Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένα ποσοστό που να μην προκαλεί εντελώς κίνδυνο;

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ (Νοέμβριος 2024)

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ (Νοέμβριος 2024)
Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένα ποσοστό που να μην προκαλεί εντελώς κίνδυνο;
Anonim
α:

Δεν είναι δυνατό να υπάρχει ένα ποσοστό που να μην είναι απόλυτα επικίνδυνο. Ο μηδενικός συντελεστής απόδοσης είναι μια θεωρητική κατασκευή που βασίζεται στα περισσότερα μοντέλα τιμολόγησης. Ορίζεται ως το ελάχιστο ποσό απόδοσης που ένας επενδυτής είναι διατεθειμένος να λάβει σε ένα περιουσιακό στοιχείο χωρίς κίνδυνο. Τα ριψοκίνδυνα περιουσιακά στοιχεία θεωρείται ότι έχουν ένα συντελεστή απόδοσης ίσο με το ποσοστό άνευ κινδύνου συν ένα ασφάλιστρο κινδύνου.

Στην πράξη, η απόδοση των κρατικών ομολόγων συνήθως λαμβάνεται ως το ποσοστό χωρίς κίνδυνο. Ο πραγματικός συντελεστής που χρησιμοποιείται - για παράδειγμα, η απόδοση του ομολογιακού δανείου των 90 ημερών (δεσμός Τ) έναντι του δεκαετούς ομολόγου - μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε. Με βάση αυτά τα θεμέλια, οι επενδυτές μπορούν να εκτιμήσουν το κατάλληλο ποσοστό απόδοσης των περιουσιακών στοιχείων με διαφορετικά επίπεδα κινδύνου.

Φυσικά, ακόμη και τα κρατικά ομόλογα του Ηνωμένου Βασιλείου δεν είναι απολύτως χωρίς κίνδυνο. Ο οργανισμός αξιολόγησης της Standard & Poor's υποβάθμισε το κρατικό χρέος των ΗΠΑ το 2011, αν και αυτό δεν είχε τεράστιο αντίκτυπο στην αγορά κρατικών τίτλων ή τη χρήση των αποδόσεων των ομολόγων Τ ως στάση για το ποσοστό αποδόσεων χωρίς κίνδυνο . Ωστόσο, η κατάσταση υπογράμμισε το ερώτημα εάν υπάρχει πράγματι ένα ποσοστό χωρίς κίνδυνο και πώς μπορεί να εκτιμηθεί με ακρίβεια.

Το ζήτημα έχει πιο σοβαρές επιπτώσεις στις μικρότερες ή λιγότερο σταθερές οικονομίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η χρησιμοποίηση της αποδόσεως των κρατικών ομολόγων ως ποσοστού άνευ κινδύνου μπορεί να αποτελέσει μια εύκολη συντομογραφία για την τιμολόγηση άλλων περιουσιακών στοιχείων, αλλά δεν πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το δημόσιο χρέος είναι κυριολεκτικά (ή ακόμη και σχεδόν) χωρίς κινδύνους. Οι κυβερνήσεις μπορούν και κάνουν αδυναμία πληρωμής των χρεών τους. Η κρίση χρέους της Αργεντινής το 2002 είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα.

Έτσι, αν και ο συντελεστής χωρίς κινδύνους διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στα μοντέλα οικονομικών και τιμολογίων περιουσιακών στοιχείων, δεν πρέπει να ληφθεί πολύ κυριολεκτικά.