Το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης ξεκίνησε σε μια πρωτόγονη μορφή όταν οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου. ωστόσο, έχει παρουσιάσει μια μάλλον σταθερή και ταχεία πρόοδο τα τελευταία χρόνια και έχει γίνει μια διεθνής δυναμική η οποία, λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων, έχει αυξηθεί σε ταχύτητα και κλίμακα, έτσι ώστε οι χώρες και στις πέντε ηπείρους να έχουν πληγεί και να ασχολούνται.

Τι είναι η παγκοσμιοποίηση;

Η παγκοσμιοποίηση ορίζεται ως μια διαδικασία η οποία βασίζεται σε διεθνείς στρατηγικές και αποσκοπεί στην επέκταση των επιχειρησιακών δραστηριοτήτων σε παγκόσμιο επίπεδο και κατακρημνίστηκε από τη διευκόλυνση των παγκόσμιων επικοινωνιών λόγω τεχνολογικών εξελίξεων και κοινωνικοοικονομικών, πολιτικών και τις περιβαλλοντικές εξελίξεις.

Ο στόχος της παγκοσμιοποίησης είναι να παρέχει στους οργανισμούς μια ανώτερη ανταγωνιστική θέση με χαμηλότερο λειτουργικό κόστος, να κερδίζει μεγαλύτερο αριθμό προϊόντων, υπηρεσιών και καταναλωτών. Αυτή η προσέγγιση του ανταγωνισμού επιτυγχάνεται μέσω της διαφοροποίησης των πόρων, της δημιουργίας και της ανάπτυξης νέων επενδυτικών ευκαιριών με το άνοιγμα πρόσθετων αγορών και την πρόσβαση σε νέες πρώτες ύλες και πόρους. Η διαφοροποίηση των πόρων είναι μια επιχειρηματική στρατηγική που αυξάνει την ποικιλία των επιχειρηματικών προϊόντων και υπηρεσιών σε διάφορους οργανισμούς. Η διαφοροποίηση ενισχύει τα θεσμικά όργανα μειώνοντας τους οργανωτικούς παράγοντες κινδύνου, εξάπτοντας συμφέροντα σε διαφορετικούς τομείς, εκμεταλλευόμενοι τις ευκαιρίες της αγοράς και αποκτώντας εταιρείες οριζόντιες και κάθετες.

Τα βιομηχανικά ή αναπτυγμένα έθνη είναι συγκεκριμένες χώρες με υψηλό επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης και πληρούν ορισμένα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια που βασίζονται στην οικονομική θεωρία, όπως το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), ο βιομηχανοποιητικός δείκτης και ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης (HDI) όπως ορίζεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ). Χρησιμοποιώντας αυτούς τους ορισμούς, ορισμένες βιομηχανικές χώρες είναι: Ηνωμένο Βασίλειο, Βέλγιο, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Σουηδία, Ελβετία και Ηνωμένες Πολιτείες.

ΔΕΙΤΕ:

Τι είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου; Στοιχεία της παγκοσμιοποίησης

Τα στοιχεία της παγκοσμιοποίησης περιλαμβάνουν το ΑΕΠ, την εκβιομηχάνιση και τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης (HDI). Το ΑΕΠ είναι η αγοραία αξία όλων των έτοιμων προϊόντων και υπηρεσιών που παράγονται εντός των συνόρων μιας χώρας σε ένα έτος και χρησιμεύει ως μέτρο της συνολικής οικονομικής παραγωγής μιας χώρας. Η βιομηχανικοποίηση είναι μια διαδικασία η οποία, με γνώμονα την τεχνολογική καινοτομία, πραγματοποιεί την κοινωνική αλλαγή και την οικονομική ανάπτυξη μετατρέποντας μια χώρα σε ένα εκσυγχρονισμένο βιομηχανικό ή ανεπτυγμένο έθνος. Ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης περιλαμβάνει τρεις συνιστώσες: το προσδόκιμο ζωής, τη γνώση και την εκπαίδευση του πληθυσμού μιας χώρας, που μετράται από τον αλφαβητισμό των ενηλίκων, και το εισόδημα.

Ο βαθμός στον οποίο ένας οργανισμός είναι παγκοσμιοποιημένος και διαφοροποιημένος έχει τις στρατηγικές που χρησιμοποιεί για να επιδιώξει μεγαλύτερες αναπτυξιακές και επενδυτικές ευκαιρίες.

Ο οικονομικός αντίκτυπος στις αναπτυγμένες χώρες

Η παγκοσμιοποίηση αναγκάζει τις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν σε διαφορετικές στρατηγικές που βασίζονται σε νέες ιδεολογικές τάσεις που προσπαθούν να εξισορροπήσουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα τόσο του ατόμου όσο και της κοινότητας στο σύνολό της. Αυτή η αλλαγή επιτρέπει στις επιχειρήσεις να ανταγωνίζονται σε όλο τον κόσμο και επίσης σηματοδοτεί μια δραματική αλλαγή για τους ηγέτες των επιχειρήσεων, το εργατικό δυναμικό και τη διοίκηση, εγκρίνοντας θεμιτά τη συμμετοχή των εργαζομένων και της κυβέρνησης στην ανάπτυξη και εφαρμογή πολιτικών και στρατηγικών της εταιρείας. Η μείωση του κινδύνου μέσω της διαφοροποίησης μπορεί να επιτευχθεί μέσω της συμμετοχής της εταιρείας σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και μέσω της συνεργασίας με τοπικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις.

SEE: Αξιολογώντας τον Κίνδυνο Χώρας για Διεθνείς Επενδύσεις

Η παγκοσμιοποίηση φέρνει την αναδιοργάνωση σε διεθνές, εθνικό και υποεθνικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, φέρνει την αναδιοργάνωση της παραγωγής, το διεθνές εμπόριο και την ολοκλήρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτό επηρεάζει τις καπιταλιστικές οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις, μέσω πολυμέσων και μικροοικονομικών φαινομένων, όπως η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο μετασχηματισμός των συστημάτων παραγωγής επηρεάζει την ταξική δομή, την εργασιακή διαδικασία, την εφαρμογή της τεχνολογίας και τη δομή και οργάνωση του κεφαλαίου. Η παγκοσμιοποίηση θεωρείται πλέον περιθωριοποίηση των λιγότερο μορφωμένων και χαμηλής ειδίκευσης εργαζομένων. Η επέκταση των επιχειρήσεων δεν θα συνεπάγεται αυτόματα αυξημένη απασχόληση. Επιπλέον, μπορεί να προκαλέσει υψηλή αμοιβή κεφαλαίου, λόγω της μεγαλύτερης κινητικότητάς της σε σχέση με την εργασία.

Το φαινόμενο φαίνεται να οδηγείται από τρεις μεγάλες δυνάμεις: παγκοσμιοποίηση όλων των αγορών προϊόντων και χρηματοπιστωτικών αγορών, τεχνολογία και απορρύθμιση. Η παγκοσμιοποίηση των αγορών προϊόντων και των χρηματοπιστωτικών αγορών αναφέρεται στην αυξημένη οικονομική ολοκλήρωση στην εξειδίκευση και στις οικονομίες κλίμακας, γεγονός που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο εμπόριο χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών μέσω τόσο των ροών κεφαλαίων όσο και της διασυνοριακής δραστηριότητας εισόδου. Ο τεχνολογικός παράγοντας, συγκεκριμένα η τηλεπικοινωνία και η διαθεσιμότητα πληροφοριών, διευκόλυναν την απομακρυσμένη παράδοση και παρείχαν νέα κανάλια πρόσβασης και διανομής, αλλάζοντας ταυτόχρονα τις βιομηχανικές δομές για χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες επιτρέποντας την είσοδο μη τραπεζικών οντοτήτων, όπως οι τηλεπικοινωνίες και οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας.

Η απελευθέρωση αφορά την ελευθέρωση του λογαριασμού κεφαλαίου και των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών σε προϊόντα, αγορές και γεωγραφικές τοποθεσίες. Ενσωματώνει τις τράπεζες προσφέροντας ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, επιτρέπει την είσοδο νέων παρόχων και αυξάνει την πολυεθνική παρουσία σε πολλές αγορές και περισσότερες διασυνοριακές δραστηριότητες.

Σε μια παγκόσμια οικονομία, η δύναμη είναι η ικανότητα μιας επιχείρησης να διοικεί τόσο υλικά και άυλα περιουσιακά στοιχεία που δημιουργούν την πίστη των πελατών, ανεξάρτητα από την τοποθεσία. Ανεξάρτητα από το μέγεθος ή τη γεωγραφική θέση, μια εταιρεία μπορεί να ανταποκριθεί στα παγκόσμια πρότυπα και να αξιοποιήσει τα παγκόσμια δίκτυα, να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει ως παγκόσμιος σκεπτόμενος, κατασκευαστής και έμπορος, χρησιμοποιώντας τα μέγιστα πλεονεκτήματα: τις έννοιες, τις ικανότητες και τις συνδέσεις του.

Ευεργετικές επιδράσεις

Μερικοί οικονομολόγοι έχουν θετικές προοπτικές όσον αφορά τις καθαρές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στην οικονομική ανάπτυξη. Αυτά τα αποτελέσματα έχουν αναλυθεί με την πάροδο των ετών από διάφορες μελέτες που επιχειρούν να μετρήσουν τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στις οικονομίες των διαφόρων εθνών χρησιμοποιώντας μεταβλητές όπως το εμπόριο, οι ροές κεφαλαίων και το άνοιγμά τους, το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ, τις άμεσες ξένες επενδύσεις. Αυτές οι μελέτες εξέτασαν τις επιδράσεις διαφόρων παραγόντων της παγκοσμιοποίησης στην ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας στοιχεία διασταυρούμενων δεδομένων χρονολογικών σειρών σχετικά με το εμπόριο, τις ξένες επενδύσεις και τις επενδύσεις χαρτοφυλακίου. Παρόλο που παρέχουν μια ανάλυση των μεμονωμένων συνιστωσών της παγκοσμιοποίησης για την οικονομική ανάπτυξη, ορισμένα από τα αποτελέσματα είναι ασαφή ή και αντιφατικά. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, τα πορίσματα αυτών των μελετών φαίνονται να υποστηρίζουν τη θετική θέση των οικονομολόγων, αντί για αυτή που έχει η δημόσια και μη οικονομοκρατική άποψη.

Το εμπόριο μεταξύ των εθνών μέσω της χρήσης συγκριτικών πλεονεκτημάτων προωθεί την ανάπτυξη, η οποία αποδίδεται σε μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του ανοίγματος στις εμπορικές ροές και του επηρεασμού της οικονομικής ανάπτυξης και των οικονομικών επιδόσεων. Επιπλέον, υπάρχει ισχυρή θετική σχέση μεταξύ των ροών κεφαλαίων και των επιπτώσεών τους στην οικονομική ανάπτυξη.

Ο αντίκτυπος των ξένων άμεσων επενδύσεων στην οικονομική ανάπτυξη είχε θετική επίδραση στις οικονομικές χώρες και αύξηση του εμπορίου και των άμεσων ξένων επενδύσεων, με αποτέλεσμα υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Η εμπειρική έρευνα που εξετάζει τις επιδράσεις διαφόρων παραγόντων της παγκοσμιοποίησης στην ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας χρονολογικές σειρές και διασταυρούμενα στοιχεία σχετικά με το εμπόριο, τις άμεσες ξένες επενδύσεις και τις επενδύσεις χαρτοφυλακίου, διαπίστωσε ότι μια χώρα τείνει να έχει χαμηλότερο βαθμό παγκοσμιοποίησης εάν δημιουργήσει υψηλότερα έσοδα από τους εμπορικούς φόρους. Περαιτέρω στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει θετική επίδραση στην ανάπτυξη σε χώρες που είναι αρκετά πλούσιες, όπως και οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες.

Η Παγκόσμια Τράπεζα αναφέρει ότι η ολοκλήρωση με τις παγκόσμιες κεφαλαιαγορές μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες, χωρίς να υπάρχουν ισχυρά εγχώρια χρηματοπιστωτικά συστήματα. Επιπλέον, οι χώρες της παγκοσμιοποίησης έχουν χαμηλότερες αυξήσεις στις δημόσιες δαπάνες και τους φόρους και χαμηλότερα επίπεδα διαφθοράς στις κυβερνήσεις τους.

Ένα από τα δυνητικά οφέλη της παγκοσμιοποίησης είναι η παροχή ευκαιριών για τη μείωση της μακροοικονομικής μεταβλητότητας στην παραγωγή και την κατανάλωση μέσω της διαφοροποίησης του κινδύνου.

Επιβλαβείς επιδράσεις

Οι μη οικονομολόγοι και το ευρύ κοινό αναμένουν ότι τα έξοδα που συνδέονται με την παγκοσμιοποίηση θα αντισταθμίσουν τα οφέλη, ειδικά βραχυπρόθεσμα. Οι λιγότερο εύπορες χώρες από εκείνες των βιομηχανικών χωρών ενδέχεται να μην έχουν τις ίδιες εξαιρετικά ευνοϊκές συνέπειες από την παγκοσμιοποίηση ως πλουσιότερες χώρες, μετρούμενες κατά κεφαλήν ΑΕΠ κλπ. Αν και το ελεύθερο εμπόριο αυξάνει τις ευκαιρίες για το διεθνές εμπόριο, αυξάνει επίσης τον κίνδυνο αποτυχίας μικρότερες εταιρείες που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν παγκοσμίως. Επιπλέον, το ελεύθερο εμπόριο μπορεί να αυξήσει το κόστος παραγωγής και εργασίας, συμπεριλαμβανομένων υψηλότερων μισθών για πιο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, γεγονός που μπορεί και πάλι να οδηγήσει σε εξωτερική ανάθεση θέσεων εργασίας από χώρες με υψηλότερους μισθούς.

Οι εγχώριες βιομηχανίες σε ορισμένες χώρες ενδέχεται να απειληθούν εξαιτίας συγκριτικών ή απόλυτων πλεονεκτημάτων άλλων χωρών σε συγκεκριμένες βιομηχανίες. Ένας άλλος πιθανός κίνδυνος και επιβλαβής επίδραση είναι η υπερβολική χρήση και η κατάχρηση των φυσικών πόρων για την ικανοποίηση νέων αυξημένων απαιτήσεων στην παραγωγή αγαθών.

ΔΡΑΣΗ: Η συζήτηση για την παγκοσμιοποίηση

Η κατώτατη γραμμή

Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη της παγκοσμιοποίησης είναι η παροχή ευκαιριών για τη μείωση της μακροοικονομικής μεταβλητότητας στην παραγωγή και την κατανάλωση μέσω της διαφοροποίησης του κινδύνου. Οι συνολικές ενδείξεις της επίδρασης της παγκοσμιοποίησης στη μακροοικονομική μεταβλητότητα της παραγωγής δείχνουν ότι αν και τα άμεσα αποτελέσματα είναι ασαφή στα θεωρητικά μοντέλα, η χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση βοηθά στη διαφοροποίηση της παραγωγικής βάσης ενός έθνους και οδηγεί σε αύξηση της εξειδίκευσης της παραγωγής. Ωστόσο, η εξειδίκευση της παραγωγής, με βάση την έννοια του συγκριτικού πλεονεκτήματος, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μεγαλύτερη αστάθεια σε συγκεκριμένες βιομηχανίες εντός μιας οικονομίας και κοινωνίας ενός έθνους. Με το πέρασμα του χρόνου, οι επιτυχείς επιχειρήσεις, ανεξάρτητα από το μέγεθος, θα είναι αυτές που αποτελούν μέρος της παγκόσμιας οικονομίας.

ΔΕΙΤΕ: Η Διεθνής Επένδυση προσφέρει πραγματικά Διαφοροποίηση;