α:

Ένα νέο έργο έχει οικονομικό νόημα μόνον εάν η καθαρή τρέχουσα αξία (NPV) με έκπτωση υπερβαίνει το αναμενόμενο κόστος χρηματοδότησης. Πριν από τη δημιουργία προϋπολογισμού για ένα νέο έργο, μια επιχείρηση πρέπει να αξιολογήσει το συνολικό επίπεδο κινδύνου του έργου σε σχέση με τις συνήθεις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Τα έργα υψηλότερου κινδύνου απαιτούν μεγαλύτερο προεξοφλητικό επιτόκιο από το ιστορικό σταθμισμένο μέσο κόστος κεφαλαίου της εταιρείας (WACC). Το αντίθετο ισχύει για έργα χαμηλού κινδύνου, όπου η εταιρεία πρέπει επίσης να εργάζεται για έργα που είναι πιθανό να προσθέσουν αρκετή αξία για να αντισταθμίσουν οποιονδήποτε κίνδυνο και αυτό συνεπάγεται προβολή κερδοφορίας.

Υπάρχουν τρεις κοινές μέθοδοι προβολής κερδών για μια νέα πράξη: καθαρή παρούσα αξία, εσωτερική απόδοση και περίοδο αποπληρωμής. Μια επιχείρηση συχνά εκτελεί και τα τρία από αυτά προτού λάβει μια απόφαση, παρόλο που συχνά λαμβάνονται αποφάσεις με βάση ποια μορφή ταιριάζει καλύτερα με τα κριτήρια επιλογής. Οι περίοδοι αποπληρωμής, για παράδειγμα, τείνουν να είναι πιο χρήσιμες σε περιόδους αβέβαιης ρευστότητας. Η NPV είναι ίσως η πιο παγκοσμίως αποδεκτή από αυτές τις τρεις τεχνικές αποτίμησης.

Για να έχει νόημα κάποιο σχέδιο, τα αναμενόμενα κέρδη πρέπει να υπερβούν το αναμενόμενο κόστος χρηματοδότησης. Αυτοί είναι σημαντικοί αριθμοί που προσεγγίζουν σωστά. Εάν η εταιρεία υποτιμά κατά λάθος τα κεφαλαιακά της κόστη με ένα ακόμη μικρό περιθώριο, το έργο μπορεί να δείξει υψηλότερη NPV και να φαίνεται σαν μια καλή ιδέα. Η υπερεκτίμηση του κόστους κεφαλαίου μπορεί να δείξει ζημία και η εταιρεία μπορεί να περάσει μια καλή ευκαιρία.

Η διοίκηση πρέπει να έχει ήδη μια καλή ιδέα για το σταθμισμένο μέσο κόστος κεφαλαίου της εταιρείας. Αυτό θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλες τις πηγές κεφαλαίου, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων μετοχών, των ομολόγων και άλλων μορφών χρέους. Οι επιχειρήσεις χαμηλού κινδύνου τείνουν να αποκτούν κεφάλαια με λιγότερο ακριβό επιτόκιο, είτε με δάνεια με χαμηλότερη πληρωμή τόκων είτε με επενδυτές σε μετοχές που έχουν χαμηλότερη απαιτούμενη απόδοση.

Η εκτίμηση του κόστους του χρέους είναι απλή - πρόβλεψη του ποσοστού έκδοσης νέων χρεών. Αυτό συχνά διαφέρει από το σημερινό μέσο όρο του ανεξόφλητου χρέους ή το μέσο ιστορικό ποσοστό δανεισμού της εταιρείας. το κόστος δανεισμού αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και η επικέντρωση σε τρέχοντες μέσους όρους μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένο κόστος υπολογισμού κεφαλαίου. Επίσης, πρέπει να ενσωματωθούν οι φόροι και οι περισσότεροι εμπειρογνώμονες θεωρούν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν τον οριακό φορολογικό συντελεστή και όχι τον πραγματικό φορολογικό συντελεστή.

Η αναγνώριση του κόστους μετοχικού κεφαλαίου είναι πιο δύσκολη. Παρόλο που σχεδόν όλες οι εταιρείες ξεκινούν με την επιστροφή χωρίς κίνδυνο - βάσει των επιτοκίων του υπουργείου Οικονομικών - δεν υπάρχει ευρεία συναίνεση σχετικά με τα ποσοστά που θα χρησιμοποιήσουν. Κάποιοι προτιμούν γραμματόσημα τρίμηνης διάρκειας, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν δεκαετή χρεόγραφα.Αυτές οι δύο επενδύσεις είναι συχνά εκατοντάδες μονάδες βάσης και μπορούν να κάνουν μια πραγματική διαφορά στο κόστος των εκτιμήσεων κεφαλαίου.

Μόλις διακανονιστεί το επιτόκιο χωρίς κίνδυνο, τότε η εταιρεία πρέπει να βρει το ασφάλιστρο κινδύνου για την έκθεση στην αγορά μετοχών πάνω από το ποσοστό χωρίς κίνδυνο. Ο αριθμός αυτός πρέπει να ενημερώνεται τακτικά από την εταιρεία για να υπολογίζει το σημερινό κλίμα της αγοράς. Το τελευταίο βήμα για να υπολογίσετε το κόστος των μετοχών είναι να βρείτε το beta. Και πάλι, δεν υπάρχει ευρεία συναίνεση σχετικά με το σωστό χρονικό πλαίσιο για αυτό.

Το τελευταίο βήμα είναι να υπολογίσουμε αναλόγως το λόγο χρέους προς ίδια κεφάλαια και το κόστος κεφαλαίου. Μόλις υπολογιστεί το WACC, προσαρμόστε τον για σχετικό κίνδυνο και συγκρίνετε με την καθαρή παρούσα αξία του έργου.