α:

Τα συμπεράσματα των οικονομολόγων συμπεριφοράς σχετικά με την αποστροφή κινδύνου μπορούν να συνοψιστούν καλύτερα με τη φράση "απώλειες αργαλειού μεγαλύτερες από τα κέρδη". Από την άποψη της συμπεριφοράς, ο πόνος της απώλειας είναι πάντα μεγαλύτερος από τη χαρά της νίκης.

Η οικονομική συμπεριφορά εξετάζει την οικονομική συμπεριφορά από ψυχολογική άποψη και όχι μικροοικονομική. Οι οικονομικοί παράγοντες δεν θεωρούνται ως μεγιστοποιητές χρησιμότητας ή ακόμη και ορθολογικοί. Αντίθετα, οι αποφάσεις τους αναλύονται για ενδείξεις σχετικά με τις πραγματικές προτιμήσεις και προκαταλήψεις. Το πεδίο έχει εξελιχθεί σε εξέχουσα θέση. οι άνθρωποι κάνουν πολλές οικονομικές αποφάσεις που ενημερώνονται από την ψυχολογία και όχι από τους αριθμούς.

Η θεωρία των προοπτικών είναι ένας από αυτούς τους τομείς. Προκάλεσε νεοκλασικές οικονομικές αντιλήψεις συμπεριφοράς, τεκμηριώνοντας την τάση των ανθρώπων να συμπεριφέρονται με διαφορετικό τρόπο σε κίνδυνο ανάλογα με το αν αντιμετωπίζουν πιθανή απώλεια ή πιθανό κέρδος.

Η λήψη αποφάσεων σε κίνδυνο είναι μια διαδικασία δύο σταδίων, σύμφωνα με τη θεωρία της προοπτικής. Πρώτον, η απόφαση εκδίδεται ή απλουστεύεται όσον αφορά τα πιθανά κέρδη και τις ζημίες της. Η πληρωμή $ 10 για την ευκαιρία να κερδίσετε ένα νέο αυτοκίνητο συνεπάγεται απώλεια $ 10 και μια μικρή πιθανότητα να αποκτήσετε ένα νέο αυτοκίνητο.

Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει την αξιολόγηση, η οποία αποτελεί μια συνοπτική εκτίμηση της πιθανότητας διαφορετικών αποτελεσμάτων και της αξίας τους για το άτομο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η "πιθανότητα" δεν σημαίνει απαραίτητα μια πραγματική αριθμητική πιθανότητα. Αντίθετα, αναφέρεται στη γενική εκτίμηση του ατόμου για κάτι που συμβαίνει. Ο υπεύθυνος λήψης αποφάσεων μπορεί να αποφασίσει ότι υπάρχει περίπου 5% πιθανότητα να κερδίσει το αυτοκίνητο, ακόμη και αν η πραγματική πιθανότητα είναι μόνο 0,005%. Η θεωρία προοπτικών διαπιστώνει επίσης ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να υπερβαίνουν τις χαμηλές πιθανότητες.

Υπάρχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά της διαδικασίας λήψης αποφάσεων που περιγράφεται από τη θεωρία της προοπτικής. Πρώτον, η θεωρία αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν αποφάσεις σε κενό. Η δαπάνη $ 10 για την πιθανότητα να κερδίσετε μπορεί να αισθάνεται πολύ διαφορετική ανάλογα με το αν τα $ 10 βρέθηκαν στο πάτωμα λίγα λεπτά πριν ή αν το άτομο μόλις έχασε $ 100 σε παρόμοια παίγνια. Αυτό το σύνολο σύγκρισης ονομάζεται σημείο αναφοράς.

Δεύτερον, οι πιθανές απώλειες ή κέρδη πλησιέστερα στο σημείο αναφοράς δίδονται σε υψηλότερη τιμή από εκείνες που απέχουν πολύ από το σημείο αναφοράς. Για όσους έχουν ήδη ξοδέψει 100 δολάρια σε παρόμοια παιχνίδια, άλλα 10 δολάρια μπορεί να φανούν αρκετά δαπανηρά. Για όσους έχουν ήδη δαπανήσει $ 1, 000 σε αυτά τα παίγνια, άλλα 10 δολάρια μπορεί να φαίνονται σαν τίποτα.

Τρίτον, και κυρίως από την άποψη του κινδύνου, η θεωρία θεωρεί ότι οι ζημίες είναι πιο οδυνηρές από ό, τι τα κέρδη είναι ευχάριστα. Με άλλα λόγια, υπάρχει περισσότερος πόνος στην απώλεια $ 10 από ό, τι υπάρχει ευχαρίστηση να κερδίσετε $ 10.

Αυτή η σχέση εξηγεί γιατί η πλαισίωση χαρακτηριστικών τόσο εμφανής στην έρευνα συμπεριφοράς: κανένας διοργανωτής του διαγωνισμού στο σωστό μυαλό του δεν θα περιγράψει το παραπάνω στοίχημα ως "σχεδόν 100% ορισμένο τρόπο να χάσει $ 10!" Αντίθετα, είναι πλαισιωμένο από άποψη πολύ μεγάλου δυναμικού κέρδους σε σχέση με το κόστος εισόδου. Το κέρδος πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το ποσό στη γραμμή, διαφορετικά οι περισσότεροι άνθρωποι θα καθορίσουν ότι ο κίνδυνος δεν αξίζει τον κόπο.