α:

Η περιθωριακή ανάλυση διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διοίκηση της οικονομίας, στη μελέτη και εφαρμογή οικονομικών εννοιών, στις διαχειριστικές αποφάσεις. Η ιδέα είναι να προβλέψουμε και να μετρήσουμε τον αντίκτυπο των ανά μονάδα αλλαγών στους στόχους ενός οργανισμού, προσδιορίζοντας τελικά την βέλτιστη κατανομή των πόρων λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς της επιχείρησης.

Η αξία της περιθωριακής ανάλυσης

Το μεγαλύτερο μέρος της μικροοικονομικής θεωρίας του περιθωριοποίησης αναπτύχθηκε από τον καθηγητή και οικονομολόγο του πανεπιστημίου του Cambridge Alfred Marshall. Δηλώνει ότι η παραγωγή είναι επωφελής μόνο για μια επιχείρηση, όταν τα οριακά έσοδα υπερβαίνουν το οριακό κόστος και είναι πολύ ευεργετικό όταν η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Για παράδειγμα, ένας κατασκευαστής παιχνιδιών πρέπει να παράγει παιχνίδια μόνο μέχρις ότου το οριακό κόστος ισούται με το οριακό όφελος. Με τη διάσπαση των αποφάσεων σε μετρήσιμα, μικρότερα κομμάτια, ο διαχειριστής παιχνιδιών μπορεί να βελτιστοποιήσει τα κέρδη.

Η περιθωριακή ανάλυση έχει εφαρμογή αρκετά έξω από το φάσμα των κερδοσκοπικών διαδικασιών παραγωγής. Κάθε απόφαση κατανομής πόρων μπορεί να επωφεληθεί από περιθωριακή ανάλυση, εφόσον το κόστος και τα οφέλη είναι αναγνωρίσιμα.

Οριακή εφαρμογή στην πρακτική οικονομική ανάλυση

Ας υποθέσουμε ότι μια εταιρεία είναι σε θέση να μετρήσει τα πρόσθετα οφέλη και το κόστος μιας επιπλέον οικονομικής δραστηριότητας. Η θεωρία της περιθωριακής ανάλυσης δηλώνει ότι κάθε φορά που το οριακό όφελος υπερβαίνει το οριακό κόστος, ο διευθυντής πρέπει να αυξήσει τη δραστηριότητα για να φτάσει στο υψηλότερο καθαρό όφελος. Ομοίως, εάν το οριακό κόστος είναι υψηλότερο από το οριακό όφελος, η δραστηριότητα πρέπει να μειωθεί.

Τα μειωμένα έξοδα, το πάγιο κόστος και το μέσο κόστος δεν επηρεάζουν την οριακή ανάλυση. Δεν έχουν σημασία για τη μελλοντική βέλτιστη λήψη αποφάσεων. Η περιθωριακή ανάλυση μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο ό, τι συμβαίνει εάν η επιχείρηση προσλαμβάνει έναν επιπλέον υπάλληλο, παράγει ένα επιπλέον προϊόν, αφιερώνει επιπλέον χώρο στην έρευνα και ούτω καθεξής.

Οι διευθυντές πρέπει επίσης να κατανοήσουν την έννοια του κόστους ευκαιρίας. Ας υποθέσουμε ότι ένας διευθυντής γνωρίζει ότι διαθέτει χώρο στον προϋπολογισμό για να προσλάβει έναν επιπλέον εργαζόμενο. Η περιθωριακή ανάλυση του λέει ότι ένας πρόσθετος εργαζόμενος στο εργοστάσιο παρέχει καθαρό οριακό όφελος. Αυτό δεν κάνει απαραίτητα τη μίσθωση σωστή απόφαση. Ας υποθέσουμε ότι γνωρίζει επίσης ότι η πρόσληψη πρόσθετου πωλητή αποφέρει ακόμη μεγαλύτερο καθαρό οριακό όφελος. Σε αυτήν την περίπτωση, η πρόσληψη ενός εργάτη στο εργοστάσιο είναι μια λανθασμένη απόφαση, διότι είναι ανεπαρκής.