Για τους επενδυτές μετοχών, ο ισολογισμός αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την επένδυση σε μια επιχείρηση, επειδή αντικατοπτρίζει αυτό που η εταιρεία κατέχει και χρωστάει. Η ισχύς του ισολογισμού μιας επιχείρησης μπορεί να αξιολογηθεί με τρεις μεγάλες κατηγορίες μετρήσεων ποιότητας επενδύσεων: την επάρκεια του κεφαλαίου κίνησης, απόδοση των περιουσιακών στοιχείων. και τη δομή κεφαλαιοποίησης.

Ο κύκλος μετατροπής μετρητών (CCC)

Ο κύκλος μετατροπής μετρητών αποτελεί βασικό δείκτη της επάρκειας της θέσης κεφαλαίου κίνησης μιας επιχείρησης. Επιπλέον, το CCC είναι εξίσου σημαντικό με τη μέτρηση της ικανότητας μιας εταιρείας να διαχειρίζεται αποτελεσματικά δύο από τα σημαντικότερα περιουσιακά της στοιχεία - εισπρακτέους λογαριασμούς και απογραφή.

Υπολογίζεται σε ημέρες, το CCC αντικατοπτρίζει το χρόνο που απαιτείται για τη συλλογή επί των πωλήσεων και τον χρόνο που απαιτείται για την αναστροφή του αποθέματος. Όσο μικρότερος είναι αυτός ο κύκλος, τόσο το καλύτερο. Τα μετρητά είναι βασιλιά και τα έξυπνα διευθυντικά στελέχη γνωρίζουν ότι το ταχέως μετακινούμενο κεφάλαιο κίνησης είναι πιο επικερδές από το δεσμευτικό μη παραγωγικό κεφάλαιο κίνησης σε περιουσιακά στοιχεία.

-

DIO - Ημέρες Πληρωτέα Εξαιρετικά Δεν υπάρχει ενιαία βέλτιστη μέτρηση για DIO - το CCC, το οποίο επίσης αναφέρεται ως κύκλος λειτουργίας μιας επιχείρησης. Κατά κανόνα, ο κύκλος μετατροπής μετρητών μιας εταιρείας θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τον τύπο του προϊόντος ή της υπηρεσίας που παρέχει και τα χαρακτηριστικά της βιομηχανίας.

Οι επενδυτές που αναζητούν την ποιότητα των επενδύσεων σε αυτόν τον τομέα του ισολογισμού μιας επιχείρησης πρέπει να παρακολουθούν το CCC για μεγάλο χρονικό διάστημα (για παράδειγμα πέντε έως 10 έτη) και να συγκρίνουν τις επιδόσεις του με εκείνες της συναγωνιστές. Η συνέπεια και / ή οι μειώσεις στον κύκλο λειτουργίας είναι θετικά σήματα. Αντίθετα, οι ασταθείς χρόνοι συλλογής ή / και η αύξηση του αποθέματος στο χέρι δεν είναι γενικά θετικοί δείκτες ποιότητας επενδύσεων.

Ο Δείκτης Κύκλου Εργασιών Περιουσιακών Στοιχείων

Ενσώματες ακινητοποιήσεις (PP & E) ή πάγια περιουσιακά στοιχεία είναι ένας από τους "μεγάλους" αριθμούς στον ισολογισμό μιας εταιρείας. Στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύει συχνά το μοναδικό μεγαλύτερο στοιχείο των συνολικών περιουσιακών στοιχείων μιας επιχείρησης. Οι αναγνώστες θα πρέπει να σημειώσουν ότι ο όρος

πάγια περιουσιακά στοιχεία

είναι η σύντομη περιγραφή του οικονομικού επαγγελματία για τα PP & E, αν και η επενδυτική βιβλιογραφία αναφέρεται ενίοτε στο σύνολο των μη κυκλοφορούντων περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας ως πάγια περιουσιακά στοιχεία. Η επένδυση μιας επιχείρησης σε ακίνητα εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τη δραστηριότητά της. Ορισμένες επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερη ένταση κεφαλαίου από άλλες. Οι παραγωγοί φυσικών πόρων και μεγάλου κεφαλαιουχικού εξοπλισμού απαιτούν μεγάλο ποσό επενδύσεων παγίου κεφαλαίου. Οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών και οι παραγωγοί λογισμικού χρειάζονται σχετικά μικρό αριθμό παγίων. Οι κύριοι κατασκευαστές έχουν κατά κανόνα περίπου το 30% έως 40% του ενεργητικού τους σε PP & E. Κατά συνέπεια, οι δείκτες κύκλου εργασιών των παγίων θα διαφέρουν μεταξύ των διαφόρων βιομηχανιών. Ο λόγος κύκλου εργασιών των παγίων υπολογίζεται ως:

Τα μέσα πάγιων στοιχείων ενεργητικού μπορούν να υπολογιστούν διαιρώντας τα PP & E δύο χρήσεων στο τέλος του έτους (π.χ., 2004 και 2005 PP & E διαιρούμενα κατά δύο).

Αυτός ο δείκτης δείκτη κύκλου εργασιών σταθερού περιουσιακού στοιχείου, ο οποίος εξετάστηκε με την πάροδο του χρόνου και σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό, δίνει στον επενδυτή μια ιδέα για το πόσο αποτελεσματικά η διαχείριση μιας επιχείρησης χρησιμοποιεί αυτό το μεγάλο και σημαντικό περιουσιακό στοιχείο. Πρόκειται για ένα ακατέργαστο μέτρο της παραγωγικότητας των πάγιων περιουσιακών στοιχείων μιας επιχείρησης, σε σχέση με τη δημιουργία πωλήσεων. Όσο υψηλότερος είναι ο αριθμός των επαναλήψεων PP & E, τόσο το καλύτερο. Προφανώς, οι επενδυτές θα πρέπει να αναζητήσουν συνεκτικότητα ή να αυξήσουν τα ποσοστά του κύκλου εργασιών ως θετικές επενδυτικές ιδιότητες του ισολογισμού.

Ο δείκτης αποδοτικότητας των στοιχείων ενεργητικού

Η απόδοση των περιουσιακών στοιχείων (ROA) θεωρείται λόγος κερδοφορίας - δείχνει πόσα εταιρεία κερδίζει από τα

συνολικά περιουσιακά στοιχεία

. Παρ 'όλα αυτά, αξίζει να δείτε τον δείκτη ROA ως δείκτη απόδοσης του ενεργητικού. Ο δείκτης ROA (ποσοστό) υπολογίζεται ως: Το μέσο ενεργητικό μπορεί να υπολογιστεί διαιρώντας τα συνολικά στοιχεία του ενεργητικού δύο χρήσεων (ex 2004 και 2005 PP & E διαιρούμενα κατά 2).

Ο λόγος ROA εκφράζεται ως ποσοστιαία απόδοση, συγκρίνοντας το καθαρό εισόδημα, την κατώτατη γραμμή της κατάστασης εσόδων, με το μέσο ενεργητικό. Ένα υψηλό ποσοστό απόδοσης συνεπάγεται καλά διαχειριζόμενα περιουσιακά στοιχεία. Και εδώ, ο δείκτης ROA χρησιμοποιείται καλύτερα ως συγκριτική ανάλυση της ίδιας της ιστορικής απόδοσης μιας εταιρείας και με εταιρείες που ασκούν παρόμοια επιχειρηματική δραστηριότητα.

Ο αντίκτυπος των άϋλων περιουσιακών στοιχείων

Πολυάριθμα μη φυσικά περιουσιακά στοιχεία θεωρούνται άυλα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία μπορούν ουσιαστικά να ταξινομηθούν σε τρεις διαφορετικούς τύπους: πνευματική ιδιοκτησία (διπλώματα ευρεσιτεχνίας, δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, εμπορικά σήματα, εμπορικά σήματα κ.λπ.) κεφαλαιοποιημένα έξοδα) και αγόρασε υπεραξία (το κόστος μιας επένδυσης που υπερβαίνει τη λογιστική αξία).

Δυστυχώς, υπάρχει μικρή ομοιομορφία στις παρουσιάσεις ισολογισμού για άυλα περιουσιακά στοιχεία ή στην ορολογία που χρησιμοποιείται στους τίτλους λογαριασμού. Συχνά, τα άυλα στοιχεία είναι θαμμένα σε άλλα περιουσιακά στοιχεία και αποκαλύπτονται μόνο σε σημείωση στα οικονομικά.

Τα δολάρια που εμπλέκονται στην πνευματική ιδιοκτησία και οι αναβαλλόμενες χρεώσεις γενικά δεν είναι ουσιώδεις και, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν δικαιολογούν πολύ αναλυτικό έλεγχο. Εντούτοις, οι επενδυτές ενθαρρύνονται να ρίξουν μια προσεκτική ματιά στο ποσό της αγορασθείσας υπεραξίας στον ισολογισμό μιας εταιρείας, επειδή ορισμένοι επαγγελματίες επενδύσεων δεν αισθάνονται άνετα με ένα μεγάλο ποσό αγορασμένης υπεραξίας. Η σημερινή "ομορφιά" που αποκτάται μερικές φορές μετατρέπεται σε "θηρίο" του αύριο. Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν η τιμή αγοράς που καταβάλλεται από την απορροφούσα εταιρεία ήταν πραγματικά εύλογη αξία. Η επιστροφή στην απορροφώσα εταιρεία θα πραγματοποιηθεί μόνο εάν, στο μέλλον, είναι σε θέση να μετατρέψει την απόκτηση σε θετικά κέρδη.

Οι συντηρητικοί αναλυτές θα αφαιρέσουν το ποσό της αγορασθείσας υπεραξίας από τα ίδια κεφάλαια για να φθάσουν στην καθαρή αξία μιας εταιρείας. Ελλείψει ακριβούς αναλυτικής μέτρησης για να κρίνετε την επίδραση αυτής της έκπτωσης, δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε απλή κοινή λογική.Εάν η έκπτωση της αγορασθείσας υπεραξίας έχει σημαντική αρνητική επίδραση στην καθαρή θέση της εταιρείας, θα πρέπει να είναι θέμα ανησυχίας για τους επενδυτές. Για παράδειγμα, ένας ισολογισμός μέτριας μόχλευσης μπορεί να φανεί πραγματικά άσχημος εάν οι οφειλές του υπερβαίνουν σοβαρά την πραγματική κεφαλαιακή του θέση.

Οι εταιρείες αποκτούν άλλες εταιρείες, έτσι η αγορασθείσα υπεραξία είναι ένα γεγονός της ζωής στην οικονομική λογιστική. Ωστόσο, οι επενδυτές πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά ένα σχετικά μεγάλο ποσό αγορασθείσας υπεραξίας σε έναν ισολογισμό. Ο αντίκτυπος αυτού του λογαριασμού στην ποιότητα των επενδύσεων ενός ισολογισμού πρέπει να εκτιμηθεί από την άποψη του συγκριτικού μεγέθους του προς τα ίδια κεφάλαια και του ποσοστού επιτυχίας της εταιρείας με τις εξαγορές. Αυτό είναι πραγματικά μια κρίση κρίσης, αλλά αυτή που πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά.

Η κατώτατη γραμμή

Τα στοιχεία ενεργητικού αντιπροσωπεύουν στοιχεία αξίας που η εταιρεία κατέχει, έχει στην κατοχή της ή οφείλει. Από τα διάφορα είδη αντικειμένων που κατέχει μια εταιρεία. οι απαιτήσεις, τα αποθέματα, τα ΤΠ & Ε και τα άυλα στοιχεία είναι γενικά οι τέσσερις μεγαλύτεροι λογαριασμοί στην πλευρά του ενεργητικού ενός ισολογισμού. Ως εκ τούτου, ένας ισχυρός ισολογισμός βασίζεται στην αποτελεσματική διαχείριση αυτών των μεγάλων τύπων περιουσιακών στοιχείων και ένα ισχυρό χαρτοφυλάκιο βασίζεται στη γνώση του τρόπου ανάγνωσης και ανάλυσης των οικονομικών καταστάσεων.