α:

Για να χρηματοδοτήσετε επιχειρήσεις, όλες οι επιχειρήσεις πρέπει να συγκεντρώσουν χρήματα, που ονομάζονται κεφάλαια. Γενικά, το κεφάλαιο προέρχεται από δύο πηγές: τους επενδυτές και το χρέος.

Σκεφτείτε μια εταιρεία που μόλις ξεκινάει. Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης μπορεί να αντλήσει κεφάλαια μέσω επενδυτών ή να πουλήσει μετοχές μετοχών, που ονομάζεται χρηματοδότηση ιδίων κεφαλαίων. Οποιαδήποτε χρηματοδότηση δεν χρηματοδοτείται από τα ίδια κεφάλαια, χρηματοδοτείται από το χρέος, συμπεριλαμβανομένων των δανείων και των ομολόγων.

Κανένα είδος κεφαλαίου δεν έχει τα μειονεκτήματά του, μεταξύ των οποίων ο επικεφαλής είναι ότι ούτε είναι ελεύθερος. Τόσο το χρέος όσο και το μετοχικό κεφάλαιο φέρουν κάποια τιμή. Οι μέτοχοι απαιτούν μερίσματα και οι τράπεζες απαιτούν την καταβολή τόκων από δάνεια. Οι επιχειρήσεις πρέπει να παρακολουθούν το κόστος άντλησης κεφαλαίων για να εξασφαλίσουν ότι οι δράσεις χρηματοδοτούνται με τον πλέον οικονομικά αποδοτικό τρόπο.

Όταν αξιολογεί την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής χρηματοδότησης εταιρειών, οι αναλυτές χρησιμοποιούν έναν υπολογισμό που ονομάζεται σταθμισμένο μέσο κόστος κεφαλαίου (WACC) για να καθορίσει πόσο μια εταιρεία καταλήγει να πληρώνει για τα κεφάλαια που αυξάνει. Αυτός ο σταθμισμένος μέσος όρος υπολογίζεται εφαρμόζοντας πρώτα συγκεκριμένα βάρη στο κόστος τόσο των ιδίων κεφαλαίων όσο και του χρέους. Το σταθμισμένο κόστος του χρέους στη συνέχεια πολλαπλασιάζεται με το αντίστροφο του συντελεστή εταιρικού φόρου ή 1 μείον το φορολογικό συντελεστή, για να ληφθεί υπόψη η φορολογική ασπίδα που ισχύει για τις πληρωμές τόκων. Τέλος, το σταθμισμένο κόστος των ιδίων κεφαλαίων και του χρέους συσσωρεύεται για να καταστεί το συνολικό σταθμισμένο μέσο κόστος κεφαλαίου.

Ο καθορισμός του κόστους του κεφαλαίου μπορεί να είναι μάλλον δύσκολος, ειδικά όσον αφορά την ισότητα. Ωστόσο, ο καθορισμός των αντίστοιχων βαρών τους είναι αρκετά απλή. Επειδή αυτή η εξίσωση υποθέτει ότι το σύνολο του κεφαλαίου προέρχεται είτε από χρέος είτε από ίδια κεφάλαια, ο καθορισμός σταθμίσεων είναι τόσο απλός όσο ο υπολογισμός του ποσοστού του συνολικού κεφαλαίου που προέρχεται από κάθε πηγή.

Για παράδειγμα, υποθέστε ότι μια νέα εκκίνηση αυξάνει τα κεφάλαια των 500.000 δολαρίων από τους επενδυτές και παίρνει ένα τραπεζικό δάνειο συνολικού ύψους $ 300.000. Η απαιτούμενη απόδοση της επένδυσης των μετόχων ή το κόστος συμμετοχής είναι 4% και το επιτόκιο του δανείου είναι 8. 5%. Ο συντελεστής εταιρικού φόρου για το έτος, που ονομάζεται επίσης και το προεξοφλητικό επιτόκιο, είναι 30%. Δεδομένου ότι το συνολικό ποσό των κεφαλαίων που αντλήθηκαν είναι $ 800.000, το ποσοστό των ιδίων κεφαλαίων στο συνολικό κεφάλαιο είναι $ 500.000 / $ 800.000 ή 0. 625. Δεδομένου ότι το χρέος και τα ίδια κεφάλαια είναι τα μόνα είδη κεφαλαίων, το ποσοστό του χρέους είναι ίσο σε 1 μείον το ποσοστό των ιδίων κεφαλαίων ή 0. 375. Αυτό επιβεβαιώνεται από την εκτέλεση του αρχικού υπολογισμού χρησιμοποιώντας το χρέος αντί για τα ίδια κεφάλαια: $ 300, 000 / $ 800, 000 είναι 0. 375. Για να υπολογίσετε το WACC, το αντίστοιχο κόστος κεφαλαίου και ενσωματώνει το συντελεστή φορολογίας εταιρειών: (0,625 * .04) + (0.375 *. 085 * (1,3)) = 0,473 ή 4,73%.

Οι αξίες του χρέους και της καθαρής θέσης μπορούν να υπολογιστούν χρησιμοποιώντας είτε τη λογιστική αξία είτε την αγοραία αξία. Η λογιστική αξία αναφέρεται στην αξία ενός περιουσιακού στοιχείου όπως καταχωρήθηκε στον ισολογισμό ή στην πραγματική του αξία, ενώ η αγοραία αξία αναφέρεται στην αξία ενός περιουσιακού στοιχείου εάν διαπραγματεύεται σε μια ρύθμιση δημοπρασίας. Επειδή οι αξίες του χρέους και της ισότητας επηρεάζουν εγγενώς τον υπολογισμό των αντίστοιχων συντελεστών στάθμισης, είναι σημαντικό να προσδιοριστεί ποιος τύπος αποτίμησης είναι ο καταλληλότερος δεδομένου του πλαισίου του υπολογισμού. Οι υπολογισμοί που περιλαμβάνουν το αναμενόμενο κόστος του νέου κεφαλαίου, όπως στο παραπάνω παράδειγμα, χρησιμοποιούν την αγοραία αξία του κεφαλαίου.