Το επίπεδο έκθεσης σε κίνδυνο που αναλαμβάνει ένας επενδυτής είναι θεμελιώδους σημασίας για το σύνολο της επενδυτικής διαδικασίας. Παρ 'όλα αυτά, οι επενδυτές συχνά παρερμηνεύουν αυτό το ζήτημα και τόσο οι μεσίτες όσο και οι επενδυτές μπορούν να αφιερώνουν πολύ λίγο χρόνο για να καθορίσουν τα κατάλληλα επίπεδα κινδύνου.
Υπάρχουν άρθρα, βιβλία και πινακίδες που ζυγίζουν έξω εκεί που ασχολούνται με την κατηγοριοποίηση του κινδύνου για πρακτικούς επενδυτικούς σκοπούς. Ωστόσο, πολλοί επενδυτές δεν έχουν δει ποτέ αυτή τη λογοτεχνία ή, κατά τη στιγμή της επένδυσης, δεν το καταλαβαίνουν. Κατά συνέπεια, πολλοί άνθρωποι απλώς ελέγχουν "μεσαίου κινδύνου" σε μια φόρμα, σκέπτοντας, αρκετά κατανοητό, ότι κάπου μεταξύ των δύο άκρων "θα πρέπει να είναι σωστό".

Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει, καθώς τα προϊόντα συχνά παρουσιάζονται εσφαλμένα ως μεσαία ή χαμηλού κινδύνου. Επιπλέον, η κατάλληλη κατηγορία για έναν επενδυτή εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η ηλικία, η στάση απέναντι στον κίνδυνο και το επίπεδο των περιουσιακών στοιχείων που κατέχει ο επενδυτής. Σε αυτό το άρθρο, θα σας παρουσιάσουμε τον κίνδυνο χαρτοφυλακίου και θα σας δείξουμε πώς να σιγουρευτείτε ότι δεν παίρνετε περισσότερο κίνδυνο από ό, τι νομίζετε. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Προσδιορισμός κινδύνου και πυραμίδα κινδύνου .)

Πώς λειτουργεί στην πράξη;
Πολύ λίγοι άνθρωποι είναι πραγματικά επενδυτές υψηλού κινδύνου. Για τους περισσότερους, ως εκ τούτου, ένα χαρτοφυλάκιο όλων των μετοχών δεν είναι ούτε κατάλληλο ούτε επιθυμητό. Τα διακριτικά εισοδήματα μπορούν σίγουρα να τεθούν στο χρηματιστήριο, αλλά ακόμα κι αν δεν χρειάζεστε αυτά τα χρήματα για να επιβιώσετε, μπορεί ακόμα να είναι δύσκολο να δείτε τα πλεονάζοντα κεφάλαια να εξαφανίζονται μαζί με ένα απομεινάρια.

Ως αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το επίπεδο του διαθέσιμου εισοδήματός τους, πολλοί άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι με ένα ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο που εκτελεί σταθερά και όχι ένα χαρτοφυλάκιο υψηλότερου κινδύνου που μπορεί είτε να ανεβαίνει στα ύψη είτε να πέφτει κάτω από το βράχο. Ένα χαρτοφυλάκιο μεσαίου / χαμηλού κινδύνου που αποτελείται από περίπου 20% έως 60% σε μετοχές είναι το βέλτιστο εύρος για τους περισσότερους ανθρώπους. Ένα χαρτοφυλάκιο καλαθιού όλων των αυγών σε ένα με 75% + μετοχές είναι κατάλληλο για σπάνια λίγα. (Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την κατασκευή χαρτοφυλακίου και τη διαφοροποίηση, ανατρέξτε στο Η σημασία της διαφοροποίησης , Σημαντικές δυσλειτουργίες στην κατασκευή χαρτοφυλακίου και Το πιο θεμελιώδες στοιχείο που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι το ποσοστό ενός χαρτοφυλακίου που εισέρχεται σε μετοχές είναι ο βασικός παράγοντας για τον προσδιορισμό του προφίλ κινδύνου του. Οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ότι ένα χαρτοφυλάκιο χαμηλού κινδύνου αποτελείται από 15-40% μετοχές. Ο μεσαίος κίνδυνος κυμαίνεται από 40-60%. Ο υψηλός κίνδυνος είναι γενικά από 70% προς τα πάνω. Σε όλες τις περιπτώσεις, το υπόλοιπο χαρτοφυλάκιο αποτελείται από κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων χαμηλότερου κινδύνου, όπως ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια χρηματαγοράς, κεφάλαια ακινήτων και μετρητά. Μερικοί πωλητές πιέζουν την τύχη τους … και δικοί σας!

Υπάρχουν κάποιες εταιρείες και σύμβουλοι που ενδέχεται να προτείνουν ένα χαρτοφυλάκιο υψηλότερου κινδύνου - αν το κάνουν, προσέξτε. Είναι

θεωρητικά

δυνατό για ένα χαρτοφυλάκιο να είναι τόσο καλά διαχειριζόμενο ότι αποτελείται κυρίως από μετοχές και έχει μεσαίο κίνδυνο.Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά και το ποσοστό των μετοχών στο συνολικό χαρτοφυλάκιο αποκαλύπτει το επίπεδο κινδύνου αρκετά αξιόπιστα.
Κατά γενικό κανόνα, αν οι επενδύσεις σας ποτέ πέσουν σε αξία κατά 20-30%, πρόκειται για επένδυση υψηλού κινδύνου. Επομένως, είναι επίσης δυνατό να μετρήσετε το επίπεδο κινδύνου εξετάζοντας το μέγιστο ποσό που θα μπορούσατε να χάσετε με ένα συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο.

Αυτό είναι προφανές αν κοιτάξετε μια ασφαλέστερη επένδυση, όπως ένα ταμείο ομολόγων. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να μειωθεί κατά περίπου 10%. Και πάλι, υπάρχουν άκρα όταν είναι περισσότερο, αλλά γενικά, οι διακυμάνσεις είναι πολύ

χαμηλότερες από ό, τι για τις μετοχές.

Γιατί λοιπόν οι άνθρωποι καταλήγουν σε υψηλότερα επίπεδα κινδύνου από ό, τι θέλουν; Ένα πιθανό πρόβλημα είναι ότι ο κλάδος συχνά κερδίζει περισσότερα χρήματα από την πώληση περιουσιακών στοιχείων υψηλότερου κινδύνου, δημιουργώντας τον πειρασμό να τους συστήσουν σύμβουλοι. (Για να μάθετε περισσότερα, διαβάστε Ο μεσίτης σας ενεργεί στο συμφέρον σας; )

Επίσης, οι επενδυτές μπορούν εύκολα να μπουν στον πειρασμό από τις τεράστιες αποδόσεις που μπορούν να κερδίσουν στις αγορές ταύρων. Τείνουν να μην σκεφτούν πιθανές ζημίες και μπορεί να θεωρήσουν δεδομένο ότι οι διαχειριστές κεφαλαίων και οι μεσίτες τους θα έχουν κάποιο τρόπο να ελαχιστοποιήσουν ή να αποτρέψουν τις απώλειες. Παρά την πιθανή ανοδική πορεία, όταν οι αγορές μετοχών υποβαθμιστούν, οι περισσότερες επενδύσεις με βάση μετοχές μειώνονται. Για το λόγο αυτό, ο σημαντικότερος και αξιόπιστος τρόπος πρόληψης των απωλειών και των δυσάρεστων εκπλήξεων είναι να τηρηθούν οι βασικοί κανόνες κατανομής των περιουσιακών στοιχείων και

ποτέ

να μην εισέλθουν περισσότερα χρήματα στη χρηματιστηριακή αγορά από ό, τι αντιστοιχεί στο επίπεδο κινδύνου που είναι κατάλληλη για εσάς. (Για περαιτέρω ανάγνωση, ανατρέξτε στο

Επίτευξη της Βέλτιστης Κατανομής Ενεργητικού και Στρατηγικές Κατανομής Ενεργητικού .) Οι γραμμές διαίρεσης κινδύνου είναι σαφείς Εάν υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επενδυτές, είναι η απόφαση για το πόσο πηγαίνει στο χρηματιστήριο, σε αντίθεση με τις ασφαλέστερες και λιγότερο ασταθείς επενδύσεις . Υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κατηγοριών υψηλού, μέσου και χαμηλού κινδύνου. Εάν βεβαιωθείτε ότι το επίπεδο κινδύνου του χαρτοφυλακίου σας ταιριάζει στο επιθυμητό επίπεδο κινδύνου, θα είστε στο σωστό δρόμο.