α:

Οι τράπεζες συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων πιστωτικών ιδρυμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες. ο συνδυασμός τραπεζών κλασματικών αποθεματικών και της Ομοσπονδιακής Ασφαλιστικής Εταιρείας Καταθέσεων (FDIC), η προστασία έχει δημιουργήσει τραπεζικό περιβάλλον με περιορισμένους κινδύνους δανεισμού. Για να αντισταθμιστεί αυτό, τρεις ξεχωριστοί ρυθμιστικοί φορείς, ο FDIC, η Federal Reserve και ο Comptroller του νομίσματος, αναθεωρούν και περιορίζουν τους δείκτες μόχλευσης για τις αμερικανικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι περιορίζουν πόσα χρήματα μπορούν να δανειστούν σε σχέση με το πόσα κεφάλαια διαθέτουν οι τράπεζες στα δικά τους περιουσιακά στοιχεία. Το ύψος του κεφαλαίου είναι σημαντικό επειδή οι τράπεζες μπορούν να "καταγράψουν" το κεφάλαιο των περιουσιακών τους στοιχείων, εάν μειωθούν οι συνολικές αξίες των στοιχείων ενεργητικού. Τα περιουσιακά στοιχεία που χρηματοδοτούνται από το χρέος δεν μπορούν να καταγραφούν επειδή οι κάτοχοι των ομολόγων και οι καταθέτες της τράπεζας οφείλουν αυτά τα κεφάλαια.

Τι είναι ο λόγος μόχλευσης;

Δεν είναι πολύ χρήσιμο να εξετάζουμε μόνο το συνολικό ποσό των δανείων που πραγματοποιούνται από μια τράπεζα. Χωρίς πρόσθετο πλαίσιο, είναι πάρα πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε αν μια τράπεζα είναι υπερβολικά μοχλευμένη. Οι ρυθμιστικές αρχές το ξεπερνούν χρησιμοποιώντας το δείκτη του ενεργητικού προς το κεφάλαιο στον ισολογισμό της τράπεζας ή τον "δείκτη μόχλευσης". Ο υψηλότερος δείκτης μόχλευσης σημαίνει ότι η τράπεζα πρέπει να χρησιμοποιήσει περισσότερα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση των στοιχείων του ενεργητικού της, τουλάχιστον σε σχέση με το συνολικό ποσό των δανειακών κεφαλαίων της.

Μια τράπεζα δανείζει χρήματα "δανεισμένα" από τους πελάτες της που καταθέτουν χρήματα εκεί. Κατά μία έννοια, όλες αυτές οι καταθέσεις είναι δάνεια που γίνονται στην τράπεζα και είναι καλέσιμα ανά πάσα στιγμή. Οι τράπεζες έχουν συχνά και άλλους, πιο παραδοσιακούς πιστωτές. Ο δείκτης μόχλευσης χρησιμοποιείται για να υπολογίσει πόσο μεγάλο είναι το χρέος της τράπεζας σε σχέση με το κεφάλαιό της, συγκεκριμένα το "Tier 1 capital", συμπεριλαμβανομένου του κοινού μετοχικού κεφαλαίου, των διαφυγόντων κερδών και την επιλογή άλλων περιουσιακών στοιχείων.

Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε άλλη εταιρεία, θεωρείται ασφαλέστερο για μια τράπεζα να έχει υψηλότερο δείκτη μόχλευσης. Η θεωρία είναι ότι μια τράπεζα πρέπει να χρησιμοποιήσει το δικό της κεφάλαιο για να δανείσει ή να επενδύσει ή να πουλήσει τα πιο μοχλευμένα ή επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία της. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν λιγότεροι πιστωτές και / ή μικρότερος κίνδυνος αθέτησης εάν η οικονομία στραφεί νότια και οι επενδύσεις ή τα δάνεια δεν εξοφληθούν.

Τραπεζικοί Κανονισμοί σχετικά με τη μόχλευση Λόγοι

Οι κανονισμοί τραπεζικής για τους δείκτες μόχλευσης είναι πολύ περίπλοκοι. Το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό δημιούργησε κατευθυντήριες γραμμές για εταιρείες χαρτοφυλακίου τραπεζών, παρόλο που οι περιορισμοί αυτοί ποικίλλουν ανάλογα με την "αξιολόγηση" που αποδίδεται στην τράπεζα Σε γενικές γραμμές, οι τράπεζες που αντιμετωπίζουν ταχεία ανάπτυξη ή αντιμετωπίζουν επιχειρησιακές ή οικονομικές δυσκολίες απαιτούνται για τη διατήρηση υψηλότερων δεικτών μόχλευσης.

Υπάρχουν διάφορες μορφές κεφαλαιακών απαιτήσεων και ελάχιστων υποχρεωτικών ελάχιστων αποθεματικών που τοποθετούνται σε αμερικανικές τράπεζες μέσω του FDIC και του Comptroller του νομίσματος που επηρεάζουν έμμεσα τους δείκτες μόχλευσης.Το επίπεδο εξέτασης που διενεργήθηκε στους δείκτες μόχλευσης αυξήθηκε από τη Μεγάλη ύφεση της περιόδου 2007-2009, με την ανησυχία ότι οι μεγάλες τράπεζες είναι "πολύ μεγάλες για να αποτύχουν" χρησιμεύοντας ως τηλεφωνική κάρτα για να καταστήσουν τις τράπεζες πιο διαλυτές.

Αυτοί οι περιορισμοί φυσικά περιορίζουν το ποσό των δανείων που γίνονται επειδή είναι πιο δύσκολο και ακριβότερο να αντλήσουμε κεφάλαια από ό, τι είναι να δανειστούν κεφάλαια. Οι υψηλότερες κεφαλαιακές απαιτήσεις μπορούν να μειώσουν τα μερίσματα ή να μειώσουν την αξία της μετοχής εάν εκδοθούν περισσότερες μετοχές.