α:

Οι οικονομίες κλίμακας είναι μια οικονομική ιδέα που περιγράφει την αύξηση της παραγωγής, έτσι ώστε οι δαπάνες που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της παραγωγής να κατανέμονται σε αυξημένο όγκο παραγωγής. Όταν αυξάνεται η παραγωγή, μειώνεται το σταθερό κόστος παραγωγής ανά μονάδα. Για παράδειγμα, αν μια φαρμακευτική εταιρεία αναπτύξει μια νέα θεραπεία, τα έξοδα έρευνας και ανάπτυξης είναι σταθερό κόστος. Μόλις το φάρμακο θεωρηθεί βιώσιμο και εγκριθεί για διανομή, ο παρασκευαστής φαρμάκων δοκιμάζει οικονομίες κλίμακας καθώς αυξάνεται η παραγωγή και η πώληση του φαρμάκου. Οι μειωμένες ανά μονάδα δαπάνες ανάπτυξης μειώνονται για κάθε επιπλέον μονάδα που πωλείται.

Η εξειδίκευση μπορεί να οδηγήσει σε οικονομίες κλίμακας επειδή επιτρέπει την αύξηση της παραγωγής. Η οικονομική θεωρία δείχνει ότι η εξειδίκευση συμβάλλει στην ανάπτυξη. Η εξειδίκευση, από οικονομική άποψη, σημαίνει ότι εστιάζουμε σε ένα έργο παρά σε πολλαπλά καθήκοντα προς την παραγωγική παραγωγή. Αυτό υποστηρίζει την ανάπτυξη ως εξειδίκευση της εργασίας, για παράδειγμα, επιτρέπει στους εργαζόμενους να τελειοποιήσουν ένα έργο αντί να επικεντρωθούν σε πολλούς. Καθώς οι εργαζόμενοι γίνονται πιο έμπειροι σε ένα εξειδικευμένο καθήκον, γίνονται πιο αποτελεσματικές και αυξάνεται η παραγωγή.

Μια γραμμή συναρμολόγησης για μια κατασκευαστική εταιρεία παρέχει ένα χρήσιμο παράδειγμα εξειδίκευσης που οδηγεί σε οικονομίες κλίμακας. Ας υποθέσουμε ότι ένας κατασκευαστής ποδηλάτων έχει 10 εργαζόμενους ο καθένας συγκεντρώνοντας 10 ποδήλατα ταυτόχρονα. Εάν ο κατασκευαστής ποδηλάτων μεταβεί σε μια γραμμή συναρμολόγησης στο εργοστάσιό του, κάθε ένας από τους 10 εργαζόμενους επικεντρώνεται σε μια εξειδικευμένη πτυχή της διαδικασίας συναρμολόγησης, αυξάνοντας την απόδοση και επιτρέποντας την παραγωγή επιπλέον ποδηλάτων. Επειδή η παραγωγή αυξάνεται, το σταθερό κόστος παραγωγής, όπως το κτίριο και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τη συναρμολόγηση των ποδηλάτων, κατανέμονται σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό προϊόντων, επιτυγχάνοντας έτσι οικονομίες κλίμακας.