α:

Οι επενδυτές θα πρέπει να ερμηνεύουν τις εισπρακτέες πληροφορίες σχετικά με τον ισολογισμό μιας εταιρείας ως χρήματα που η εταιρεία έχει εύλογη διαβεβαίωση ότι θα πληρώσει οι πελάτες της σε καθορισμένη ημερομηνία στο μέλλον. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία σταθερή εγγύηση ότι μια εταιρεία θα καταβάλει τα χρήματα που οφείλει.

Στον ισολογισμό μιας εταιρείας, η γραμμή εισπρακτέων λογαριασμών αντιπροσωπεύει χρήματα που οφείλουν οι πελάτες της για αγαθά ή υπηρεσίες που παρέχονται. Ας υποθέσουμε ότι η XYZ Company συμφωνεί να πουλήσει το προϊόν της αξίας 500 000 $ του πελάτη ABC σε καθαρό 90 όρους, πράγμα που σημαίνει ότι ο πελάτης έχει 90 ημέρες πληρωμής. Στο σημείο πώλησης, η λογιστική έχει ως εξής: Η Εταιρεία XYZ καταγράφει τα $ 500, 000 ως απαίτηση χρεώνοντας τον λογαριασμό εισπρακτέων λογαριασμών της. Επειδή τα χρήματα ταξινομούνται ως έσοδα στην εταιρεία κατά τη στιγμή της πώλησης, και όχι όταν εισπράττονται πραγματικά τα μετρητά, γίνεται επίσης πίστωση 500.000 δολαρίων στον λογαριασμό εσόδων στον ισολογισμό, ο οποίος ισορροπεί την εγγραφή. Όταν ο πελάτης πληρώνει, ελπίζουμε ότι εντός των 90 ημερών που παραχωρήθηκαν, η XYZ Company ανακατατάσσει τα 500.000 δολάρια ως μετρητά στον ισολογισμό της, χρεώνοντας τον λογαριασμό μετρητών και πιστώνοντας το λογαριασμό εισπρακτέων λογαριασμών.

Οι απαιτήσεις από πελάτες, όπως τα μετρητά, θεωρούνται περιουσιακά στοιχεία. Ένα περιουσιακό στοιχείο είναι κάτι πολύτιμο που μια εταιρεία κατέχει ή ελέγχει. Οι απαιτήσεις από πελάτες θεωρούνται πολύτιμες επειδή αντιπροσωπεύουν χρήματα που οφείλονται συμβατικά σε μια επιχείρηση από τους πελάτες της. Στην ιδανική περίπτωση, όταν μια εταιρεία έχει υψηλά επίπεδα απαιτήσεων, σημαίνει ότι θα είναι εξολοκλήρου με μετρητά σε καθορισμένη ημερομηνία στο μέλλον.

Δεν είναι εγγυημένη η είσπραξη των απαιτήσεων από λογαριασμούς σε μετρητά. Για διάφορους λόγους, οι πελάτες παραμελούν να πληρώσουν τα χρήματα που οφείλουν κατά καιρούς. Από το παραπάνω παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ο πελάτης ABC έπεσε σε πτώχευση μετά την αγορά του από την εταιρεία XYZ πριν από την καταβολή του λογαριασμού ή ότι βρέθηκε αφερέγγυος. Παρόλο που ο πελάτης έχει νομική υποχρέωση να πληρώσει, δεν μπορεί να το κάνει αν δεν έχει τα χρήματα. Οι απαιτήσεις που μια εταιρεία δεν αναμένει να εισπράξει, αντί να αναταξινομηθούν ως μετρητά, μεταφέρονται σε λογαριασμό κατά των περιουσιακών στοιχείων στον ισολογισμό γνωστό ως αποζημίωση για επισφαλείς λογαριασμούς.

Τα βασικά στοιχεία των επενδύσεων υπαγορεύουν τη διεξαγωγή περαιτέρω έρευνας σχετικά με τις απαιτήσεις των εταιρικών λογαριασμών. Ακριβώς επειδή οι απαιτήσεις αποτελούν περιουσιακό στοιχείο δεν σημαίνει ότι τα υψηλά επίπεδα τους πρέπει να θεωρούνται ομοιόμορφα καλές. Όταν μια εταιρεία έχει υψηλά επίπεδα απαιτήσεων σε σχέση με τα μετρητά της, αυτό συχνά δείχνει χαλαρές επιχειρηματικές πρακτικές στη συγκέντρωση του χρέους της. Τα χαμηλά επίπεδα απαιτήσεων είναι μια άλλη αιτία ανησυχίας, καθώς μερικές φορές αυτό σημαίνει ότι το τμήμα οικονομικών της εταιρείας δεν είναι ανταγωνιστικό με τους όρους της.

Ένας άλλος λογαριασμός ισολογισμού για την προσεκτική ανάλυση είναι το επίδομα για επισφαλείς λογαριασμούς. Μια απότομη αύξηση αυτού του λογαριασμού είναι ένας πιθανός δείκτης ότι η εταιρεία εκδίδει πίστωση σε πιο ριψοκίνδυνους πελάτες. λαμβάνουν υπόψη αυτές τις πληροφορίες κατά την ανάλυση των απαιτήσεων της εταιρείας. Ελέγξτε τον εισπρακτέο κύκλο εργασιών της εταιρείας, υπολογιζόμενο με τη διαίρεση των συνολικών πωλήσεών της σε πίστωση για μια χρονική περίοδο από το μέσο υπόλοιπο εισπρακτέων λογαριασμών της κατά το χρονικό αυτό διάστημα. Ένας μεγάλος αριθμός εδώ δείχνει ότι η εταιρεία είναι αποτελεσματική στη συλλογή των απαιτήσεων της.