16,7 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ κατά την ίδια περίοδο. Οι εγχώριες επιχειρήσεις έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την απώλεια αξίας του νομίσματος. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε βελτίωση ή σταθερότητα στα ποσοστά συναλλάγματος της αιγυπτιακής λίρας μετά την επανάσταση.

Η σημερινή κρίση στην Αίγυπτο είναι πολιτική, πολιτιστική και ίσως θρησκευτική, αλλά δεν είναι τόσο συγκρουσιακή όσο η σύγκρουση στο Ιράκ, όπου δύο μεγάλες εθνότητες, Μεσοποταμιακοί Άραβες και Κούρδοι, και δύο μεγάλες θρησκείες του Ισλάμ, των Σουνιτών και των Σιιτών απειλούν να διαλύσει τα νομικά και φυσικά όρια του ιρακινού κράτους.

Επιπλέον, η αιγυπτιακή λίρα ακολουθεί ένα διαχειριζόμενο καθεστώς επιτοκίων όπου οι συναλλαγματικές ισοτιμίες κυμαίνονται στην ανοικτή αγορά, αλλά ελέγχονται αυστηρά από την κεντρική τράπεζα. Αυτό επιτυγχάνεται από την κεντρική τράπεζα που αγοράζει και πωλεί νόμισμα στα ποσά που απαιτούνται για να κρατήσει το επιτόκιο σε αυστηρό εύρος. Με την επιβολή κανονισμών στο νόμισμά της, τον περιορισμό της ροής εκτός της χώρας, την απαγόρευση συναλλαγών νομισμάτων στη χώρα, τον καθορισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών και τον περιορισμό συναλλαγών μόνο μέσω εξουσιοδοτημένων ανταλλαγών, οι έλεγχοι συναλλάγματος δημιουργούν μια παράλληλη μη εξουσιοδοτημένη αγορά συναλλάγματος (ή «μαύρη αγορά») νοθεύει τη συναλλαγματική ισοτιμία και τη συναλλαγματική ισοτιμία.

Σημαντική μερίδα Αιγυπτίων εργάζονται στο εξωτερικό και μεταφέρουν νόμιμα ξένα νομίσματα στην Αίγυπτο. Επειδή ο τουρισμός είναι ένας από τους μεγαλύτερους τομείς της αιγυπτιακής οικονομίας, οι τουρίστες φέρνουν σε σημαντικό βαθμό και ξένο νόμισμα.Λόγω της πρόσφατης γεωπολιτικής κατάστασης, ωστόσο, ο τουριστικός τομέας έλαβε ένα χτύπημα, αν και η κατάσταση θα μπορούσε να είναι χειρότερη.

Ευτυχώς, τα προβλήματα της Αιγύπτου δεν είναι τόσο σοβαρά όσο το Ιράκ. Η επανάσταση του 2011 ήταν εναντίον ενός καθεστώτος και όχι ενός εθνικού εμφυλίου πολέμου που θα μπορούσε να χωρίσει τη χώρα. Πράγματι, υπάρχουν πολλά θετικά για την οικονομία και το νόμισμα της Αιγύπτου. Παρά τις τρέχουσες προκλήσεις, η Αίγυπτος εξακολουθεί να έχει μικρό εξωτερικό χρέος, το οποίο ανέρχεται σε 87,1% του ΑΕΠ. Με τη νέα κυβέρνηση να προσπαθεί συνεχώς να επιφέρει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αργά ή γρήγορα η επιχειρηματική εμπιστοσύνη και η οικονομία αναμένεται να αναβιώσει. Αυτή η τρέχουσα αβέβαιη φάση μπορεί να συνεχιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά το γενικό πλαίσιο, το σύστημα και τα θεσμικά όργανα συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις πολιτικές προκλήσεις. Η αιγυπτιακή λίρα βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση από το ιρακινό δηνάριο σε σχέση με όλους τους γεωπολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες.

Βιετναμέζικα dong

Κατά τη διάρκεια του πολέμου (1954-1975), το Βιετνάμ χωρίστηκε και χρησιμοποίησε διαφορετικά νομίσματα: το Βόρειο Βιετνάμ και το Νότιο Βιετνάμ dong. Οι οικονομικές ιδεολογίες στις δύο χώρες ήταν επίσης διαφορετικές. Το Βιετνάμ ακολούθησε μια κομμουνιστική, προγραμματισμένη οικονομία και το Νότιο Βιετνάμ ήταν ονομαστικά καπιταλιστικό. Δυστυχώς, ο πόλεμος έπληξε και τις δύο περιοχές. Το νότιο Βιετνάμ, παρά την ξένη βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν μπόρεσε να αντέξει το κόστος και τις επιπτώσεις του πολέμου και ο κομμουνιστικός βορράς υπέφερε πολύ ή περισσότερο.

Η ενοποίηση του βόρειου και του νότιου Βιετνάμ δημιούργησε ένα τυπικό ενοποιημένο νόμισμα το 1978. Η μεταπολεμική κατάσταση του ενοποιημένου Βιετνάμ ήταν θλιβερή, όχι μόνο λόγω των δεινών που προκάλεσαν οι στρατιωτικοί και πολιτικοί θάνατοι αλλά και λόγω της μάζας εξόδου των προσφύγων, συμπεριλαμβανομένων των ειδικευμένων εργαζομένων, των επαγγελματιών και των διανοούμενων που άφησαν τις άσκοπες κενές θέσεις στην οικονομία του Βιετνάμ. Μόλις το 1986, σχεδόν 11 χρόνια μετά τον πόλεμο, το Βιετνάμ κατόρθωσε να ξεκινήσει επίσημα το πρόγραμμα οικονομικής ανανέωσής του με τίτλο "Doi Moi". Το πρόγραμμα αυτό αποσκοπούσε στην καθιέρωση οικονομικού σχεδιασμού της ελεύθερης αγοράς, ενθαρρύνοντας έτσι την ίδρυση ιδιωτικών επιχειρήσεων στον τομέα της παραγωγής, καθώς και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων επιτρέποντας στις ξένες επιχειρήσεις. Μέχρι το 1990, άρχισαν να εμφανίζονται τα αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων: ξεκίνησαν με επιτυχία περισσότερες από 30.000 επιχειρήσεις, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ σταθεροποιήθηκε στο 7% και η φτώχεια μειώθηκε από 50% σε 29%.

Η απλή αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος έχει μακρόχρονη αρνητική επίδραση στην οικονομία της χώρας και στις μελλοντικές της προοπτικές. Αν και το βιετναμέζικο dong αναφέρεται σήμερα ως ένα από τα σταθερά νομίσματα της περιοχής με σημαντικό αναπτυξιακό δυναμικό, είχε το δίκαιο μερίδιο της μεταπολεμικής αναταραχής.

Πέρα από το KWD, το EGP και το VND

Συγκρίνονται μερικές φορές μεταξύ του ιρακινού δηναρίου και των ευρωπαϊκών νομισμάτων μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτές οι συγκρίσεις είναι εξ ολοκλήρου σπάνιες. Στο μέσο του εικοστού αιώνα, ένα ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα θεωρήθηκε ως ένας τρόπος για να τερματιστούν οι εθνικοί πόλεμοι και όλα τα μέρη της συμφωνίας (κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία) επιθυμούσαν να βάλουν πίσω τους την βία για πάντα.Αυτό ασφαλώς δεν είναι η κατάσταση για τις πολλές εχθρικές ομάδες στο Ιράκ.

Το κατώτατο όριο

Το Κουβέιτ και το Βιετνάμ απολάμβαναν υποστήριξη από χώρες εταίρους και παγκόσμιους οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, οι οποίες τους βοήθησαν στην πορεία προς την ανάκαμψη. Εκτός αν παρατηρήσουμε παρόμοια συμμετοχή από επιρροές χώρες και παγκόσμιες οργανώσεις, η κακή κατάσταση του Ιράκ μπορεί να συνεχιστεί ή και να επιδεινωθεί. Οι αστικές αναταραχές της Αιγύπτου μοιάζουν με εκείνες του Ιράκ, αλλά στην πραγματικότητα, τα προβλήματα του Ιράκ είναι πιο δύσκολα από ό, τι στην Αίγυπτο. Εάν το Ιράκ επιλύσει τα πολιτικά του προβλήματα -όχι λιγότερο από τα οποία είναι η ανάπτυξη του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το Ιράκ- μπορεί να έχουν τους φυσικούς πόρους για να χρηματοδοτήσουν μια αναπτυσσόμενη οικονομία. Αλλά αυτό "αν" είναι πολλά χρόνια από τώρα. Μια επένδυση στο ιρακινό δηνάριο είναι ένα μακροπρόθεσμο στοίχημα που πρέπει να ακολουθήσει μια στρατηγική "επενδύσεις και ξεχνάμε".