Από τις περισσότερες από 2 εκατομμύρια καταγγελίες καταναλωτών που συγκέντρωσε η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου κατά τη διάρκεια του 2013, 14% ή περίπου 280.000 αφορούσαν κλοπή ταυτότητας.

Τι είδους απάτη

Το ένα τρίτο αυτών των καταγγελιών για κλοπή ταυτότητας ανέφερε απάτη σχετικά με κυβερνητικά έγγραφα ή οφέλη. Οι καταγγελίες απάτης με πιστωτικές κάρτες συνέβαλαν το 17%. τηλεφωνία ή χρησιμότητα απάτες, 14%? οι καταγγελίες για απάτη τραπεζών αποτελούσαν το 8%. ένα άλλο 6% αφορούσε την απάτη που συνδέεται με την απασχόληση και το 4% αφορούσε την απάτη δανείων. Σύμφωνα με τη μελέτη της στρατηγικής και της έρευνας για την εξαπάτηση ταυτότητας 2014, οι εγκληματίες απάτης ID έκλεψαν 18 δισεκατομμύρια δολάρια το 2013, μια μείωση από τα 21 δισεκατομμύρια δολάρια το 2012,

Αν και αυτό εξακολουθεί να μοιάζει με πολλές καταγγελίες και να χάσει χρήματα, μόνο το 7% των Αμερικανών κατοίκων ηλικίας 16 ετών και άνω αντιμετωπίζει κλοπή ταυτότητας το 2012, σύμφωνα με το Εθνικό Έγκλημα του 2012 Έρευνα Ασθενειών. Ωστόσο, αυτό είναι πολλοί άνθρωποι: σχεδόν 16,6 εκατομμύρια, σύμφωνα με την έρευνα.

Πόσα χρήματα χάνουν

Τα καλά νέα είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων ταυτότητας-κλοπής δεν έχανε τελικά χρήματα. Μόνο το 14% στη μελέτη του 2012 αντιμετώπισε οικονομική ζημία για την οποία δεν επιστράφηκε και μόνο το ήμισυ αυτής της ομάδας έχασε $ 100 ή περισσότερα. Μόνο το 16% αυτής της ομάδας 14% (περίπου 2% όλων των θυμάτων) έχασε $ 1, 000 ή περισσότερα που δεν επιστράφηκαν.

Επιπλέον, πολύ λίγα θύματα κλοπών ταυτότητας είχαν νομικά προβλήματα ως αποτέλεσμα κλοπής ταυτότητας. Και το 86% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν είχαν υποστεί κανένα περιστατικό κλοπής ταυτότητας κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Με αριθμούς σαν αυτούς, ίσως φοβόμαστε περισσότερο την κλοπή ταυτότητας από ό, τι πρέπει να είμαστε.

Πόσο χρόνο οι άνθρωποι χάνουν

Ακόμα, ο χαμένος χρόνος και η ταλαιπωρία μπορεί να είναι σημαντικά προβλήματα για τα θύματα κλοπής ταυτότητας, τα οποία περνούν κατά μέσο όρο 9 ώρες για να διορθώσουν το πρόβλημα. Το χειρότερο πρόβλημα συνέβη στα 1. 1 εκατομμύριο που ανέφεραν ότι κάποιος χρησιμοποίησε τα προσωπικά στοιχεία τους για να ανοίξει με δόλο έναν νέο λογαριασμό - ο οποίος έλαβε κατά μέσο όρο 30 ώρες. Ο μέσος όρος για τα θύματα κατάχρησης λογαριασμών πιστωτικών καρτών: 3 ώρες.

Για το 7% των ερωτηθέντων θύματα, η αναγνώριση κλοπής ταυτότητας χρειάστηκε περισσότερο από ένα χρόνο. Φυσικά, αυτή η στατιστική δεν μας δίνει καμία ιδέα για το πόσες ώρες τα θύματα αυτά δαπανούν για το πρόβλημα. Πραγματοποιούσαν 10 τηλεφωνικές κλήσεις ημερησίως για δύο ώρες κάθε εργάσιμη ημέρα για ολόκληρο το έτος; Ή μήπως γράφουν μία επιστολή το μήνα; Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι περίπου οι μισοί από τους ερωτηθέντες ήταν σε θέση να επιλύσουν το πρόβλημα σε μια ημέρα ή λιγότερο.

Πώς οι άνθρωποι βρουν

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος που οι καταναλωτές ανακάλυψαν ότι ήταν θύματα ήταν όταν ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα επικοινωνούσε μαζί τους. Περίπου τα δύο τρίτα όλων των θυμάτων δεν ήξεραν πώς είχαν κλαπεί οι πληροφορίες τους και περίπου το 90% δεν πίστευαν ότι γνώριζαν τίποτα για τον κλέφτη.

Το έγκλημα κλοπής ταυτότητας που πιθανότατα είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσετε είναι η χρήση ή η απόπειρα χρήσης μιας υπάρχουσας πιστωτικής κάρτας ή τραπεζικού λογαριασμού. Αυτά τα δύο είδη απάτης σημειώθηκαν περίπου στο ίδιο ρυθμό κατά την περίοδο που κάλυπτε η έρευνα. Η Consumer Reports επισημαίνει ότι το 80% των "κλοπών ταυτότητας" που αναφέρει ο καταναλωτής είναι η κλοπή ενός αριθμού πιστωτικής κάρτας ή χρεωστικής κάρτας που δεν είναι πραγματικά κλοπή ταυτότητας και η οποία συχνά δεν προκαλεί οικονομικές απώλειες στον καταναλωτή, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως μηδενική ευθύνη για μη εξουσιοδοτημένες συναλλαγές μέσω πιστωτικών καρτών.

Ο ιστότοπος της εταιρείας TrustedID, μιας εταιρείας Equifax που πωλεί υπηρεσίες προστασίας από την κλοπή ταυτότητας, δηλώνει ότι το μέσο θύμα κλοπής ID "ξοδεύει πάνω από 500 ώρες και περισσότερα από $ 5, 000 για να αποκαταστήσει την πίστωση και το καλό όνομα … του χρόνου τους να συμπληρώνουν χαρτιά, να κλέβουν τηλεφωνήματα και να βεβαιώνουν ένορκες βεβαιώσεις για να προσπαθήσουν να αποδείξουν την αθωότητά τους αφού ανακάλυψαν ότι η ταυτότητά τους έχει κλαπεί. "Το TrustedID δεν δηλώνει την πηγή αυτών των αριθμών, αλλά είναι εντυπωσιακά διαφορετικό από τα ευρήματα της Έρευνας Εκτίμησης Εγκλημάτων Εθνικής Αστυνομίας του 2012 του Γραφείου Δικαιοσύνης.

Πόσο πρέπει να ανησυχείς;

Τι πρέπει να κάνουν οι καταναλωτές για αυτά και για όλα τα άλλα στατιστικά στοιχεία κλοπής ταυτότητας που διαβάζουν; Πρώτον, εξετάστε την πηγή: Έχει το δημόσιο οργανισμό ή η εταιρεία που διαδίδει τα στατιστικά στοιχεία ενδιαφέρον να σας τρομάξει (για παράδειγμα, θα υποστηρίξετε νέους οικονομικούς κανονισμούς ή θα αγοράσετε την υπηρεσία προστασίας από την κλοπή ταυτότητας); Όλα τα στατιστικά στοιχεία που παρουσιάζονται υποστηρίζουν την ατζέντα της οντότητας που τα παρουσιάζει ή είναι ισορροπημένη η προσέγγιση;

Δεύτερον, εξετάστε το μέγεθος του δείγματος και εάν το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό. Εάν τα στατιστικά στοιχεία βασίζονται σε μια έρευνα, για παράδειγμα, πόσοι συμμετέχοντες ερωτήθηκαν και είναι αυτός ο αριθμός αρκετά μεγάλος για να έχει νόημα; Ποιοι τύποι ανθρώπων συνθέτουν το δείγμα και ποιος θα μπορούσε να αποκλειστεί;

Ένα τρίτο δυνητικό πρόβλημα που είναι συχνά δύσκολο να κατανοηθεί είναι πώς ερωτήθηκαν τα ερωτήματα της έρευνας. Η εταιρεία ή ο οργανισμός που διεξάγει την έρευνα μπορεί σκόπιμα ή ακούσια να θέτει ερωτήσεις με τρόπο που να αποθαρρύνει τα αποτελέσματα. Μερικές φορές είναι δύσκολο ή αδύνατο να δούμε τις πραγματικές ερωτήσεις στην έρευνα.

Η κατώτατη γραμμή

Λάβετε υπόψη ότι οι στατιστικές δεν αναφέρουν ποτέ ολόκληρη την ιστορία. Εξετάστε ποια άλλα αποδεικτικά στοιχεία θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ή να αντικρούσουν τα στατιστικά στοιχεία που διαβάζετε. Όταν βλέπετε στατιστικά στοιχεία σχετικά με το πόσα χρήματα χάθηκαν τα θύματα κλοπής ταυτότητας ή πόσα κλέφτες ταυτότητας έκλεψαν, για παράδειγμα, αναζητήστε πληροφορίες σχετικά με το εάν τα θύματα επιστράφηκαν για τις οικονομικές απώλειες που δήλωσαν. Συχνά είναι, χάρη στη μηδενική ευθύνη απάτης σε λογαριασμούς πιστωτικών καρτών και στην περιορισμένη ευθύνη απάτης σε τραπεζικούς λογαριασμούς.

Δείτε επίσης πώς ορίζεται το "θύμα", αν υπάρχει καθόλου. Η οντότητα που προωθεί τη στατιστική μπορεί να ελπίζει ότι υποθέτετε ότι ένα «θύμα» είναι ένας μεμονωμένος καταναλωτής, αλλά οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που χάνουν χρήματα λόγω κλοπής ταυτότητας ενδέχεται επίσης να συμπεριληφθούν στον ορισμό του «θύματος»."Η απειλή για εσάς ως καταναλωτή μπορεί να είναι μικρότερη από ό, τι δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία.